ApyarBooks

{"books":[{"title":"ကြား​ကား​ဆွဲ​တဲ့ ​ကား​သ​မား​အ​သဲ","imagelink":"https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhoDIldwO6YZr_1rJC9VbfDEXUNjdkklcG3uckIV-3dmPbqnD4ja2h_deBSsXvXVpAlXc0ZknVfEgtiR-aG6lrjg5oOj-Nmaf6-MDvUINoUXPKgYKEq341GEj_U2JuSQJTWe_PNOoBDRI/w128-h128-p-k-no-nu/51447302d953b9971de832473aac7347.jpg","content":"​ဓါတ်​ဆီ ​နှစ်​ဂါ​လံ . . . ​အင်​ဂျင်​ဝိုင် ​တစ်​လုံး
​ကို​ဇော်​ကြီး ​မ​နေ့​က​ဆီ​ဖိုး ​ပေး​ပြီး​ပြီ​လား
​ဟာ ​အိုး​စွပ် ​ခွက်​စွပ် ​မ​နေ့​က ​မ​ကျန်​ပါ​ဘူး
​ဟဲ့ ​ရီ​နွယ် . . ​ဇော်​ကြီး​ကျန်​တာ ​မ​ဟုတ်​ဘူး . . . ​ကို​တင်​သန်း
​မ​သိ​ဘူး​လေ ​အ​မေ​တို့​ဟာ​က
​ငါ့ . . . ​ယောင်​ပြီး ​ပြော​လိုက်​မိ​တာ ​ဇော်​ကြီး​ရေ့
​ဓါတ်​ဆီ​မှောင်​ခို ​အ​ရောင်း​ဆိုင်​မှ ​ဒေါ်​ဝိုင်း​သ​မီး ​ရီ​နွယ်​မှာ ​အ​တော်​တောင့်​တင်း​သော ​မိန်း​မ​လှ​လေး​ဖြစ်​သည်။ ​သ​မိုင်း​မှာ ​ဓါတ်​ဆီ ​အ​ရောင်း​ဆိုင်​တွေ ​ရှိ​သော်​လည်း ​ကား​သ​မား​ငယ်​ငယ် ​အ​ထူး​သ​ဖြင့် ​ရီ​နွယ့် ​အ​လှ​ကို ​အ​ပမ်း​ဖြေ ​ကြည့်​လိုက်​သူ​တို့​က ​သည်​ရောက်​မှ ​ဝယ်​ကြ​ထည့်​ကြ​သည်။ ​ရီ​နွယ့်​အ​မေ​က​လည်း ​ဒါ​ကို ​သ​ဘော​ပေါက်​ထား​သည်။ ​ဓါတ်​ဆီ​ဂါ​လံ​ခွက်​ကို ​မ​နိုင်​မ​နင်း ​ယူ​လာ​တတ်​သော ​ရီ​နွယ့်​လက်​က​လေး​ကို ​အုပ်​ကိုင်​ဖမ်း​ယူ​လိုက်​ရ​သည်​ကို​ပင် ​သူ​တို့​ဓါတ်​ဆီ​ဖိုး​လေး ​တ​ဝက်​ကျိုး​သွား​အောင်​ကို ​တန်​သည်​ထင်​ကြ​၏။ ​ပိုက်​ဆံ​ပေး​ပြီး ​ရီ​နွယ့် ​လက်​က​လေး​ကို ​ကိုင်​ရ​ပြီး ​ဆီ ​အ​လ​ကား​ရ​လိုက်​သ​လို ​သ​ဘော​ထား​ကြ​သည်။
​ဇော်​ကြီး ​ပေါ်​တက်​ကတ် ​အ​ဌား​ကား​လေး ​မောင်း​စား​သည်​မှာ (၂)​နှစ်​ခန့်​သာ ​ရှိ​သေး​သည်။ ​ဦး​လေး ​မြ​သူ​က ​ဇော်​ကြီး​အား ​ကျောင်း​တစ်​ဖက်​နှင့် ​ကား​မောင်း​စေ​ခြင်း ​ဖြစ်​သည်။ ​ဆယ်​တန်း ​မ​အောင်​ခင် ​က​တည်း​က ​ဇော်​ကြီး ​နေ့ (၆) ​နာ​ရီ ​မှ ​ည (၁၀ ) ​နာ​ရီ ​အ​ထိ​မောင်း​၏။ ​လိုင်​စင်​လုံးဝ​မ​ရှိ၊ ​တ​က္က​သိုလ် ​ရောက်​မှ ​လိုင်​စင်​ရ​ပြီး ​အ​တန်း​မ​တက်​မီ ​သုံး​လေး​ခေါက်​လောက် ​ဆွဲ​ပြီး ​ည​နေ ​အ​တန်း​ပြီး​ချိန်​မှ ​ည​ဆယ်​နာ​ရီ​ခန့်​အ​ထိ ​မောင်း​သည်။ ​ကို​ဇော်​က ​တ​က္က​သိုလ်​ကျောင်း​သား​ဆို
​အ​လ​ကား ​ကော​လ​ဟာ​လ​တွေ
​အံ​မာ​နော် ​ရီ​နွယ့် ​သူ​ငယ်​ချင်း​တွေ​က ​ပြော​ပါ​တယ်​နော် ​ကျောင်း​ထဲ​ကို ​တစ်​ခါ​တစ်​လေ ​ရောက်​တတ်​တာ​ပဲ
​ဘာ​ဖြစ်​လို့ ​ဝန်​မ​ခံ​ချင်​ရ​တာ​လဲ​ဟု ​ရီ​နွယ် ​တွေး​မ​ရ။ ​စ​ကား​က​လည်း ​နည်း​သ​လား ​မ​မေး​နဲ့။
​ဟို​တင်​သန်း​တို့​နဲ့​က​တော့ ​ကွာ​ပါ့၊ ​ဓါတ်​ဆီ ​လာ​ဝယ်​တာ​နဲ့ ​မ​တူ​ဘူး။ ​ရီ​နွယ့်​ကို ​ကြည်​တဲ့ ​မျက်​လုံး​တွေ​က ​ကျွတ်​ထွက်​မ​တတ်​ပဲ . . ​စ​ကား​မ​ရှိ ​စ​ကား​ရှာ​ပြီး . . ​သိပ်​ရစ်​တဲ့​လူ . . ။ ​အ​မေ​က ​အဲ​ဒီ​လူ ​လာ​ပြီ​ဆို​ရင် ​ရီ​နွယ့်​ကို ​သ​တိ​ပေး​ကြည့်​တတ်​တယ် . . ​ရီ​နွယ် ​သိ​တာ​ပေါ့ ​ဟင်း . . ​ဟင်း . . . ​အ​သက် ( ၁၈ ) ​နှစ်​ပဲ
​ရှိ​ပြီ​ဟာ​ကို။
​အဲ ​ရီ​နွယ်​ကျ​တော့ ​ဇော်​ကြီး​ကို ​စ​ကား​မ​ရှိ ​စ​ကား​ရှာ​ပြီး . . ​ရစ်​တာ . . ​ဇော်​ကြီး​က ​ကျောက်​ရုပ်​ပင်။ ​အင်း​ပေါ့​လေ ​တ​က္က​သိုလ်​က ​ပြီး​ရင် ​အ​ရာ​ရှိ​ဖြစ်​မယ့်​လူ ​ဆို​တော့ ​ရီ​နွယ်​တို့​ကို ​သိပ်​မ​ရော​ဘူး​ပေါ့ ​ဟုတ်​လား
​ဒါ​ပေါ့ . . ​ဒါ​ပေါ့
​ဟင်း ​ကြည့်​ပါ​လား ​ဘယ်​လောက် ​စိတ်​ပျက်​ချင်​စ​ရာ ​ကောင်း​လိုက်​တဲ့ ​လူ​ကြီး​လဲ​လို့ . . ​စိတ်​ပိန်​တယ်။ ​အ​မေ​ဝိုင်း ​မ​နက်​ဖြန် ​ခု​လို ​ည​နေ​ပိုင်း ​အ​တွက် ​နှစ်​ဂါ​လံ ​ချန်​ပေး​ဦး​နော် .. ​ည ​ဆွဲ​စ​ရာ​မ​ရှိ​ပဲ ​ဖြစ်​နေ​ဦး​မယ် ​ဘယ်​ကိ​စ္စ​ပဲ​ဖြစ်​ဖြစ် ​အ​မေ့​ကို​ပဲ ​ပြော​တတ်​တယ်​လေ၊ ​အ​ဖက်​မ​တန် ​သ​လို​လို​နဲ့ ​သိပ်​ခံ​ပြင်း​ဖို့ ​ကောင်း​တာ​ဘဲ။
​ဟို ​ဝယ်​သူ​လာ​ရင်​တော့ ​ရောင်း​မှာ​ပဲ . . ​ကျန်​ကျန် ​မ​ကျန်​ကျန်  ​ရီ​နွယ် ​ရစ်​လိုက်​တဲ့ ​စ​ကား​ကို
​ဂ​ရု​မ​စိုက်​ဘူး၊ ​ဘာ​မှ​လဲ ​ပြန်​မ​ပြော​ဘူး။ ​ဓါတ်​ဆီ​ထည့်​ပြီး ​မောင်း​ထွက်​သွား​တယ်။
​ရီ​နွယ် ​စိတ်​ပေါက်​ပေါက်​နဲ့ ​ဂါ​လံ​ခွက်​ကြီး​ကို ​ဆောင့်​ချ​ပစ်​လိုက်​မိ​တယ်။ ​ဂွမ်း ​က​နဲ ​အ​သံ​ကြား​တော့ ​အ​မေ​က ​ဆတ်​က​နဲ ​လှည့်​ကြည့်​ရင်း ​မာန်​သည်။ ​ဂါ​လံ​ခွက်​တစ်​လုံး ​တစ်​ရာ​ကျော်​တယ် ​သိ​ရဲ့​လား xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
​လုပ်​စမ်း​ပါ ​မင်း​က​လည်း ​စော်​လေး​က ​သန့်​ပါ​တယ်​ကွ . . ​ကုန်​စိမ်း​လာ​ချ​ရင်း ​ကုန်း​တာ​ဟ ​ဝါ​သ​နာ
​ကြေး​စား ​မ​ဟုတ်​ဘူး ​ဂစ်​တာ​ကြီး​က ​ဟဲ​ဗီး​ကြီး​ကွ
​အ​သား​ညို​ညို ​မွန်​ရည် ​သန့်​ပြန့်​ဟန်​ရှိ​သော်​လည်း ​အ​ဝတ်​အ​စား ​ခပ်​နွမ်း​နွမ်း​နှင့်​မိန်း​က​လေး​တစ်​ယောက်​ကို ​ကို​တင်​သန်း​တို့ ​ပင့်​လာ​ကြ​သည်။ ​ကား​ခေါင်း​အ​တွင်း​၌ ​မ​ဂ္ဂ​ဇင်း ​ဖတ်​နေ​သော ​ဇော်​ကြီး​က ​မိန်း​က​လေး​ကို ​တစ်​ချက်​ကြ​ည့်​ရင်း ​သက်​ပြင်း​ချ​မိ​သည်။ ​ကား​သ​မား​လော​က​မှာ ​ဒါ​မျိုး​တွေ​က​လည်း ​တွေ့​တတ်​လွန်း​သည်။ ​ဇော်​ကြီး​သည် ​အ​တွေ့​အ​ကြုံ​က​တော့ ​များ​သည်။ ​အ​ဝေ​ပြေး​ကား​ပိုင်​ရှင် ​ကို​သိန်း​အောင်
​ချက်​ပ​လက်​ကြီး​နှင့်​လည်း ​တစ်​ခါ​တစ်​ရံ ​ပြည်၊ ​ရွှေ​တောင်​အ​ထိ ​ခေါက်​စား​မောင်း​ဖူး​၏။ ​သည်​လိုင်း​ကျ​တော့ ​ရိုး​ရိုး​သား​သား ​ရောင်း​ဝယ်​စား​နေ​ကြ​သော ​မိန်း​မ​ငယ်​လေး​များ​ကြား​၌ ​စုံး​ပြူး​လေး​တွေ ​ပါ​တတ်​၏။ ​ကြေး​စား​လဲ​မ​ဟုတ် ​ခ​ရီး​သွား​ဟန်​လွဲ ​အ​ပျော်​သ​ဘော ​လှုပ်​ရှား​ကြ​သော ​ပျံ​လွှား​မ​လေး​တွေ​ရှိ​၏။ ​အဲ ​တစ်​သား​ကျ ​နှစ်​သား​ကျ ​ပျံ​လွှား​မ​ကြီး​တွေ​လည်း​ရှိ​၏။ ​စံ​ပယ်​ယာ ​စံ​လှ​နှင့်​က​တော့ ​အ​ကြော​တည့်​သည်။ ​အ​လေ​န​တော ​ပါး​စပ်​က ​ထွက်​တတ်​သော ​စံ​လှ​နှင့် ​အ​ယု​တ္တ​အ​န​တ္တ ​မိုး​မွ​နှ်​အောင် ​ပြော​တတ်​သော ​ဒေါ်​ဒေါင်း​ဆို​သည့် ​အ​ညာ​ကုန်​သည် ​မု​ဆိုး​မ ​အ​သက် (၃၅) ​နှစ်​ခန့် ​မိန်း​မ​နှင့်​သာ ​ဆုံ​မိ​လျှင် ​ကား​တစ်​စင်း​လုံး ​တ​ဝါး​ဝါး ​ဆူ​ညံ​လာ​သည်။
​ယ​ခု ​သည်​ဟာ​မ​လေး​ကား ​ဒေါ်​ဒေါင်း​တို့​ကဲ့​သို့​သော ​အ​မျိုး​အ​စား ​မ​ဟုတ်​သည်​က​တော့ ​အ​တိ​အ​ကျ။ ​ရိုး​သား​သော ​မျက်​လုံး​ညို​ညို​လေး​များ​က ​ဝမ်း​နည်း​ရိပ်​သမ်း​နေ​သ​ယောင် ​မှေး​ရီ​နေ​သည်။ ​ပိ​ပိ​ရိ​ရိ ​စေ့​ထား​သော ​နှုတ်​ခမ်း​နှစ်​လွှာ​က ​စ​ကား​တစ်​ခွန်း​ကို ​ဆို​ခဲ​စေ ​မြဲ​စေ ​ဆို​သည့် ​နှုတ်​ခမ်း​မျိုး။
​နာ​မည် ​ဘယ်​လို​ခေါ်​လဲ
​မိ​ချော​ပါ . . .
​ကို​တူး​တို့ ​ခေါ်​လာ​တာ​လား
​ည​ကား​ရှိ​တယ် ​ကြို့​ပင်​ကောက်​အ​ထိ ​ရောက်​မယ်​ဆို​လို့ ​လိုက်​လာ​ခဲ့​တာ​ပါ . . ​ကား​ရှိ​တယ်​မို့​လား​ဟင်
​ရော် . . ​ကို​တူး​တော့ ​ရော​ဂါ​ရှာ​လာ​ပြီ
​မိ​ချော​က ​က​မေ႓ာ​ဇ​လွယ်​အိတ်​ဟောင်း​လေး​ကို ​ထိပ်​မှ​စု​စည်း​ကာ ​တင်း​တင်း​ကြီး ​ကိုင်​ထား​သည်။ ​မျက်​လုံး​လေး​များ​က ​တစ်​စုံ​တစ်​ရာ​ကို ​သ​ဘော​ပေါက်​သ​လို ​ခြောက်​ခြား​စ ​ပြု​လာ​သည်။
​မင်း​က ​ဘယ်​အ​ထိ​သွား​မှာ​လဲ
​ကြို့​ပင်​ကောက် ​မ​ရောက်​ပါ​ဘူး ​နင်း​ကြမ်း​ကြီး​ဖြစ်​ဖြစ် ​က​ဝေ​စု​ဖြစ်​ဖြစ် ​အိုး​သည်​ကုန်း​ဖြစ်​ဖြစ် ​ဘယ်​မှာ​ဆင်း​ဆင်း ​ရ​ပါ​တယ် ​အ​ဖေါ်​တွေ​က ​ဘယ်​ရောက်​ကုန်​လို့​လဲ
​ကျွန်​မ​က ​ဒါ​ပ​ထ​မ​ဆုံး ​လိုက်​လာ​တာ . . . ​မ​ရွေး​တစ်​တင်း​နဲ့ ​ဇီး​ချို​နှစ်​တောင်း​ပဲ ​ယူ​လာ​တာ ​ရောင်း​ကောင်း​လို့ ​ရောက်​တာ​နဲ့ ​ကုန်​ရော၊ ​သူ​တို့​က ​နောက်​နှစ်​ရက်​လောက် ​ဆက်​နေ​ဦး​မှာ ​ကုန်​ချင်း​က ​မ​တူ​ဘူး၊ ​ဒါ​ကြောင့် ​ရောင်း​ကောင်း​တုန်း ​ပြန်​ယူ​ချင်​လို့​ပါ
​မိ​ချော ​လုံး​စေ့ ​ပတ်​စေ့ ​ရှင်း​ပြ​တော့ ​ထွန်း​ဇော် ​စိတ်​မ​ကောင်း၊ ​ဆုံး​ဖြတ်​ချက်​တစ်​ခု​ကို​လည်း ​အ​လျင်​အ​မြန် ​ချ​လိုက်​မိ​သည်။
​မိ​ချော . . . ​ကား​ပေါ်​တက်
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
​အစ်​မ​ရေ . . ​ရှေ့​မှာ ​ဟောင်း​လောင်း​ကြီး​ခင်​ဗျ . . ​တိုး​ထား
​ကြပ်​နေ​ပြီ ​စံ​လှ​ရဲ့
​ဒါ​မျိုး​က ​ကြပ်​မှ​ကောင်း​တာ ​အစ်​မ​ရဲ့ . . ​ရှေ့​တိုး
​ဆောင့်​တယ်​ဟဲ့
​ဆောင့်​မယ်​လေ . . . ​ဥ​က္ကံ​ကျော်​ရင် ​ပို​ဆောင့်​ဦး​မယ် ​အ​မေ​ဂျမ်း ​ဝင်​သ​လား​အောက်​မေ့​ရ​တယ် . .
​ယုံ​မ​လား ​မ​သိ​ဘူး
​စံ​ပယ်​ယာ ​စံ​လှ ​ရိုး​သား​စွာ ​ပြော​နေ​သော်​လည်း ​ရန်​ကုန်​ပြန် ​ကုန်​သည်​များ​ချည်း ​ရွေး​တင်​လာ​သော ​ခ​ရီး​သည်​များ​က ​ငိုက်​မြည်း​ရင်း​မှ ​ပြုံး​ကြ​သည်။
​အစ်​မ​ရေ . . ​ပေါင်​လေး​ဖြဲ​လိုက်​ပြီး ​ခွ​လိုက်​ပါ​လား ​အ​ဆင်​ပြေ​သွား​တာ​ပေါ့
​ကား​ပေါက် ​အ​တက်​အ​ဆင်း​ဘေး​မှ ​တောင်း​လွတ်​ကြီး​ကို ​ပိုက်​ကာ ​ကြပ်​ကြပ်​တည်း​တည်း ​ထိုင်​နေ​သော ​အ​သက် (၂၀) ​ခန့် ​အ​မျိုး​သ​မီး​တစ်​ဦး​ကို ​လက်​ညှိုး​ထိုး​ပြီး ​လှမ်း​ပြော​လိုက်​တယ်
​မ​ခွ​တတ်​ဘူး​ဟဲ့
​ဟာ . . ​ဒါ​တော့ ​အစ်​မ ​သက်​သက်​လိမ်​တာ​ပါ​ဗျာ ​စမ်း​ပြီး​ခွ​ကြည့်​လိုက်​စမ်း​ပါ . . ​နောက်​ဆို ​ခွ​တတ်​သွား​ရော
​ကိုယ့် . . ​မ​အေ . .
​ဟင်း . . ​ဟင်း . . ​မ​ဆဲ​နဲ့​နော် . . ​စံ​လှ​ဆို​တဲ့​ကောင်​က ​မ​ကျေ​နပ်​ရင် . . ​ကန်​ချ​ခဲ့​မှာ
​အံ​မာ . . . ​လုပ်​ရဲ​လုပ်​ကြည့်​ပါ​လား
​လုပ်​ရဲ​လို့​ပေါ့​ဗျာ . . ​ဟင်း . . . ​ဟင်း . . . ​လုပ်​ချင်​တာ​ပေါ့
​စံ​လှ​အ​ကြောင်း ​သိ​နေ​ကြ​သော ​ဒေါ်​ဒေါင်း​တို့ ​အုပ်​စု​က ​စံ​လှ​ကို ​မျက်​စ​ပစ်​ပြီး ​မြှောက်​ပေး​နေ​ကြ​၏။ ​ခ​ရီး​သည် ​မိန်း​က​လေး​က ​မျက်​နှာ​ကြီး​နီ​ပြီး ​ဒေါ​ကန်​နေ​၏။ ​ထောက်​ကြံ့​ကို ​ကျော်​ပြီး ​မှော်​ဘီ ​မ​ဝင်​ခင် ​မိုး​ချုပ်​စ​ပြု​လာ​သည်။ ​တပ်​ကြီး​ကုန်း​အ​လွန် ​မှော်​ဘီ ​အ​ဝင်​၌ ​လမ်း​မီး​တိုင်​များ ​လင်း​နေ​ချေ​ပြီ။ ​မိ​ချော​ကိ​စ္စ​ကို ​ကူ​ညီ​ရင်း ​မောင်း​နေ​ကျ ​ကို​သိန်း​အောင်​၏ ​ချက်​ပ​လက် ​ဘတ်(စ်)​ကား​ကို ​ပြည်​ခေါက်​ကြေး​စား ​ထွန်း​ဇော် ​မောင်း​လာ​ခြင်း​ဖြစ်​ပြီး ​ရွှေ​မြ​ယာ​ကုန်း ​အ​လွန်​၌ ​တိုက်​ကြီး​ဘက်​မှ ​ဝင်​လာ​သော ​အီ​ဇူး​ဇူး​ကား​ကြီး​များ ​မီး​ရောင်​ကြောင့် ​သ​တိ​ထား​မောင်း​နေ​ရ​သည်။ ​မိုး​ညို . . ​သ​ရက်​ချောင်း ​လမ်း​ခွဲ​အ​ရောက် ... ​ဒိုင်း . . ​ဖေါင်း . . ​ဖ​လပ် . . ​ဖ​လပ် . . ​ဖ​လပ်
​ဘီး​ပေါက်​သွား​သည်။ ​လိုင်​နာ​ကျွတ်​က ​တ​ရွတ်​တိုက်​ကြီး . . ​ဖ​လပ် . . ​ဖ​လပ် ​နှင့်​ပါ​လာ​သည်။
​ကျွတ်​ပြီ​ကွာ ​စ​ပယ်​ယာ​ဝှီး ​မ​ပါ​ဘူး
​စံ​ပယ်​ယာ ​စံ​လှ​စ​ကား​က ​ထွန်း​ဇော်​နား​ထင်​ကို ​တူ​နှင့် ​ထု​လိုက်​သည်​နှင့် ​တူ​လှ​သည်။
​ဟိုင်း​ဝေး​မောင်း​တာ ​စ​ပယ်​ယာ​ဘီး ​မ​ယူ​လာ​ဘူး​လား ​စံ​လှ​ရ
​မေ့​တာ ​အာ​စ​ရိ​ရဲ့ .. ​ဂို​ဒေါင်​ရှေ့​မှာ ​ထုတ်​ပြီး​သား
​သာ​ယာဝ​တီ ​ပန်း​ကန်​စက်​မှ ​လျှပ်​စစ်​မီး​ရောင် ​ပြာ​လဲ့​လဲ့​ကို ​ထိန်​ထိန်​ညီး​အောင် ​လှမ်း​တွေ့​နေ​ရ​သော်​လည်း ​ထွန်း​ဇော်​တို့ ​ကား​ရပ်​ထား​သော ​နေ​ရာ​က ​ခြုံ​နွယ် ​လယ်​ကွင်း​နှင့် ​မဲ​မဲ​မှောင်​နေ​သည်။ ​နောက်​ကား​ကို ​မျှော်​သူ​က ​မျှော်​သည်။
​ကိုး​ကိုး​တစ် ​အ​လာ​ကို ​စောင့်​ရ​တော့​မှာ​ပဲ
​မ​နက် ​လေး​နာ​ရီ​ခန့် ​ထွက်​လာ​မည့် ​ကို​သိန်း​အောင် ​မောင်း​လာ​သော ​ကား​ကို​သာ ​စောင့်​ဖို့​ရှိ​တော့​၏။ ​စံ​လှ​က ​လွယ်​အိတ်​ကို ​စ​လွယ်​သိုင်း​လွယ်​လိုက်​၏။
​ငွေ​ပါ​တဲ့​သူ​တွေ ​လုံ​လုံ​ခြုံ​ခြုံ ​ထား​ဗျို့ ​ရန်​သူ​မျိုး​ငါး​ပါး​တော့ ​တာ​ဝန်​မ​ယူ​နိုင်​ဘူး​နော် ​မှောင်​ကြီး​မဲ​ထဲ​၌ ​ခြောက်​ခြား​စွာ ​ငြိမ်​သက်​သွား​၏။
​ကား​ပေါ်​မှာ ​အိပ်​ချင်​တဲ့​သူ ​ဝင်​အိပ် . . ​နှင်း​မ​စို​ဘူး​ပေါ့​ဗျာ ​ကျုပ်​တို့​က​တော့ ​ကား​စောင့်​ရ​မှာ​မို့ ​ကား​ခေါင်း​ပေါ် ​တက်​အိပ်​မှာ
​ထွန်း​ဇော် ​ဖင်​ထိုင်​ခုံ​အောက်​မှ ​စောင်​ပါး​လေး​ထုတ်​ယူ​ပြီး ​ကား​အောက်​ဆင်း​ရန် ​ပြင်​လိုက်​သည်။
​အစ်​ကို . .
​အား​ငယ်​တုန်​လှုပ်​နေ​ရှာ​သော ​မိ​ချော​အ​သံ​က ​တိုး​ညှင်း​လွန်း​လှ​သည်။ ​ထွန်း​ဇော် ​လှည့်​ကြည့်​သည်။
​မိ​ချော ​ပိုက်​ဆံ​အိတ် ​ယူ​ထား​ပေး​ပါ​နော်
​စ​ပယ်​ယာ ​စံ​လှ ​စ​ကား​ကို ​ခ​ရီး​မ​သွား​ဘူး​သော ​မိ​ချော​က ​အ​ဟုတ်​ထင်​ကာ ​အ​ကြီး​အ​ကျယ်​ကြောက်​နေ​၏။ ​အ​လ​ကား ​စံ​လှ ​နောက်​တာ​ပါ ​မိ​ချော​ရဲ့ ​ဒီ​လမ်း​က ​လုံ​ခြုံ​ပါ​တယ် . . ​ဒို့​သာ ​မ​သိ​တာ ​ဒီ​အ​မှောင်​တွေ​ထဲ​မှာ ​တပ်​မ​တော်​က ​အ​မြဲ​ကင်း​လှည့်​နေ​တာ​ပါ၊ ​နဲ​နဲ ​ည​နက်​သွား​တော့ ​တွေ​လိမ့်​မယ်​လေ ​ရဲ​ဘော်​တွေ ​ဟာ . . ​သူ​များ​ကို ​မ​လိမ်​ပါ​နဲ့ ​အစ်​ကို​ရယ် ​ယူ​ထား​ပေး​ပါ​နော် . . ​မိ​ချော ​တ​ကယ်​ကြောက်​တာ ​ထွန်း​ဇော် ​ထပ်​ရှင်း​ပြ​မ​နေ​တော့၊ ​မိ​ချော ​လွယ်​အိတ်​လေး​ကို ​ဖင်​ထိုင်​ခုံ ​သေ​တ္တာ​ထဲ ​ထည့်​ပြီး ​သော့​ခတ်​ပေး​လိုက်​၏။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
​အ​မှောင် . . .
​အ​မှောင်​သည် ​အေး​စက် ​ပိန်း​ပိတ်​လာ​သည်။
​ဝှီး . . . ​ကျ​လိုက်​တဲ့​နှင်း​တွေ​ကွာ
​စံ​လှ​က ​စောင်​ကို ​တင်း​တင်း​ခြုံ​ရင်း ​ငြီး​သည်။ ​ပါး​စပ်​က ​ဆေး​ပေါ့​လိပ်​ကို​လည်း ​တွင်​တွင်​ဖွာ​သေး​သည်။
​စံ​လှ ​အိပ်​ပြီ​လား . . ​ဟဲ့
​ဒေါ်​ဒေါင်း​အ​သံ ​ကား​ထဲ​မှ ​ထွက်​လာ​လေ​သည်။
​ဘယ်​လို​လုပ် ​အိပ်​လို့​ရ​မှာ​လဲ​ဗျာ၊ ​နှင်း​တွေ​က ​တ​အား​ကျ​နေ​တာ
​မ​အိပ်​သေး​ရင် ​လာ​လေ ​ဟဲ့ ​လက်​ဖက်​စား​မယ် ​အေး​ဗျ ​ကျွန်​တော်​လည်း ​ခု​မှ​ဆာ​လာ​တာ
​ပြူ​တင်း​ပေါက် ​တံ​ခါး​ကို ​နင်း​ပြီး ​ဆင်း​ရန်​ပြင်​သည်။ ​ကား​အ​တွင်း​၌ ​မှောင်​နေ​သည်။
​မီး​ထွန်း​ဖို့ ​မ​ပါ​ကြ​ဘူး​လား​ဗျာ
​ဟဲ့ . . ​နင့်​ကား ​ပျက်​မယ်​လို့​မှ ​ကြို​မ​သိ​တာ
​အော ​ကြို​သိ​ရင်​လည်း ​ကျုပ်​က​လည်း ​ထွက်​တောင်​မ​လာ​ဘူး
​ထွန်း​ဇော် ​စစ်​အ​င်္ကျီ​ကော်​လံ​ကို ​ဆွဲ​ထောင်​ထား​ရင်း ​ရန်​ကုန်​ဘက်​မှ ​ပေါ်​လာ​အံ့​သော ​ကား​များ​ကို ​မျှော်​နေ​မိ​သည်။
​စံ​လှ​နှင့် ​ဒေါ်​ဒေါင်း​တီး​တိုး​စ​ကား​တွေ ​ပြော​နေ​၏။ ​ဒေါ်​ဒေါင်း​အုပ်​စု​၌ ​ဒေါ်​ဒေါင်း၊ ​မ​ခင်၊ ​မ​သိန်း၊ ​မ​ပွင့်​နှင့် ​ထွန်း​ဇော် ​မ​သိ​သော ​မျက်​နှာ​စိမ်း ​မိန်း​က​လေး ​နှစ်​ယောက်​ပါ​သည်။ ​ပြည်၊ ​ရွှေ​တောင် ​သွား​ကြ​မည့် ​ခ​ရီး​သည် ( ၄ ) ​ယောက်​က​လည်း ​အ​မျိုး​သ​မီး​ချည်း ​ဖြစ်​၏။ ​မိ​ချော​နှင့်​ဆို​လျှင် ​စု​စု​ပေါင်း ​ခ​ရီး​သည် ( ၈ ) ​ယောက်​ပါ​သည်။ ​သေ​တ္တာ​ခွံ ​ဆီ​ပီ​ပါ​ခွံ​နှင့် ​ဂုန်​နီ​အိတ်​များ​ကြောင့် ​ကား​က ​အ​တန်​ငယ် ​ကြပ်​သ​ယောင် ​ဖြစ်​နေ​ရ​၏။
​ညီ​ညာ​စွာ ​တန်း​စီ​နေ​သော ​သာ​ယာဝ​တီ ​ပန်း​ကန်​စက်​ဆီ​မှ ​လျှပ်​စစ်​မီး​ရောင်​သည်​ပင် ​ထွန်း​ဇော်​တို့​အ​တွက် ​အား​ရှိ​စ​ရာ​ဖြစ်​နေ​ရ​၏။ ​ဆောင်း​ည​သည် ​အေး​စက်​စွာ ​တိတ်​ဆိတ်​နေ​၏။
​အစ်​ကို . . ​အစ်​ကို ​ခ​ဏ . . ​ခ​ဏ
​မှေး​စင်း​သ​ယောင် ​မျက်​ခွံ​များ​ကို ​မ​နဲ​ဖွင့်​ရ​၏။ ​မိ​ချော​အ​သံ​ဟု​လည်း ​စိတ်​က​သိ​လိုက်​သည်။
​အစ်​ကို ​စ​ပယ်​ယာ ​မ​ကောင်း​ဘူး ​ဟင် . . . ​ဘာ​ဖြစ်​လို့​လဲ ​မိ​ချော​ရဲ့
​မိ​ချော ​ဆက်​မ​ပြော၊ ​လက်​နှစ်​ဖက်​ကို ​ချိုး​ဖဲ့​လုပ်​ရင်း ​ခေါင်း​ကို ​ငုံ့​နေ​သည်။ ​ကြယ်​ရောင် ​ဖျော့​ဖျော့​က ​မိ​ချော ​လှုပ်​ရှား​မှု​လေး​များ​ကို ​မြင်​နေ​ရ​လေ​သည်။
​စံ​လှ . . . ​မိ​ချော​ကို . . . ​ဘာ
​အို . . ​မိ​ချော​ကို ​ဘာ​မှ​မ​လုပ်​ပါ​ဘူး . . . ​ဟို ​ဒေါ်​ဒေါင်း​ဆို​တဲ့ ​မိန်း​မ​နဲ့ ​မိ​ချော​ပြော​မှာ
​အော် ​ဟော် ​သူ​က ​ဒီ​လို​ပဲ ​မိ​ချော​ရဲ့ ​ကုန်​သည်​တွေ​နဲ့ ​ရင်း​နှီး​နေ​တော့ ​အ​တူ​တူ ​အိပ်​တတ်​တယ် ​ဘာ​မှ​မ​ဖြစ်​ပါ​ဘူး . . . ​အ​ဟင်း
​အာ . . . ​ဖြစ်​နေ​တာ ​အစ်​ကို​က​လဲ ​မ​သိ​ပဲ​နဲ့
​ဖြစ်​နေ​တာ . . . ​ဟုတ်​လား
​အင်း . . ​ဆို ​သွား​ချောင်း​ကြည့်​ပါ​လား ​ဟင် ​မ​ကြည့်​ရဲ​ဘူး ​ဟင်း​ဟင်း​ဟင်း
​က​တ္တ​ရာ​လမ်း​သည် ​နွေး​နေ​သည်။ ​မာ​ကျော​သော ​က​တ္တ​ရာ​လမ်း ​နွေး​နွေး​ပေါ်​၌ ​ထွန်း​ဇော် ​ထိုင်​ချ​လိုက်​ရာ ​မိ​ချော​သည်​လည်း ​သူ​နှင့် ​မ​နီး​မ​ဝေး​၌ ​အ​သာ​အ​ယာ ​ထိုင်​လိုက်​ရှာ​သည်။ ​ထွန်း​ဇော်​၏​အ​ကြည့်​က ​မိ​ချော​ထံ
​ရောက်​သည်။ ​အ​သက်​နှစ်​ဆယ်​ဝန်း​ကျင် ​မိ​ချော​၏ ​ကိုယ်​ခန်​ဓာ . . . ​ကျန်း​မာ​တောင့်​တင်း​သည်။ ​ရိုး​သား​ပုံ ​အ​မူ​အ​ယာ​လေး​များ​က ​ထွန်း​ဇော်​ကို ​က​ရု​ဏာ​သက်​စေ​သည်။
​မိ​ချော ​ရင်​တွေ​ခုန်​နေ​တာ ​အ​ဆက်​အ​စပ်​မ​ရှိ ​တိုး​တိုး​ပြော​သည်။
​ဘာ​ဖြစ်​လို့ . .
​ဟို​မှာ ​ဖြစ်​နေ​ကြ​တာ​ကြီး​ကို ​တွေ့​ပြီ​လား ​မ​ပွင့်​တ​ပွင့်​လေး ​ပြော​လိုက်​သော ​မိ​ချော​၏ ​အ​သံ​လေး ​တုန်​လှိုက် ​လှိုက်​ခတ်​နေ​သည်​မှာ ​ထင်​ရှား​လှ​သည်။ ​မြောင်း​လာ​ပေး​တာ​လား​ဟု ​ထွန်း​ဇော် ​တွေး​၏။ ​အ​ထာ​ပေး​နေ​တာ ​ဟုတ်​ရင်​ကော​ဟု ​တွေး​ကာ ​စိတ်​က ​မ​ရဲ။ ​နက်​မှောင်​သော ​က​တ္တ​ရာ​လမ်း​က
​နှင်း​ထု​အ​တွင်း ​တိုး​ထွက်​သွား​ရာ​သို့​သာ ​ရင်​ပူ ​အာ​ခြောက်​နေ​မိ​သည်။
​အစ်​ကို ​ကား​လာ​ရင်​နှိုး​နော် ​မိ​ချော ​အိပ်​မ​လို့ ​စောင်​ပါး​လေး​ကို ​ခင်း​ပြီး ​ပြော​၏။
​မြေ​ငွေ့​မှုတ်​မယ် ​မိ​ချော​ရဲ့
​ဒါ​ဖြင့် ​အစ်​ကို့ ​ပေါင်​ပေါ်​မှာ ​ခေါင်း​တင်​မယ် ​ကဲ
​ခေါင်း​လေး​က ​စွေ့​က​နဲ ​ပေါင်​ပေါ် ​ရောက်​လာ​သည်။ ​သစ်​ငုတ်​တို​ကြီး ​လှိုင်း​ပုတ်​ခံ​ရ​သည့်​နှယ် ​တုံ​က​နဲ ​တုံ​၏။ ​မိ​ချော ​ဆံ​ပင်​ကြား​မှ ​အုန်း​ဆီ​နှင့် ​စံ​ပယ်​ရ​နံ့​လေး​ကို ​ရှု​ရှိုက်​မိ​သည်။
​ချမ်း​လာ​ပြီ​နော်
​အင်း ​ချမ်း​လာ​ပြီ
​ထွန်း​ဇော် ​လည်​ချောင်း​မှ ​တစ်​ဆို့​ဆို့ ​ထွက်​သည့်​အ​သံ​က ​လှိုင်း​မ​ညီ၊ ​တုန်​ခါ​နေ​သည်။ ​စိတ်​လှုပ်​ရှား​မှု​က ​မြင့်​လာ​သည်။ ​နှ​လုံး​ခုန်​သံ​ကို ​မိ​ချော​ကြား​နေ​ရ​သည်။ ​တ​ကယ်​တမ်း ​အ​သည်း​နှ​လုံး​ကို ​ကိုင်​လှုပ်​ခြင်း ​ခံ​နေ​ရ​သ​လို ​ရင်​တွေ ​တ​ဒိတ်​ဒိတ် ​ခုန်​နေ​ရ​သည်​က ​မိ​ချော​သာ​ဖြစ်​သည်။ ​မိ​ချော ​မိန်း​မ​သား​တစ်​ဦး ​ဖြစ်​နေ​ရ​ခြင်း​ကို​ပင် ​ကိုယ်​ဖါ​သာ ​မ​ကျေ​နပ်။
​ထွန်း​ဇော်​ကို ​စ​တွေ့​လိုက်​စဉ်​က​တည်း​က ​မ​ချော ​ရှိန်း​က​နဲ ​နှ​လုံး​သွေး ​ဆောင့်​တိုး​ခြင်း​ကို ​ခံ​ခဲ့​ရ​သည်။ ​ရိုး​သား​ခန့်​ညား​ဟန် ​ယောက်ျား​ပီ​သ​သော ​ထွန်း​ဇော်​၏ ​ဥ​ပ​ဓိ​ရုပ်​ကို​က ​မ​ချော​ကို ​ခြောက်​ခြား​စေ​ခဲ့​သည်။ ​စံ​လှ​နှင့် ​ဒေါ်​ဒေါင်း​တို့ ​တ​ရွ​တှ်​ရွ​တှ် ​တ​ြွ​ပတ်​ြွ​ပတ် ​အ​လုပ်​ဖြစ်​နေ​သံ​များ​ကို ​နီး​ကပ်​စွာ ​ကြား​နေ​ရ​က​တည်း​က ​မိ​ချော ​မ​နေ​နိုင် ​မ​ထိုင်​နိုင် ​ဖြစ်​လာ​ရ​သည်။ ​မိ​ချော ​အိပ်​မော​ကျ​နေ​ဟန်​ဖြင့် ​လူး​လွန့်​ရင်း ​လက်​ကို ​ထွန်း​ဇော် ​ပေါင်​ကြား​ထဲ​သို့ ​ထည့်​လိုက်​သည်။
​အောက်​ခံ​ဘောင်း​ဘီ ​ပါ​ဟန်​မ​ရှိ​သော ​ထွန်း​ဇော် ​လီး​တန်​ကြီး​ကို ​လက်​ခုံ​ကြီး​နှင့် ​ဖိ​မိ​လိုက်​သည်။ ​ထွန်း​ဇော် ​တွန့်​က​နဲ ​ဖြစ်​သွား​ကာ ​လေ​ထိုး​လိုက်​သော ​တာ​ယာ​ကျွတ်​နှယ် ​ဖေါင်း​ဖေါင်း​တက်​လာ​သည်။ ​မိ​ချော ​အ​သက်​ရှု​သံ ​သိ​သိ​သာ​သာ ​ကျယ်​လာ​၏။ ​လက်​ချောင်း​လေး​များ​ဖြင့် ​ထန်း​လျက်​ချောင်း ​လှိမ့်​သ​လို ​လှိမ့်​ပေး​နေ​မိ​သည်။ ​အ​ညာ​မှာ ​ထန်း​လျက်​ချောင်း ​လှိမ့်​နေ​ကျ ​မိ​ချော ​လက်​က​လေး​များ​က ​ကျွမ်း​ကျင်​၏။ ​ထောင်း​က​နဲ​ကန်​တက်​လာ​သည်။ ​နှစ်​ဦး​စ​လုံး ​အ​ထာ​ပေါက်​နေ​ကြ​သည်။ ​ရင်​တွေ
​ပူ​လောင်​မော​ဟိုက်​လာ​ကြ​သည်။ ​ဟန်​ဆောင်​မှု ​အ​ရေ​ခွံ​သည် ​တ​ဖြေး​ဖြေး ​လျော​ကျ ​ပြေ​ဆင်း​လာ​နေ​သည်။ ​ထွန်း​ဇော်​၏ ​လက်​များ​က ​မိ​ချော ​ပု​ခုံး ​လုံး​လုံး​ကျစ်​ကျစ်​က​လေး​ကို ​လုံး​ပွတ် ​ဖိ​ညှစ်​မိ​၏။ ​မိ​ချော ​ဟင်း ​က​နဲ ​သက်​ပြင်း​ချ​ပြီး ​ပက်​လက်​လှန်​လိုက်​သည်။ ​ခေါင်း​က ​ပူ​နွေး​သော ​က​တ္တ​ရာ​လမ်း​ပေါ်
​ရွှေ့​ပြောင်း​ချ​လိုက်​သည်။ ​မှုံ​ရီ​သော ​ကြယ်​ရောင်​က​လေး​များ​အောက် ​ထွန်း​ဇော်​၏ ​မျက်​နှာ​ကို ​မိ​ချော ​အ​မော​တ​ကော ​ရှာ​ဖွေ​ကြည့်​မိ​သည်။ ​အ​ထင်​သေး​သော ​မျက်​ဝန်း​များ​ကို ​မိ​ချော ​ရွံ​သည်။ ​မ​မြင်​နိုင်​သော ​အ​မှောင်​ရိပ်​ထဲ​မှ ​အစ်​ကို့​မျက်​နှာ​၌ ​အ​ချစ်​ရောင်​ခြည်​များ​သာ ​သန်း​နေ​ပါ​စေ​ဟု ​စိုး​ထိတ်​ဗျာ​ပါ​ဒ​နှင့် ​ကြိတ်​၍ ​ဆု​တောင်း​ရ​သည်။
​မိ​ချော . . . ​ရယ်
​ပြို​ဆင်း​လာ​သော ​ကာ​မ​တောင်​ကျ​ရေ​အ​လျင်​၌ ​သူ​၏​သိက်​ခာ​ကမ်း​ပါး​ကြီး ​တစ်​စ ​တစ်​စ ​တိုက်​စား​ပြို​ကျ​လာ​သော ​အ​သံ​ကြီး​က ​မိ​ချော​ရင်​ကို ​နွေး​ထွေး​သွား​စေ​သည်။ ​မ​ရဲ​တ​ရဲ ​တုန့်​ဆိုင်း​ဆိုင်း ​အစ်​ကို့​လက်​များ​ကို ​မိ​ချော ​ရဲ​ရဲ​တင်း​တင်း​လေး ​ဆွဲ​ယူ​ပြီး ​နို့​နှစ်​လုံး​ပေါ်​သို့ ​ဖိ​အုပ် ​ကိုင်​တွယ်​စေ​လိုက်​သည်။ ​အစ်​ကို့ ​အ​သက်​ရှု​သံ​ကြီး​က ​ည​နေ​က ​ကား​တာ​ယာ​အ​တွင်း​မှ ​လက်​ကျန်​လေ​များ ​စိမ့်​ထွက်​နေ​သ​လို ​ကျယ်​လောင်​လာ​သည်။ ​မိ​ချော ​အစ်​ကို့​ပေါင်​ကြား​သို့ ​က​မန်း​က​တမ်း ​လက်​ထိုး​သွင်း​လိုက်​ရာ ​မာ​တင်း ​မတ်​ထောင်​နေ​သော ​ချစ်​စ​ရာ ​တစ်​တုံး​တစ်​ခဲ ​အစ်​ကို့​ပ​စ္စည်း​ကြီး​ကို ​ပယ်​ပယ်​နယ်​နယ် ​ဆုပ်​နယ်​လေ​၏။ ​အစ်​ကို့​ဖင်​ကြီး ​မြောက်​ကြွ​မြောက်​ကြွ​နှ​င့် ​တ​ဆတ်​ဆတ်​တုန်​လာ​သည်​ကို ​မိ​ချော​ခံ​စား​ထိ​တွေ့​နေ​ရ​သည်။ ​မိ​ချော​နို့​တွေ​ပေါ်​တင်​ပေး​ထား​သော ​အ​ကို့​လက်​တွေ​က ​တ​ဖြည်း​ဖြည်း​နှ​င့်​ရဲ​တင်း​လာ​ပြီး ​နို့​လေး​တွေ​ကို ​ပယ်​ပယ်​နယ်​နယ် ​ဆုပ်​ကိုင်​ဖြစ်​ညှစ်​လာ​၏။ ​တ​ဖြည်း​ဖြည်း​နှ​င့် ​နှစ်​ဦး​သား ​နား​လည်​မှု​ရ​လာ​ကြ​သည်။
 ​ကား​နဲ့ ​ဝေး​ဝေး ​သွား​ရ​အောင်​နော် ..
 ​အင်း . . .
​မိ​ချော ​စောင်​ခေါက်​က​လေး​ကို ​ကောက်​ယူ​ပြီး ​က​တ္တ​ရာ​လမ်း ​အ​လယ်​ကြော​မှ ​ရန်​ကုန်​ဖက်​သို့ ​ပေ​သုံး​ဆယ်​ကျော်​လောက် ​လျှောက်​ခဲ့​ပြီး ​ထိုင်​ချ​လိုက်​သည်။ ​အစ်​ကို့​ရင်​ခွင်​၌ ​ပျော့​ခွေ​မှီ​လိုက်​မိ​သည်​နှင့်
​ဦး​စွာ ​ရင်​ဆိုင်​လိုက်​ရ​သည်​မှာ ​မိ​မိ ​ပေါင်​ကြား​သို့ ​အစ်​ကို့​လက်​က ​ခပ်​တင်း​တင်း ​ပင့်​အုပ် ​ပွတ်​သပ်​လိုက်​ခြင်း​ပင်​ဖြစ်​သည်။
​ထ​မီ​ခံ​နေ​သော်​လည်း ​ယောက်ျား​တစ်​ဦး​က ​မိ​မိ​၏ ​အ​တွင်း​ပ​စ္စည်း​ကို ​ယ​ခု​ကဲ့​သို့ ​ပယ်​ပယ်​နယ်​နယ် ​အ​နှိုက်​မ​ခံ​ဘူး​သေး​သော ​မိ​ချော​မှာ ​ဖြင်း​က​နဲ ​ကြက်​သီး​က​လေး​များ​ထ​ကာ ​အေး​သော​ည​ပင် ​ဖြစ်​လင့်​က​စား ​ချွေး​စေး​က​လေး​များ​ပင် ​ထွက်​လာ​ရ​သည်။
​ယား . . . ​တယ်
​အစ်​ကို့​ရင်​ဘတ်​ကို ​ဖွ​ဖွ​ထု​ရင်း ​မ​ပွင့်​တ​ပွင့် ​ပြော​၏။ ​အစ်​ကို​က ​ယု​ယ​မြတ်​နိုး​စွာ ​မိ​ချော​၏ ​ပါး​မို့​မို့​လေး​ကို ​တ​ရှိုက်​မက်​မက် ​နမ်း​ရှိုက်​ပေး​လိုက်​ပြီး ​နှစ်​သိမ့်​၏။ ​ကာ​မ​မီး​တောက်​သည် ​တ​ရှိန်​ရှိန် ​တောက်​လောင်​လာ​သည်။
​တ​ဆတ်​ဆတ် ​တုန်​လာ​သော ​ကိုယ်​လုံး​လေး​က ​ပျော့​ခွေ​ကျ​လာ​သည်။ ​အစ်​ကို​က ​လျော့​ပုံ​ချ​ပေး​ရင်း ​မိ​ချော​ပေါ်​သို့ ​မှောက်​ချ​၏။ ​နွေး​ထွေး​အိ​စက်​သော ​နို့​မာ​မာ​က​လေး​များ​က ​အစ်​ကို​၏ ​ရင်​ဘတ်​ကြီး​ကို ​ဆီး​ကြို​တော်​လှန်​လေ​သည်။ ​စို့​ထွက်​လာ​သော ​နှစ်​ဦး​စ​လုံး​ဆီ​မှ ​ကာ​မ​အ​ရည်​အ​န့ံ​များ​က ​သင်​ပျံ့​လာ​နေ​ကြ​သည်။ ​အစ်​ကို့​ပ​စ္စည်း ​မာ​တင်း​တင်း​ကြီး​က ​မိ​ချော ​ပေါင်​ရင်း​ကြား​ကို ​ထောက်​မိ​နေ​ရာ ​အ​နေ​ရ​ခက်​လှ​သည်။
​ထို့​ကြောင့် ​နှုတ်​ခမ်း​လေး​ကို ​ကိုက်​ပြီး ​အ​ရဲ​စွန့်​လျက် ​အစ်​ကို့​ဟာ​ကြီး​ကို ​နေ​ရာ​ရွှေ့​ကာ ​တေ့​ပေး​လိုက်​သည်။ ​ထ​မီ​နှင့် ​လုံ​ချည်​သာ ​ကြား​ခံ​ရှိ​မ​နေ​ပါ​က ​စွပ်​က​နဲ ​ဝင်​သွား​မည်​မှာ ​ဧ​ကန်​ပင်​ဖြစ်​၏။ ​မိ​ချော ​ထ​မီ​စ​လေး​ကို ​အစ်​ကို ​မ​သိ​အောင် ​ဖြေ​ချ​လိုက်​သည်။ ​တင်း​ရင်း​နေ​သော ​တင်​ပါး​ကော့​ကော့​လေး ​အေး​က​နဲ ​နှင်း​ငွေ့​နှင့် ​ထိ​တွေ့​ခြင်း​ကို ​ခံ​စား​လိုက်​ရ​သည်။ ​အစ်​ကို့ ​ပု​ဆိုး​စ​သည်​လည်း ​အောက်​သို့ ​ပြေ​လျော့​ကျ​သွား​မှန်း ​မိ​ချော ​သိ​လိုက်​သည်။ ​ဤ​အ​သိ​နောက်​ဝယ် ​မိ​မိ​၏ ​အ​ပျို​စင်​ဘဝ​လေး​ကို ​ဝါး​မြို​ပစ်​တော့​မည့် ​အစ်​ကို့​ဟာ​ကြီး​က ​မိ​ချော​၏ ​တင်း​တင်း​ခုံး​ခုံး ​နေ​ရာ​လေး​ကို ​ြွ​ပတ် ​က​နဲ ​ထိုး​သွင်း​လိုက်​ခြင်း​ကို ​ခံ​လိုက်​ရ​တော့​လေ​သည်။ ​သွေး​သား​သန်​မာ ​အ​သန်​စွမ်း​ဆုံး​သော ​အ​ရွယ်​တွေ​မို့ ​နှစ်​ဦး​သား ​ဖိန့်​ဖိန့်​တုန်​ခါ ​ဖျပ်​ဖျပ်​လူး​သွား​၏။ ​အ​င်္ဂါ​နှစ်​ခု​က ​နျစ်​အ​တန်​ကြာ ​ကွဲ​ကွာ​နေ​သော ​မိတ်​ဆွေ​များ​နှယ် ​ငြိမ်​သက်​စွာ ​ဖိ​ကပ်​ပူး​နေ​ကြ​သည်။ ​ဇိ ​က​နဲ ​ဇိ ​က​နဲ ​လီး​ထိပ်​မှ ​ယို​စိမ့်​လာ​သော ​အ​ရည်​နွေး​နွေး​လေး​များ​က ​မိ​ချော ​စောက်​ဖုတ်​ကို ​စွတ်​စို​စေ​သည်။
​အစ်​ကို့​ဟာ​က ​အ​ရည်​တွေ ​ထွက်​တယ်
​အင်း . . . ​အ​ရမ်း​လုပ်​ချင်​နေ​ပြီ
​သွား . . ​ဟင်း ​ညစ်​ပတ်​ကြီး
​နှစ်​ယောက်​သား ​တ​ဟင်း​ဟင်း ​ဖက်​ထား​ခဲ့​ကြ​ဆဲ ​ဖြစ်​သည်။ ​ထို့​နောက် ​မိ​ချော​၏ ​အ​ပေါ်​အ​င်္ကျီ​လေး​နှင် ​ဘ​ရာ​စီ​ယာ​ကို ​အစ်​ကို​က ​ခက်​ခဲ​ချွတ်​ချော်​စွာ ​ဆွဲ​ချွတ်​လေ​တော့​သည်။
​အ​င်္ကျီ ​ပြဲ​သွား​ပြီ . . ​အ​ရမ်း​ပဲ
​အစ်​ကို့​ထံ​မှ ​တုန့်​ပြန်​သံ ​ထွက်​မ​လာ၊ ​အ​သက်​ရှု​သံ​ကြီး​က​သာ ​ပြင်း​သည်​ထက် ​ပြင်း​ထန်​လာ​လေ​သည်။ ​မိ​ချော ​မ​နေ​သာ​တော့​ပဲ ​အ​င်္ကျီ​နှင့် ​ဘ​ရာ​စီ​ယာ​ကို ​ချွတ်​ပေး​ရ​၏။ ​ည​ဆို​သော ​အ​လင်း​မဲ့​ဝန်း​ကျင်​၌ ​မိ​ချော​တစ်​ယောက် ​သ​တ္တိ​တွေ ​အ​ရမ်း​ကြီး​ကို ​ကောင်း​နေ​တာ့​သည်။ ​ရန်​ကုန်-​ပြည်​လမ်း​မ​ကြီး​ပေါ်​၌ ​ဝတ်​လစ်​စ​လစ် ​မိ​ချော​တစ်​ယောက်​ကို ​ခု​လို ​ပုံ​စံ​နှင့်​သာ ​တွေ့​လိုက်​ကြ​ပါ​က ​က​မ႓ာ​ကျော်​သွား​မည်​လား ​မ​သိ။
​မြန်​မြန် ​လုပ်​ကွာ . . ​ချမ်း​တယ်
​ချမ်း​တယ် ​ဆို​သော ​မု​သာ​ဝါ​ဒ​စ​ကား​ကို ​မိ​ချော ​ဘာ​ကြောင့် ​ပြော​မိ​သည်​ကို​ပင် ​မိ​ချော​ကိုယ်​တိုင် ​မ​သိ​ပေ။ ​ဆောင်း​ဥ​တု​ကို ​မိ​ချော​သ​တိ​မ​ရ။ ​သိမ့်​က​နဲ ​တစ်​ကိုယ်​လုံး ​တုန်​သွား​ခြင်း​ကို​သာ ​ခံ​စား​ရ​သည်​က ​အ​မှန်​ပင်​ဖြစ်​၏။
​ပေါင် ​နည်း​နည်း​ကား . . ​အင်း
​အစ်​ကို့ ​အ​သံ​က ​အ​မော​တ​ကော​နိုင်​လှ​သည်။ ​လွတ်​ကျ​သွား​မှာ​စိုး​သော ​ဝက်​သား​တုံး​ကြီး​ကို ​အ​ငမ်း​မ​ရ ​မ​နား​တမ်း ​ကိုက်​ဖဲ့​စား​သောက်​နေ​သူ​၏ ​အ​သက်​ရှု​သံ​နှင့် ​တူ​လှ​သည်။ ​မိ​ချော ​အစ်​ကို့​ခါး​ကို ​ဖက်​ထား​သည်။ ​အ​ရပ်​ချင်း​က​မ​ညီ။ ​အစ်​ကို​က ​ဒေါင်​မြင့်​နေ​သ​ဖြင့် ​အစ်​ကို​လီး​ကြီး​က ​ငိုက်​လျှိုး​ပြီး ​စိုက်​ဝင်​နေ​ရ​သော ​စောက်​ခေါင်း​နှင့် ​ချော်​နေ​ပြန်​သည်။ ​မိ​ချော ​ခြေ​ဖျား​လေး ​ထောက်​ခါ ​ထောက်​ခါ ​အဝ​နှင့်​တေ့ . . ​တေ့​ပေး​သော်​လည်း ​မ​ဝင် ​ကြာ​တော့ ​ညောင်း​လာ​သည်။
​အိပ် . . ​ပေး​မယ်​ကွယ်
​အစ်​ကို့​ခါး​ကို ​မ​လွတ်​တမ်း​ဖက်​ရင်း​က ​မိ​ချော ​ထ​မီ​ပုံ​ပေါ် ​ကျော​ချ​ပြီး ​လှဲ​အိပ်​လိုက်​သည်။ ​နို့​နှစ်​လုံး​နှင့် ​အစ်​ကို့​လီး​က ​ထိ​ခတ် ​ပွတ်​သပ်​မိ​၍ ​ရင်​မှာ ​ပူ​ထူ​ပြီး ​ရှိန်း​က​နဲ ​ဖြစ်​ရ​သည်။ ​လီး​ကြီး​၏ ​လုံး​ပတ်​နှင့် ​အ​ရှည်​အ​နေ​အ​ထား​ကို​လည်း ​ထိတ်​လန့်​စွာ ​အ​နီး​ကပ် ​မြင်​လိုက်​ရ​၏။ ​ကျစ်​ကျစ်​မာ​မာ ​အ​သား​စိုင် ​ပူ​ပူ​နွေး​နွေး ​အစ်​ကို့​လီး​ကို ​ကိုင်​လျက် ​ခပ်​နာ​နာ​လေး ​ဖိ​ပွတ်​ပေး​လိုက်​လေ​၏။
​ြွ​ပတ် . . ​ြွ​ပတ် . . ​ဖွတ် . . ​ပ​လွတ် . . ​ြွ​ပတ်
​လီး​ထိပ်​မှ ​သံ​စုံ​ထွက်​လာ​သည်။ ​မိ​ချော ​သိမ့်​က​နဲ ​ကြည်​နူး​ဆွတ်​ပျံ့​သော ​ဝေ​ဒ​နာ​တစ်​မျိုး​ကို ​ခံ​စား​လိုက်​ရ​လေ​သည်။ ​ဆန့်​ကျင်​ဘက်​လိင်​မှ ​ထွက်​လာ​သော ​အ​သံ​သည် ​တ​မျိုး​ပင် ​ခံ​စား​ရ​သော ​အ​သံ​တစ်​မျိုး​လေ​လား​မ​သိ​ပါ။
​အ . . ​နာ​တယ် . . ​မိ​ချော​ရဲ့ . . ​အ​ရမ်း ​မ​ဖြဲ​နဲ့ ​အစ်​ကို​က ​နာ​နာ​ကျင်​ကျင် ​ပြော​မှ ​မိ​ချော ​ရပ်​လိုက်​သည်။ ​ထို့​အ​တူ ​အစ်​ကို့​ဖင်​ကြီး​အောက်​ဆီ​သို့ ​ရွေ​လျှား​သွား​သည်။ ​နွေး​ထွေး​သော ​ဂွေး​ဥ​ကြီး​များ​က ​မိ​ချော ​ခန်​ဓာ​ကိုယ်​ကို ​ပွတ်​တိုက်​သွား​လေ​သည်။ ​မိ​ချော ​လက်​နှစ်​ဖက်​ကို ​အား​ပြု​ပြီး ​တစ်​ဆစ်​ချိုး ​ချိုး​ထား​၏။ ​အစ်​ကို​က ​သူ့​လီး​ကို ​အ​သေ​အ​ချာ​ကိုင်​ပြီး ​အ​ပေါက်​ကို ​စမ်း​တ​ဝါး​ဝါး ​တေ့​နေ​ပြန်​၏။ ​မိ​ချော ​သိပ်​စိတ်​မ​ရှည်​ချင်​တော့​ပေ။
​ကျွတ် . . ​ဒီ​မှာ . . ​ဒီ​မှာ . . ​ကဲ ​တွေ့​ပြီ​လား
​စောက်​ပတ်ဝ​နှင့် ​လီး​ထိပ်​က ​ပု​လင်းဝ​နှင့် ​အ​စို့​လို ​ဖိ​ကပ်​မိ​သွား​သည်။ ​သည်​မှာ ​မိ​ချော ​မျက်​တောင်​လေး ​မှေး​စင်း​သွား​သည်​အ​ထိ ​အီ​စိမ့် ​ချို​မြိန်​သော ​အ​ထိ​အ​တွေ့။
​ဘွတ် . . .​ဘွတ်
​အား . . . ​ဝင်​သွား​ပြီ . . ​အီး . . ​ရှီး ​ကျွတ် ​ကျွတ်
​လီး​ထိပ်​က ​ဆိုင်း​မ​ဆင့် ​ဗုံ​မ​ဆင့် ​ကျွံ​ဝင်​သွား​သည်။ ​မိ​ချော​၏ ​ဖင်​ကြီး ​နောက်​သို့ ​တွန့်​က​နဲ ​ရွှေ့​သွား​သည်။ ​အစ်​ကို့​ခြေ​ထောက်​နှစ်​ဖက်​က ​မိ​ချော​တင်​ပါး​နှစ်​လုံး​ကို ​ဖ​နောင့်​နှင့် ​ဖိ​ကပ် ​ဆွဲ​ထား​လိုက်​ရာ ​ဖင်​ကြီး​မှာ ​ရွှေ့​မ​ရ​တော့​ပေ။
​ဘွတ် . . .​ဘွတ် . . ​ဘွတ် ​ြွ​ပတ်
​အို . . ​အ . . ​အိုး . . ​အ . . ​အ . . ​ဟာ့ . . ​အား . . ​ကျွတ်
​ဘွတ်​က​နဲ ​လီး​ထိပ်​ဝင်​သွား​သည်​နှင့် ​အ​ရည်​စို​စ​ပြု​နေ​သော ​မိ​ချော​၏ ​စောက်​ခေါင်း​ထဲ​မှ  ​ဘွပ်  ​က​နဲ ​အန်​ထွက်​လာ​ပြီး  ​ြွ​ပတ်  ​က​နဲ ​ဟူ​သော ​အ​သံ​နှင်​အ​တူ ​နွေး​အိ​သော ​အ​ရည်​ချွဲ​ချွဲ​များ ​လျှံ​ထွက်​ခြင်း​ကို ​သိ​ရှိ​ခံ​စား​လိုက်​ရ​လေ​သည်။
​အ​သစ်​ချပ်​ချွတ် ​ပါ​ကင်​မ​ဖွင့်​ရ​သေး​သော ​မိ​ချော​၏ ​စောက်​ပတ်​က​လေး​မှာ ​တင်း​က​နဲ ​ကြပ်​စည်း​ခံ​ရ​သ​လို​ပင် ​ဖြစ်​သွား​ရ​၏။ ​အ​တွင်း​ပိုင်း ​စောက်​ခေါင်း​ထဲ​မှ ​အ​လိုး​ခံ​ရ​ခြင်း ​အ​ရ​သာ​၏ ​ကောင်း​မွန်​ခြင်း ​ကြည်​နူး​ခြင်း​ကို ​လီး​ထိပ်​ကြီး​မှ ​လက်​ခံ​ရ​ရှိ​လိုက်​လေ​သည်။
​ဘွတ် . . .​ဘွတ် . . ​စွတ် . . ​ြွ​ပတ်
​ထွန်း​ဇော် ​နှစ်​ချက်​ဆင့်​၍ ​ခပ်​ဖိ​ဖိ​လေး ​ဆောင့်​ပေး​လိုက်​၏။ ​လီး​ထိပ်​မှ ​န​င့်​က​နဲ​နေ​အောင် ​တစ်​စုံ​တစ်​ခု​နှင့် ​ဆော​င့်​မိ​၏။
​အ . . ​အစ်​ကို . .
​မိ​ချော ​အ​သက်​ရှု​ရပ်​သွား​သည်။ ​မျက်​လုံး​ထဲ ​ပြာ​က​နဲ ​ဝင်း​က​နဲ ​ဖြစ်​သွား​၏။ ​ကြား​ဖူး​နားဝ​ဖြင့် ​စဉ်း​စား​မိ​သည်။
​အ​ပျို​မှေး . . ​ပေါက်​သွား​တာ
​ဟုတ်​လား . . ​မ​ဟုတ်​လား ​မ​သိ၊ ​နှစ်​ဦး​သား ​အ​တည်​ပြု​သ​လို ​ဆက်​လိုး​ကြ​သည်။ ​ထွန်း​ဇော် ​ယော​ကျ်ား​လေး​စိတ်​ထဲ​၌ ​ဘယ်​သူ ​တစ်​ဦး​တစ်​ယောက်​မျှ ​မ​ဖိုက်​ရ​သေး​သော ​စောက်​ဖုတ်​လေး​ကို ​လှ​ပ​သော ​ဘီ​ယာ​ဘူး​အ​သစ်​က​လေး ​ဖောက်​လိုက်​ရ​သ​လို ​ကျေ​နပ်​သွား​၏။
​မိ​ချော​က​လည်း ​ဒါ​ကို​တော့ ​လေ့​လာ​ဘူး​သည်။ ​အ​ပေါက်​သစ်​ကို​မှ ​ချစ်​တတ်​ကြ​သော
​ယောက်ျား​လေး​တွေ​၏ ​ညာဉ်​ကို ​သိ​ထား​၏။ ​ထို့​ကြောင့်​လည်း ​ဟုတ်​သည်​ဖြစ်​စေ၊ ​မ​ဟုတ်​သည်​ဖြစ်​စေ ​အ​ပျို​မှေး​ပေါက်​သွား​ပြီ​ဟု ​သံ​ယောင် ​ထည့်​လိုက်​ခြင်း ​ဖြစ်​သည်။ ​ဤ​အ​သံ​ကြား​မှ ​ထွန်း​ဇော် ​အား​ထည့်​ပြီး ​ကြုံး​တော့​သည်။
​ဘွတ် . . .​ဘွတ် . . ​ဖွတ် . . ​ဖတ်
​အင့် . . ​အင့် . . ​အင့် . . ​အ . . ​အား . . ​ဟ . . ​လား​လား
​မိ​ရွှေ​ချော​တစ်​ယောက် ​ကိုယ့်​အ​တတ်​နှင့် ​ကိုယ်​စူး​ပြီ၊ ​နင့်​နေ​အောင် ​ခံ​ရ​သည့် ​ပေါင်​နှစ်​ဖက်​က ​ကား​ပြီး ​အ​ပေါ်​သို့ ​ဖြဲ​ထောင်​ထား​ရာ ​ဆီး​ခုံ​က ​မောက်​တင်း​လျက် ​ခပ်​မို့​မို့​လေး ​ကော့​တင်​ပေး​သ​လို​ဖြစ်​၏။ ​ကု​တင်​မ​ဟုတ်၊ ​ကြမ်း​မ​ဟုတ်။ ​က​တ္တ​ရာ​လမ်း ​မာ​မာ​မှာ ​ထင်​တိုင်း​ဆောင့်​နိုင်​၏။( ​မြေ​ကြီး​၌ ​ဖိုက်​ရ​သော ​အ​ရ​သာ​နှ​င့် ​တောင်​ဆုပ်​ခန့် ​ထူ​သော ​ဖဲ​မွေ့​ယာ​ပေါ်​၌ ​ဖိုက်​ရ​သော ​အ​ရ​သာ​မှာ ​အ​ပျော့ ​အ​မာ ​ခံ​အား ​ဆောင့်​အား ​ကွာ​လွန်း​လှ​သည်။ ​အောက်​ခံ​က ​မာ​နေ​လျှင် ​တင်​ပါး​အ​သား​ဆိုင်​တို့​၏ ​ရုန်း​ကန်​ပြန်​ကြွ​ပေး​မှု ​အ​ရ​သာ​ကို ​ပို​ပြီး ​ထိ​ထိ​မိ​မိ ​ခံ​စား​သိ​ရှိ​နိုင်​၏ ... ​စ​ကား​ချပ် ။ )
​ယ​ခု ​မိ​ချော ​နင့်​နေ​အောင် ​အ​လိုး​ခံ​ရ​သည်။ ​စောက်​ပတ်​ထဲ​မှ ​ကျင်​တက်​သွား​အောင်​ထိ​သည်။ ​ဆောင့်​ချက်​တိုင်း​က ​အား​ပါ​၏။ ​ကြီး​မား​လှ​သော ​ဖင်​သား​ကြီး​များ​သာ ​မ​ရှိ​ပါ​က ​အ​ရိုး​တွေ ​အ​မှုန့် ​ဖြစ်​ကုန်​မ​လား​ဟု ​မ​ဆို​နိုင်​ချေ။
​အစ်​ကို ​က ​အ​ဆုံး​ထိ ​ဆောင့်​တာ​ပဲ . . ​တ​ခါ​ထဲ . . ​အင့်
​နာ ​လို့​လား​ဟင်
​နာ​တာ​ပေါ့ ​အ​သက်​အော​င့်​ထား​ရ​တာ . . ​အ​သက်​ရှု​ဖို့​တောင် ​အ​ချိန်​မ​ရ​တော့​ဘူး . . ​အား​ကြီး ​ကြမ်း​တာ​ပဲ
​ငို​သံ​လို​လို ​ဒေါ​သ​သံ​လို​လို ​ပြော​လိုက်​သော ​မိ​ချော​စ​ကား​ကြောင့် ​ထွန်း​ဇော် ​အ​ကြမ်း​ဆုံး​သော ​ဆောင့်​အား​မှ ​ကပ်​ညောင့်​လိုး​နည်း​သို့ ​ပြောင်း​လိုက်​လေ​သည်။
​ဘွတ် . . .​ဘွတ် . . ​စွတ် . . ​ဘွတ် . . ​စွတ်
​အင့် . . ​အင့် . . ​အဲ့ . . ​အဲ​ဒါ​က ​တော်​သေး​တယ် ​တ​ခါ​တည်း​များ ​အ​သက်​ရှု​လို့​ကို ​မ​ရ​ဘူး
​ြွ​ပတ် . . ​ဘွတ် . . .​ဘွတ် . .
​ဟ . . ​အ . . ​အိုး . . ​အိုး . .​အ​ဆုံး​ချည်း​ဝင်​တာ​ပဲ​ကွယ်
​လီး​မွှေး​ကြမ်း​ကြမ်း​ကြီး​များ​က ​မိ​ချော​ရဲ့ ​စောက်​မွှေး​အုံ​လေး​ကို ​ခပ်​ဖိ​ဖိ​လေး ​ဖိ​ကြိတ်​ပြီး ​ညောင့်​နေ​သည်။
​ဗြိ ​က​နဲ ​ဗြိ ​က​နဲ ​အ​မွှေး​ချင်း ​ဖိ​ကြိတ်​သံ​က ​တစ်​ခါ​တစ်​လေ ​ခပ်​ကျယ်​ကျယ်​လေး ​ထွက်​ထွက်​လာ​တတ်​လေ​၏။
​အ . . ​အစ်​ကို ​အ​ရမ်း​အ​ဆောင့်​သန်​တယ် . . ​ကျွတ် . . ​ကျွတ် . .
​ဆောင့်​တာ ​မိ​ချော ​မ​ကြိုက်​ဘူး​လား​ဟင်
​ဆီး​ခုံ​နာ​တယ် ​ဘာ​မှန်း​လည်း ​မ​သိ​ဘူး၊ ​အ​ရ​သာ​မှ ​မ​ရှိ​တာ ​စွတ်​ညောင့်​နေ​တာ​ပဲ ​မုန်း​တယ်
​ပါး​စပ်​က​လေး ​ရဲ​ရဲ​ဖြင့် ​နှစ်​ကိုယ်​ကြား ​တိုး​တိုး​လေး ​ပြော​နေ​သော ​မိ​ချော​အ​သံ​က ​လေ​သံ​လေး​မျှ​သာ​ဖြစ်​၏။
​အစ်​ကို​လီး​ကြီး​ကို ​အား​ရ​ရဲ့​လား​ဟင်
​ဟာ ​အစ်​ကို​က​လည်း . . . ​သွား ​မ​သိ​ဘူး
​ခံ​လို့ ​ကောင်း​ရဲ့​လား​လို့​မေး​တာ​ပါ
​ဟိ ​ဟိ ​တော်​ကွာ ​မ​မေး​နဲ့ ​ရှက်​တယ်
​အ . . ​အင့် . . ​ဟင့် . . ​အင့် . . ​အင့် . . ​အား ​ကျွတ် ​ကျွတ်
​စောက်​ပတ်​ထဲ ​လီး​ဝင်​နေ​စဉ် ​နို့​အ​စို့​ခံ​ရ​သော ​အ​ရ​သာ​မှာ ​မိန်း​ခ​လေး​တစ်​ဦး​အ​တွက် ​အ​မြင့်​ဆုံး ​ခံ​စား​မှု​ပင် ​ဖြစ်​သ​တည်း။
​ရှီး . . ​အား . . ​ကျွတ် . . ​ကျွတ် . . ​အီး . . ​အား . . ​အစ်​ကို . . ​ဖယ် . . ​ဖယ်​တော့ . .
​ဟာ ​ဘာ​လို့​ဖယ်​ရ​မှာ​လဲ . . ​ြွ​ပတ် . . ​ြွ​ပတ်
​အာ . . ​ဒီ​မှာ ​ထွက် . . ​ထွက်​ကုန်​တော့​မယ် ​ဖယ်​ပါ​ဆို
​ထွက် . . ​ထွက် . . ​ြွ​ပတ် . . ​ြွ​ပတ်
​ဟင့်​အင်း . . ​အား ​ဒုက်​ခ​ပါ​ပဲ . . ​ရှီး . . ​ြွ​ပတ် . . ​ြွ​ပတ် . . ​ဘွတ်
​အား . . ​အား . . ​အား . . ​မိ​ချော​အ​သံ ​အ​နည်း​ငယ် ​ကျယ်​သွား​သည်။ ​ဘတ်စ်​ကား​ဆီ​မှ ​လူ​သံ ​သဲ့​သဲ့ ​ကြား​လိုက်​ရ​သည်။
​သိပ်​မ​အော်​နဲ့​လေ ​လူ​တွေ​ကြား​ကုန်​လိမ့်​မယ်
​အို ​ကြား ​ကြား ​မ​တတ်​နိုင်​ဘူး . . ​အား ​အား
​ကောင်​မ​လေး ​စွတ်​အော်​နေ​ပြန်​သည်။ ​ဖြင်း ​က​နဲ ​ရှိန်း​တက်​သွား​ရ​သော ​ခံ​စား​မှု​နှင့်​အ​တူ ​လီး​ထိပ်​မှ ​အား​ရ​ပြည့်ဝ​သော ​ခံ​စား​မှု ​သုတ်​ရည်​များ ​ဇိ​က​နဲ ​ဇိ​က​နဲ ​မိ​ချော​လေး​၏ ​စောက်​ခေါင်း​အ​ဆုံး​၌ ​စိမ်​ထား​ရင်း ​ပန်း​ထည့်​ပစ်​လိုက်​တော့​သည်။ ​မိ​ချော​၏ ​စောက်​ပတ်​လေး​ထဲ ​နွေး​က​နဲ ​နွေး​က​နဲ ​ခံ​စား​လိုက်​ရ​ပြီး ​နှစ်​ယောက်​သား ​အ​သား​ချင်း ​ဖိ​ကပ်​ပူ​ထား​ရင်း ​ရွ​စိ ​ရွ​စိ​ဖြင့် ​အ​ရှိန်​မ​သေ​သေး​သ​လို ​ကပ်​ဆောင့်​ရင်း ​ညောင့်​ရင်း ​ကာ​မ​အ​ရ​သာ​ကို ​အ​ပြည့်​အဝ ​ခံ​စား​လိုက်​ကြ​ရ​လေ​သည်။
​လူ​သူ​ကင်း​မဲ့​သော ​ဟိုင်း​ဝေး​လမ်း​မ​ကြီး​ပေါ်​မှ ​အ​ပျို​စင်​မ​လေး​၏ ​သွေး​ကွက်​လေး​ကို​တော့​ဖြင့် ​မည်​သူ​မျှ ​ရေး​ကြီး​ခွင်​ကျယ် ​သ​တိ​ထား​မိ​ကြ​လိမ့်​မည် ​မ​ဟုတ်​ပါ​ချေ၊
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
​မိ​ချော​ကို . . . ​ကို ​မေ့​လိုက်​ပါ ​နော်
​ပိုက်​ဆံ​အိတ်​လေး​လာ​ယူ​ရင်း ​ကား​ပေါ်​က ​အ​ဆင်း​၌ ​မိ​ချော ​ကပ်​ပြော​သည်။ ​ထွန်း​ဇော် ​လှိုက်​ကျင်​သော ​ခံ​စား​မှု​ကို ​ခံ​စား​ရ​သည်။
​မိ​ချော​တို့ ​ရွာ​ကို ​ပြော​ပြ​ခဲ့​ဦး​လေ . .
​အို . . ​အ​ပို​တွေ
​မိ​ချော ​မျက်​နှာ​ထား ​တင်း​တင်း​လေး​ဖြင့် ​တစ်​ချက်​ဟောက်​ပြီး ​ဆင်း​သွား​သည်။ ​ကား​လမ်း​ဘေး​ရှိ ​ဖုံ​ထ​နေ​သော ​လှည်း​လမ်း​မ​အ​ထိ ​နောက်​မှ​ကြည့်​ပြီး ​တန်း​ပြေး​သွား​သည်။
​မောင်း . . ​ဆ​ရာ​ရေ့ ​မောင်း
​မ​မောင်း​သေး​ဘူး​လား​ကွာ
​အမ် . . ​ရော​ဂါ​ကျွမ်း​နေ​ပြီ
​ဇော်​ကြီး ​မောင်း​ကွာ
 . . . . .
​ကျွန်​တော် ​မောင်း​လို့​မ​ရ​တော့​ဘူး ​ကို​စံ​လှ
​ငို​သံ​ပါ​ကြီး​နှင့် ​ပြော​လိုက်​သော ​ထွန်း​ဇော်​ကို ​စံ​လှ ​သက်​ပြင်း​ချ​ရင်း ​ကြည့်​သည်။
​ခက်​ပြီ ​ကဲ​ဖယ် ​ငါ​ပဲ ​မောင်း​မယ်
​စ​ပယ်​ယာ​စံ​လှ ​ဒ​ရိုင်​ဘာ ​ထိုင်​ခုံ​၌ ​ဝင်​ထိုင်​ပြီး ​မောင်း​၏။ ​ရေး​ရေး​ပျ​ပျ ​မိ​ချော​၏ ​သ​ဏ္ဍန်​လေး​ကို ​ထွန်း​ဇော် ​လွမ်း​ဆွတ်​ကြေ​ကွဲ​စွာ ​နောက်​ဆုံး​ငေး​နေ​မိ​ခဲ့​သည်။ ​ကား​သည် ​အိုး​သည်​ကုန်း​ကို ​ကျော်​လ​ပြီး ​ဖြစ်​သည်။ ​ခ​ရီး​သည် ​တစ်​ယောက်​မျှ ​မ​ကျန်​တော့။
​ငါ ​ငယ်​ငယ်​က ​အ​ခု ​သွင်​ရုံ​မှာ ​ရုပ်​ရှင်​စ​ပြီး ​ကြည့်​ဘူး​တယ်၊ ​နောက် ​နှစ်​နှစ်​လောက်​အ​ထိ ​သွင်​ရုံ​မှာ​ပဲ ​ကြည့်​တယ်၊ ​သွင်​ရုံ​ကို​ပဲ ​ကြိုက်​တယ်၊ ​နောက် ​လည်​လာ​တော့ ​ပ​ပ​ဝင်း​ရုံ ​ကြည့်​တယ်၊ ​သွင်​ရုံ​ကို ​မ​သွား​တော့​ဘူး၊ ​နောက် ​သ​မ္မ​တ ​မှာ​ပဲ ​ကြည့်​တယ်၊ ​ဘယ်​ရုံ​မှ ​မ​သွား​ဘူး။ ​အ​ခု ​ရန်​ကုန်​တစ်​မြို့​လုံး​ကို ​ငါ​ကြည့်​တယ်၊ ​ရုံ ​မ​ရွေး​တော့​ဘူး၊ ​ဘယ်​ရုံ​ဖြစ်​ဖြစ် ​ကြည့်​တယ်၊ ​မိန်း​မ​လဲ ​ဒီ​လို​ပါ​ပဲ ​ဇော်​ကြီး၊
​သာ​တာ​မ​တွေ့​သေး​တော့ . . ​ဟင်း ​ဟင်း
​ကား​ကို ​မောင်း​ရင်း​က ​စံ​လှ ​လူ​လည်​ကျ​နေ​၏။ ​ထွန်း​ဇော် ​အံ​ကို ​ကြိတ်​ထား​သည်။ ​မ​ချစ်​ဘူး​သော ​အ​သည်း​၌ . . ​အ​ပြစ်​အ​နာ​အ​ဆာ​ကင်း​သော ​အ​သည်း​သန့်​သန့်​လေး​ပေါ်​၌ ​အ​မာ​ရွတ် ​ထင်​စေ​သော ​အ​ချစ်​င​ရဲ​မီး​ကို ​သွန်း​လောင်း​ချ​ပေး​သွား​သော ​အ​ဆိပ်​ပန်း​မ​လေး ​မ​ရွှေ​ချော . .
​ပြန်​လည်​ဆုံ​စည်း​ခဲ့​သည်​ရှိ​သော် . . . . . ။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx ​ဟေ့​ကောင် ​ထွန်း​ဇော် ​ငါ ​ဒီ​မှာ​ကွ
​လ​ခွေး​မှ​ပဲ ​မင်း ​က​လပ်စ်​က​လည်း ​မ​ပြီး​သေး​ဘဲ​နဲ့
​မျက်​မှန်​ထူ​ထူ​နှင့် ​အင်း​တီ ​ခေါ် ​တ​ရုပ်​က ​ထွန်း​ဇော်​ဘေး ​ဝင်​ထိုင်​သည်။ ​အင်း​တီ​နှင့် ​အ​တူ ​အ​တန်း​တူ ​ကျောင်း​သား​တစ်​ဦး​ဖြစ်​သော ​စာ​ဂျ​ပိုး​လေး ​ခင်​မောင်​ထွန်း​လည်း ​ပါ​လာ​သည်။
​မင်း​တို့​က ​ဘာ​လို့ ​ငါ့​ကို ​ရှာ​နေ​ရ​တာ​တုန်း ​ဆို​စမ်း​ပါ​ဦး
​ကား . . ​ကား ​ကိ​စ္စ ​ပြော​ချင်​လို့ ..
 ​ငှား​မ​လို့​လား
 ​ငှား​မ​လို့​ပေါ့​ကွ .. ​ဝယ်​နိုင်​မှ​တော့ ​မင်း​ဆီ ​လာ​မ​လား
​အင်း ​ပြော​လေ ​ဘယ်​သွား​မှာ​လဲ
​ဘယ်​မှ ​မ​သွား​ဘူး ​အိမ်​ပြန်​မှာ
​ကြို​ပို့ ​လုပ်​ရ​မှာ​လား
​ဒါ​ပေါ့ .. ​တို့​လေး​ယောက်​တည်း
​လေး​ယောက်​က ​မင်း​ရယ် . . ​ခင်​မောင်​ထွေး​ရယ် . .
​ငြိမ်း​ငြိမ်း​နဲ့ ​စ​တယ်​လာ​ကော​ကွ
​စ​တယ်​လာ​က ​ဂွမ်း​လေး​လို ​ဖြူ​နု​သည်။ ​ကျောက်​သား​လေး​နယ် ​မွတ်​ညက်​သည်။ ​သ​လင်း​ကျောက်​လေး​နှယ်
​ကြည်​လဲ့​နေ​သည်။ ​အ​ဝေး​မှ ​ကြည့်​ရုံ​မျှ​ဖြင့် ​ထင်း​က​နဲ ​ပေါ်​လွင်​နေ​သည်။ ​သို့​သော် ၂၀ ​ရာ​စု​ကို ​ကျော်​လွန်​ပြီး ၂၅ ​ရာ​စု ​ဆီ​သို့ ​ခြေ​လှမ်း​ကျွံ​ထွက်​နေ​အောင် ​ရှေ့​မှ​ပြေး​နေ​သူ​လေး​ပင်​တည်း။
​ကိုင်း ​မ​နက်​ဖြန်​က​စ​ပြီး ​ကြို​ပို့​နော်
​အ​ချစ် ​ကြို​ပို့​ကျောင်း​ကား​လို့ ​ရေး​ထား​ရ​မှာ​ပေါ့​နော်
​မင့်​မ​အေ . . ​အ​ချစ်​ကြို​ပို့​လား
​ခင်​မောင်​ထွေး​က ​ရုတ်​တ​ရက် ​ရယ်​လိုက်​ပြီး​မှ ​သူ့​အစ်​မ​ပါ​ကြောင်း ​သ​တိ​ရ​သွား​ပြီး ​ထွန်း​ဇော်​ကို ​မ​ကျေ​မ​နပ် ​ကြည့်​ကာ ​ထွက်​သွား​လေ​တော့​သည်။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
​ကား​ပေါ်​က ​ကို​ဇော်​ကြီး ​ရည်း​စား​လား​ဟင်
​ဟာ ​ဟိတ် ​ကြား​သွား​ပါ​ဦး​မယ် ​ဓါတ်​ဆီ ​ပေး​စမ်း​ပါ
​ချော​လိုက်​တာ​နော် ​ကို​ဇော်​ကြီး ​မိတ်​ဆက်​ပေး​ပါ​လား
​အ​ရေး​မ​ပါ​တာ ​ရီ​နွယ်​ရာ ​လုပ် . . ​လုပ်​စမ်း​ပါ ​အာ​ပ​လာ​တွေ​ပါ၊ ​ငါ့​ကား​ငှား​စီး​တာ​ပဲ​ကြည့်​လေ ​ဟင်း​ဟင်း
​ရီ​နွယ် ​ဂါ​လံ​ခွက်​ကြီး​ကိုင်​ပြီး ​စ​တယ်​လာ​ကို ​ငေး​နေ​မိ​၏။
​ခ​လုတ်​တိုက်​ပြီး ​ဂန့်​နေ​ဦး​မယ် ​အောက်​ကြည့်
​စ​တယ်​လာ​နှင့်​စာ​လျှင် ​ရီ​နွယ့်​၏ ​အ​လှ​က​မှ ​အ​ကြည့်​ခံ​နေ​သေး​၏။ ​စ​တယ်​လာ့ ​အ​လှ​က ​သစ်​လွင်​တောက်​ပ​သော ​အ​လှ​ဟု​တော့ ​ဆို​နိုင်​ပေ​သည်။
​ငြိမ်း​ငြိမ်း​ဆို​သော ​ခင်​မောင်​ထွေး​အစ်​မ​က ​အ​နည်း​ငယ် ​ရင့်​ကျက်​သ​ယောင်​ရှိ​သည်။ ​ပြာ​လွင်​သော ​မျက်​လုံး​လေး​များ​က ​ထာဝ​စဉ် ​ရှက်​ရွံ့​စွာ ​ငုတ်​လျှိုး​နေ​တတ်​သည်။ ​ထွန်း​ဇော် ​သ​တိ​ထား​မိ​သည်။ ​အင်း ​နှင်း​ဆီ​နဲ့ ​ခ​ရေ​လို ​အ​လှ​မျိုး . . . ။
​အင်း​တီ​နှင့် ​ခင်​မောင်​ထွေး ​ဂျီ​ကျ​နေ​သ​ဖြင့် ​ဓါတ်​ဆီ​ပင် ​ဝယ်​မ​ထည့်​ခဲ့​ရ​ပဲ ​ရီ​နွယ်​တို့​ဆိုင် ​ရောက်​မှ ​ဝယ်​ထည့်​ရ​သည်။ ​အ​မေ​ဝိုင်း​က ​စူး​စမ်း​သော ​မျက်​လုံး​များ​နှင့် ​ထွန်း​ဇော်​ကို ​ကြည့်​သည်။
​သည်​အ​ကြည့်​ကို​လည်း ​ထွန်း​ဇော် ​နား​လည်​နေ​သည်။ ​ထို့​ကြောင့် ​အ​ရှက်​ပြေ ​ဟက်​က​နဲ ​ရယ်​ရင်း . . ။
​ကျောင်း​ကား ​ဖြစ်​နေ​ပြန်​ပြီ ​အ​မေ​ဝိုင်း​ရေ ​အ​မေ​ဝိုင်း​က ​မဲ့​ပြီး ​ခေါင်း​ငြိမ့်​ပြ​သည်။
​ဟေ့​ကောင် ​လုပ်​ဟ ​မြန်​မြန်
​လာ​ပါ​ပြီ​ကွ ​မင်း​တို့​က​လည်း ​ခု​မှ ​ခု​နှစ်​နာ​ရီ​ခွဲ​သေး​တာ
​ခင်​မောင်​ထွေး ​ပေါ်​တာ​ကတ် ​ဦး​ခေါင်း​မှ ​လှမ်း​၍​အော်​၏။ ​ထွန်း​ဇော် ​ရီ​နွယ့်​လက်​ထဲ​မှ ​ဂါ​လံ​ခွက်​ကို ​ယူ​ပြီး ​ဆီ​ထည့်​သည်။
​အင်​ဂျင်​ဝိုင် ​မ​ရော​တော့​ဘူး​လား ​ကို​ဇော်
​ရှိ​သေး​တယ်​ဟ ​တစ်​ပု​လင်း ​ဒီ​မှာ
​ဒ​ရိုင်​ဘာ​နောက်​ခုံ​မှ ​အင်​ဂျင်​ဝိုင်​ပု​လင်း​ကို ​ဓါတ်​ဆီ​တိုင်​ကီ​ထဲ ​ရော​ပေး​လိုက်​သည်။
​ဓါတ်​ဆီ​နဲ့ ​ရော​ထည့်​ရ​လား​ဟင် ​အံ့​သြ​ဟန်​ဖြင့် ​စ​တယ်​လာ​က ​မေး​သည်။
​ဟမ်း​ဘီး၊ ​ဒိုင်​ဟာ့​စု​နဲ့ ​ပေါ်​တာ​ကတ်​က ​အင်​ဂျင်​ဝိုင်​နဲ့ ​ဓါတ်​ဆီ ​ရော​ကျွေး​ရ​တာ​ချည်း​ပဲ​လေ
​အော် ​ခု​မှ ​သိ​တာ
​စ​တယ်​လာ​နှင့် ​စ​ကား​ပြော​ဖြစ်​သွား​သည်။ ​ရီ​နွယ်​က ​ဘာ​မှန်း​မ​သိ ​ထွန်း​ဇော်​လက်​ထဲ​မှ ​ဂါ​လံ​ခွက်​ကို ​ဆတ်​က​နဲ ​ဆော​င့်​ယူ​ပြီး ​ဆောင့် . . ​ဆောင့်​နှင့် ​ထွက်​သွား​လေ​၏။
​အ​ဟီး ​ကို​ဇော်​ကြီး ​သူ​က ​ဒီ​ဆိုင်​က​လား
​ခင်​မောင်​ထွေး​က ​စပ်​ဖြဲ​ဖြဲ ​မျက်​နှာ​ပေး​ဖြင့် ​မေး​လိုက်​သည်။
​အင်း ​ဓါတ်​ဆီ​ရောင်း​တဲ့ ​အ​မေ​ဝိုင်း​သ​မီး​လေ
​မှည့်​တယ်​နော် ​ဟဲ​ဟဲ​ဟဲ
​အင်း​တီ​က ​ကား​နောက်​ခန်း​မှ ​လှမ်း​အော်​သည်။
​ဟိတ်​ကောင် ​နှာ​ဘူး ​စွတ်​ပြော​မ​နေ​နဲ့ ​ကို​ဇော်​ကြီး ​ပ​စ္စည်း​ဖြစ်​နေ​ရင် ​မျက်​နှာ​ပူ​စ​ရာ​ကြီး ​ဟာ​ကွာ . .
​ည​နေ​ကို ​မာ​လာ​ဘက် ​ခ​ဏ​သွား​ကြ​မယ်​နော်
​ရ​တယ်​လေ ​က​လပ်စ်​ပြီး​မှ ​မ​ဟုတ်​လား
​အင်း​ပေါ့ .. ​ငြိမ်း ​သူ​ငယ်​ချင်း​တစ်​ယောက်​နဲ့ ​ချိန်း​ထား​လို့
​အင်း​တီ​ကို ​သာ​မန်​လေ​သံ​နှင့် ​ပြော​နေ​သော်​လည်း ​စ​တယ်​လာ​က ​တစ်​စုံ​တစ်​ရာ ​နောက်​ပြောင်​ရန် ​ပါး​စပ်​ပြင်​နေ​သည်။
​ဗျို့ ​ကား​ဆ​ရာ ​ည​နေ ​ချိန်း​ထား​တာ​ရှိ​တယ်​နော် ​မ​မေ့​နဲ့
​ဘာ​လဲ ​ဘာ​ပြော​တာ​လဲ
​ကား​စက်​သံ​နှင့် ​မ​ရှင်း​သော ​ဇော်​ကြီး​က ​လှည့်​မေး​၏။ ​စ​တယ်​လာ ​ခွက်​ထိုး​ခွက်​လန်​လေး ​ရယ်​နေ​သည်။
​အင်း . . ​ဒါ . . ​ဒါ ​ရယ်​စ​ရာ​လား ​ဟဲ့
​အင်း​တီ​က ​မျက်​နှာ​ထိ ​မျက်​နှာ​ထား​အ​ပြော​ကြောင့် ​စ​တယ်​လာ့​မျက်​နှာ ​ဘ​ရိတ်​ဆောင့်​နင်း​ခြင်း ​ခံ​လိုက်​ရ​သော ​တို​ယို​တာ​ကား​နှယ် ​ခေါင်း​လေး​ငုံ့​ပြီး ​အ​ရယ်​ရပ်​သွား​၏။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
​ဒီ​ည ​စ​တိတ်​ရှိုး​လက်​မှတ် ​ရ​လာ​တယ်​ဟေ့
​ဟယ် ​ပြ​စမ်း
​အို ​ဘယ်​မ​လဲ .. ​သုံး​စောင်​တည်း
​စ​တယ်​လာ​က ​စိတ်​ပျက်​သ​လို ​ညည်း​၏။
​စ​တယ်​လာ​တို့ ​သွား​ကြ​ပါ ​ငြိမ်း​က ​အိပ်​ရေး​ပျက်​သိပ်​မ​ခံ​နိုင်​ဘူး
​ငြိမ်း​ငြိမ်း​က ​လက်​မှတ်​သုံး​စောင်​ကို ​တစ်​ချက်​ဝေ့​ကြည့်​လိုက်​ပြီး ​ပြော​သည်။ ​ဟယ် . . ​အယ် . . ​မ​ဟုတ်​တာ ​ဒါ​ဆို ​အ​ဟီး . . ​ငါ​တို့​ပဲ ​သွား​ရ​မှာ​ပေါ့ ​စ​တယ်​လာ့​စ​ကား​ကြောင့် ​ခင်​မောင်​ထွေး ​ခ​မျာ​မှာ ​ပျာ​ပျာ​သ​လဲ ​ဖြစ်​သွား​ရ​၏။
​ထို​စဉ် ​ပါ​ဝါ​မျက်​မှန်​လေး​ဖြင့် ​သွယ်​လျ​ဖြူ​နွဲ့​သော ​ကျောင်း​သူ​တစ်​ဦး ​ကင်​တင်း​ထဲ​သို့ ​ဝင်​လာ​ရင်း
​ငြိမ်း​ငြိမ်း​ကို ​ပြုံး​ပြ​၏။
​ဟော ​ဖြူ​ရောက်​လာ​ပြီ ​လာ ​ထိုင်
​ဖြူ​ဆို​သော ​ပါ​ဝါ​မျက်​မှန်​နှင့် ​မိန်း​က​လေး​က ​တွေ့​နေ​ကျ ​အင်း​တီ​နှင့် ​ခင်​မောင်​ထွေး​ကို ​ပြုံး​ပြ​ရင်း
​အ​ကြည့်​က ​ထွန်း​ဇော​ဆီ ​ရောက်​သွား​သည်။ ​ထွန်း​ဇော်​က ​သောက်​လက်​စ ​ထော​ပတ်​တစ်​ဇွန်း​ကို ​ပါး​စပ်​ထဲ ​ထိုး​သွင်း​ရင်း ​ခပ်​ရေး​ရေး ​ပြုံး​ပြ​ဖြစ်​သည်။ ​သူ​က ​ကို​ထွန်း​ဇော်​တဲ့ .. ​တို့​အ​ဖွဲ့​ထဲ​က​ပဲ ​ဟုတ်​လား ​ဒါ​ဆို ​အီ​ကို ​အ​ဖွဲ့​ကြီး​စု​မိ​တာ​ပေါ့
​စ​တယ်​လာ​တစ်​ယောက် ​ငြိမ်း​ငြိမ်း​နှင့် ​ဖြူ​တို့​ကြား​၌ ​ထွန်း​ဇော် ​မျက်​နှာ​ငယ်​စွာ ​ကျန်​ရစ်​သည်​ကို ​လှည့်​၍​မျှ​ပင် ​မ​ကြည့်​တော့​ချေ။
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
​ဟင် ​စ​တယ်​လာ ​မ​ကြ​ည့်​ဘူး​လား
​ဖြူ​က​ပါ ​ငြိမ်း​ငြိမ်း​တို့​နှ​င့်​အ​တူ​လိုက်​မည်​ဖြစ်​လာ​သ​ဖြ​င့် ​အ​စီ​အ​စဉ်​က ​ပြောင်း​သွား​ပြီး
​စ​တယ်​လာ၊​ငြိမ်း​ငြိမ်း​နှ​င့် ​ဖြူ​တို့ ​သုံး​ယောက်​သား ​စ​တိတ်​ရှိုး​ကြ​ည့်​ဖြစ်​သွား​ခြင်း​ဖြစ်​သည်။ .. ​ထွန်း​ဇော်​က ​ကား​ပေါ်​မှာ​ပဲ ​ထိုင်​စော​င့်​ပြီး​တ​ယောက်​ထဲ ​ပျင်း​ပျင်း​နှ​င့်​ကျန်​ခဲ့​စဉ် ​စ​တယ်​လာ​က ​ပြန်​ရောက်​လာ​သည်။
​ငြိမ်း ​ပျောက်​သွား​လို့ ​ကို​ဇော့်​ကား​ဆီ ​လာ​ကြည့်​တာ
​အ​ပေါ့​အ​ပါး ​သွား​တာ​နေ​မှာ​ပါ ​ကား​ဆီ ​ပြန်​မ​လာ​ပါ​ဘူး
​စ​တယ်​လာ​က ​ဘ​လောက်စ်​အ​င်္ကျီ ​လည်​ဟိုက်​လေး​ထဲ​မှ ​ဝင်း​ဝါ​နေ​သော ​ရင်​ညွန့်​လေး ​ပြူ​ထွက်​လာ​သည်​အ​ထိ ​ကုန်း​လိုက်​ရင်း ​ဟန်​လုပ်​ပြီး ​ရယ်​သည်။
​ဟင်း . . ​ဟင်း ​ယုံ​ပါ​တယ်​နော် ​ဒီ​က ​ငြိမ်း​ကို ​လာ​ရှာ​တာ​ပါ ၊ ​စ​တယ်​လာ ​ကို​ဇော့်​ကို ​စစ်​ဆေး​နေ​တာ ​မ​ဟုတ်​ရ​ပါ​ဘူး​နော် ..
​ကား​ရှေ့​ခန်း​လေး​သည် ​ကြပ်​တီး​ကြပ်​တောင်း ​နိုင်​လှ​သည်။ ​မှောင်​ရိပ်​ကျ​သော ​ကား​ခေါင်း​အ​တွင်း​သို့ ​စ​တယ်​လာ ​ရဲ​တင်း​စွာ ​စွေ့​က​နဲ ​ဝင်​ထိုင်​လိုက်​သည်။ ​ကား​လေး ​ငြိမ့်​က​နဲ ​တုန်​သွား​၏။
​ကို . . ​ဇော် ​လေ​သံ​အုပ်​အုပ်​ဖြင့် ​ခေါ်​သည်။
​ဘာ​လဲ . . . ​စ​တယ်​လာ
​ကျောင်း​မှာ ​စ​တယ်​လာ​ကို ​လိုက်​နေ​တဲ့ ​ဘဲ​လေ ​အ​ခု​လိုက်​လာ​တယ်၊ ​စ​တယ်​လာ​က ​အုံ​နာ​ရှိ​တယ်​လို့
​ပြော​ထား​တာ ​မ​ယုံ​ဘူး ​ဟို​မှာ ​လာ​ကြည့်​နေ​ပြီ ​ဒီ​ဘက်​တိုး​နော် ​ခ​ဏ ​ထွန်း​ဇော် ​ရင်​ခုန်​ချိန်​မ​ရ​လိုက် . . . . .
​အိပ်​ပျော်​နေ​စဉ် ​မိုး​ကြိုး​ပစ် ​ခံ​လိုက်​ရ​သည့်​အ​လား ​က​ယောင်​က​တမ်း​ဖြင့် ​အ​တင်း​ဖိ​ကပ်​လာ​သော ​စ​တယ်​လာ ​နှုတ်​ခမ်း​နွေး​နွေး​ကို ​ယောင်​ယမ်း​ပြီး ​စုပ်​လိုက်​ရ​သည်။ ​နှုတ်​ခမ်း​နီ​နံ့ ​သင်း​သင်း​ချို​မြ​သွား​သည်။
​ကား​ဘေး ​မ​နီး​မ​ဝေး​မှ ​အ​ကဲ​ခတ်​ဟန် ​ဆံ​ရှည်​ကိုယ်​တော်​လေး ​နှစ်​ယောက်​ကို ​ထွန်း​ဇော် ​တွေ့​နေ​ရ​သည်။
​အင်း . . ​အွန်း . . ​ြွ​ပတ် . . ​ြွ​ပတ် . . ​စွပ် . . ​အွန်း . . ​ြွ​ပတ် ​စ​တယ်​လာ​က ​ထွန်း​ဇော် ​နှုတ်​ခမ်း​ကို ​ခပ်​ကြမ်း​ကြမ်း​လေး ​စုပ်​ယူ​သည်။ ​ထွန်း​ဇော် ​ထောင်း​က​နဲ ​ဒိုင်း​က​နဲ ​လေ .. ​ဘာ​တွေ​ဖြစ်​ကုန်​သည်​မ​သိ ​တော့။ ..
​ဟန်​ဆောင်​အ​နမ်း​ဟု​ဆို​သော ​စ​တယ်​လာ့ ​အ​နမ်း​က ​အ​သက်​ပါ​လာ​သည်။ ​တ​ဒ​င်္ဂ ​မ​ဟုတ်​တော့​ချေ၊
​အွန်း . . ​ဟင်း . . ​အွန်း . . ​အင်း . . ​ြွ​ပတ် . . ​စွပ် . .
​နွေး​အိ​နူး​ညံ့​သော ​ရင်​သား​နှစ်​မွှာ​က ​ထွန်း​ဇော်​၏ ​ရင်​ဘတ်​ကြီး​ကို ​တင်း​တင်း​ကြီး ​ဖိ​ကပ်​မိ​သည်။ ​လှိမ့်​လူး​သည်။ ​ဤ​အ​ထိ​အ​တွေ့​ကြောင့် ​တာ​ဝါ​က​ရိန်း​မောင်း​တံ​ကြီး​က ​တ​ဖြေး​ဖြေး ​ထောင်​ထ​လာ​သည်။ ​သူ့​ကို ​ဟန်​ဆောင်​နေ​တာ​ပါ​လို့ ​ရှင်း​ပြ​လို့​ရ​မှာ ​မ​ဟုတ်​ဘူး။ ​အိုး . . . ​စ​တယ်​လာ .. ​မင်း​လက် ​နွေး​နွေး​လေး​က ​ယု​ယု​ယ​ယ ​ကိုင်​ဆွ​ပေး​နေ​တာ​ကော ​ဟန်​ဆောင်​တာ​ပဲ​လား​ကွယ် . . . . ။
​ထွန်း​ဇော် ​ချောင်​ပိတ်​မိ​နေ​သော ​လက်​ဝှေ့​သ​မား​လို ​ရုတ်​တ​ရက် ​ဘာ​ပြန်​လုပ်​ရ​မှန်း ​မ​သိ​အောင် ​ဖြစ်​နေ​ရ​သည်။ ​လမ်း​ပေါ်​မှ ​ကိုယ်​တော်​က ​သောက်​လက်​စ ​စီး​က​ရက်​ကို ​မြေ​ကြီး​ပေါ်​ချ​ပြီး ​ဟပ်ဖ်​ရှုး​ဖိ​နပ်​ဖြင့် ​ဖိ​ချေ​နင်း​သတ်​ပြီး ​ချာ​က​နဲ ​လှည့်​ထွက်​သွား​တော့​သည်။
​သွား . . ​သွား​ကြ​ပြီ ​စ​တယ်​လာ
​စ​တယ်​လာ့ ​ကိုယ်​သင်း​နံ့​မွှေး​မွှေး​လေး​က ​နှာ​ခေါင်း​ထက်​မှာ ​ထင်​ကျန်​ရစ်​နေ​ဆဲ​ပါ​လေ . . . ။ ​ဟင်း . .  ​စ​တယ်​လာ​က ​ရှည်​လျား​လှ​သော ​သက်​ပြင်း​လေး​ကို ​ခိုး​ရှိုက်​ရင်း  ​မော​သွား​တာ​ပဲ ​ဟု ​တိုး​တိုး​လေး ​ပြော​၏။ ​ခန်​ဓာ​ကိုယ်​ချင်း​က ​ပး​ကပ်​ထား​ဆဲ​ရှိ​သည်။ ​စ​တယ်​လာ့ ​နား​ရွက်​က​လေး​တစ်​ဖက်​က ​ထွန်း​ဇော်​ရင်​ဘတ်​၌ ​ကပ်​ဖိ​ထား​ရာ ​ကျယ်​လောင်​သော ​ထွန်း​ဇော်​၏ ​နှ​လုံး​ခုန်​သံ​ပြင်း​ပြင်း​ကို
​ကြား​နေ​ရ​သည်။
​ဒိတ် . . ​ဒိတ် . . ​ဒိတ် . . ​ဒိတ်
​ကို​ဇော့် ​ရင်​တွေ ​အ​ရမ်း​ခုန်​နေ​တယ်
​ဟုတ်​တယ် ​အား​ကြီး ​ယုံ​ပါ​ဘူး​နော်
​တ​ကယ်​ပါ ​ဒီ​လို ​မွှေး​အီ​တဲ့ ​အ​နမ်း​မျိုး ​တစ်​ခါ​မှ ​မ​ခံ​စား​ဘူး​သေး​ဘူး၊ ​ပြီး​တော့ ​ခု​လို ​အ​ကိုင်​လည်း ​မ​ခံ​ဘူး​သေး​ဘူး
​အယ် . . ​ယုတ်​မာ​တာ ​ကြည့်
​စ​တယ်​လာ ​လက်​သီး​ဆုပ်​က​လေး​များ​ဖြင့် ​ထွန်း​ဇော် ​ရင်​ဘတ်​ကျယ်​ကြီး​ကို ​ခပ်​ဖွ​ဖွ ​ထု​ရင်း ​ရှက်​ရွံ့​စွာ ​ပြော​သည်။ ​စ​တယ်​လာ့ ​ရင်​၌ ​ကြည်​နူး​နွေး​ထွေး​နေ​၏။ ​ထွန်း​ဇော်​လက်​က ​စ​တယ်​လာ့ ​ပေါင်​လုံး​လုံး​လေး​ကို ​ဖွ​ဖွ​လေး​ပွတ်​ရင်း ​ပေါင်​ရင်း​သို့ ​ရွေ့​လျား​လာ​နေ​သည်။ ​တ​ရုပ်​မ​လေး ​စ​တယ်​လာ​က ​သည်​လက် ​ဘယ်​ကို ​ဦး​တည်​နေ​သည်​ဆို​သည်​ကို ​သိ​သည်။ ​မ​တား​မြစ်​ရက် . . ​ထွန်း​ဇော် ​လက်​ခုံ​ပေါ်​မှ ​လက်​က​လေး​တစ်​ဖက်​ကို ​ခပ်​သာ​သာ​လေး ​အုပ်​ကိုင်​လိုက်​ရင်း ​မှေး​လိုက်​သွား​မိ​သည်။
​ဟ . . ​အား . . ​အဲ​လို ​မ​လုပ်​နဲ့​ကွယ်
​ကား​လေး ​သိမ့်​က​နဲ ​ငြိမ့်​က​နဲ ​ခါ​ရမ်း​သွား​၏။ ​ဒ​ရိုင်​ဘာ​ခန်း ​နောက်​ကြည့်​မှန်​တွင် ​ချိပ်​ဆွဲ​ထား​သော ​စံ​ပယ်​ပန်း ​အ​တွဲ​လေး​က ​ရမ်း​ခါ​သွား​သည်။
​ရှီး . . ​အ . . ​အ . . ​ယ . . ​ယ . . ​ယား​တယ် . . ​ဆို
​ထွန်း​ဇော် ​နူး​ညံ့​သော ​စောက်​ဖုတ်​နှုတ်​ခမ်း​သား​လေး​ကို ​အ​ပီ​အ​ပြင် ​ပွတ်​သပ်​ပေး​နေ​မိ​သည်။ ​လက်​ဖ​ဝါး​၌ ​၎င်းင်း​လက်​ချောင်း​များ​ဆီ​မှ ​လည်း​ကောင်း ​အ​လွန်​နူး​ညံ့​သော ​ဝါ​ဂွမ်း​အ​ထိ​အ​တွေ့​ကဲ့​သို့ ​မွတ်​မွတ်​စင်​စင် ​အ​ထိ​အ​တွေ့​ကဲ့​သို့ ​ထွန်း​ဇော် ​ခံ​စား​ရ​သည်။ ​တ​သိမ့်​သိမ့်​လှုပ်​ခါ ​တုန်​ရီ​နေ​သော ​ရင်​အ​စုံ​က ​ဆူ​လှိုက်​သော ​ခံ​စား​မှု​ကို ​အ​ပြင်း​အ​ထန် ​ခံ​စား​လိုက်​ရ​သည်။ ​ဟေ့​အေး​ကွယ် . . ​သူ​များ ​မ​နေ​တတ်​တော့​ဘူး
​မ​သိ​မ​သာ​လေး ​ရှိုက်​လှိုက်​သော ​အ​သံ​အက်​အက်​က​လေး​က ​ထွန်း​ဇော်​ကို ​နှိုး​ဆွ​ပေး​သ​လို ​ဖြစ်​နေ​သည်။ ​စ​တယ်​လာ​၏ ​ဝင်း​ဝင်​ပ​ပ ​မျက်​နှာ​လေး​က ​ထွန်း​ဇော် ​ရင်​ခွင်​တွင်း​သို့ ​အ​တင်း​အ​ကြပ် ​ပူး​ကပ်​တိုး​ဝင်​ရင်း ​အ​သက်​ပြင်း​ပြင်း ​ရှု​လိုက်​ခြင်း​ကို ​စ​တယ်​လာ​သိ​သည်။ ​ပေါင်​နှစ်​ခြမ်း​က ​ဟ​ပြဲ​သွား​ပြီး ​တင်း​မာ​နေ​သော ​ထွန်း​ဇော်​ပ​စ္စည်း​ကို ​အ​သာ​အ​ယာ ​ကိုင်​ပေး​မိ​သည်။ ​စ​ကား​တစ်​ခွန်း​တစ်​လေ​မျှ ​မ​ဆို​မိ​ကြ​ပဲ ​ဘာ​လုပ်​ကြ​မည်​ကို ​အ​ထိ​အ​တွေ့ ​အ​ပွတ်​အ​သပ် ​အ​ကား​အ​ပြဲ​လေး​များ​က ​အ​ပြန်​အ​လှန် ​စ​ကား​တွေ ​ပြော​နေ​ကြ​ပေ​သည်။ ​ကျဉ်း​ကျဉ်း​ကြပ်​ကြပ် ​ကား​ခေါင်း​ထဲ​မှာ​ပင် ​ထွန်း​ဇော် ​ပု​ဆိုး​ကို ​ဆွဲ​တင်​ရင်း ​ဖေါင်း​ကား ​အိ​စို​နေ​သော ​စောက်​ဖုတ်​လေး ​အဝ​၌ ​တေ့​လိုက်​သည်။
​ဟို့ . . ​အို
​စ​တယ်​လာ ​နှုတ်​ခမ်း​လေး ​စု​ချွန်​ပြီး ​မျက်​ဖြူ​လေး ​လန်​သွား​သည်။ ​စောက်​ပတ် ​နှုတ်​ခမ်း​သား​လေး​နှစ်​ဖက် ​မ​ဟ​တ​ဟ​လေး ​ဖြဲ​ထား​သည့်​တိုင်​အောင် ​ကွမ်း​သီး​ခေါင်း ​လီး​ထိပ်​ကြီး​က ​ပြူ​တစ်​နေ​၏။
​ဘွတ် . . ​ဖွတ် . . ​စွပ်
​အို . . ​အား . . ​အ​မ​လေး ​ခပ်​အုပ်​အုပ် ​ဆက်​တိုက်​ထွက်​လာ​သော ​အ​သံ​ညှင်း​ညှင်း . . .
​မ​ဖြစ်​ဘူး ​ထင်​တယ် . . . ​အ . . . ​အ​ရမ်း​ကြပ်​နေ​တယ်
 ​ဘွတ် . . ​ဘွတ် . .​ဖွတ်
​ဟေ့ . . ​အေ့ . . ​အ . . ​အား ​စ​တယ်​လာ ​အ​ဆိပ်​ရှိ​သော ​ေြွ​မ​ကို​မှ ​က​စား​မိ​ခဲ့​လေ​ပြီ​ကော ။ ..
​အား . . ​မ​ရ​ဘူး . . ​အု . . ​အား​ဟား . . ​မ​ရ . . ​မ​ရ​ဘူး
​ဘွတ် . . ​ဘွတ် . . ​ဖွတ် . . ​စွတ် . . ​ြွ​ပတ် . .
​ဘွာ ​ခတ်​၍ ​မ​ရ​သော ​က​စား​နည်း​တစ်​မျိုး​ကို ​စ​တယ်​လာ ​စိတ်​လို​လက်​ရ ​က​စား​မိ​ခဲ့​ချေ​ပြီ။ ​စိတ်​ကြမ်း ​သန်​မာ​လှ​သော ​ထွန်း​ဇော်​ထံ​မှ ​မြင်း​သိုး​ကြီး ​နှာ​မှုတ်​သံ​လို ​ပြင်း​ပြ​သော ​အ​သံ​ကို ​ကြား​နေ​ရ​သည်။ ​ဆီး​စပ်​မှ ​နာ​ကျင်​သော ​ဝေ​ဒ​နာ​နှင့် ​မာ​တင်း​သန်​မာ​လှ​သော ​လိင်​တန်​ကြီး ​အ​လိုး​အ​ညှောင့် ​ဝေ​ဒ​နာ​တို့ ​ရော​ြွ​ပန်း​ကာ ​စ​တယ်​လာ ​ထွန်း​ဇော်​ရင်​ဘတ်​ကို ​အ​တင်း ​တွန်း​ကန်​ထား​၏။ ​သား​အိမ်​ကို ​ထိုး​ဖောက်​၍ ​အ​စာ​အိမ်​အ​တွင်း​သို့​ပင် ​ရောက်​သွား​လေ​သ​လား ​ထင်​ရ​လောက်​အောင်​ပင် ​လိင်​တန်​ကြီး​က ​ကြီး​မား ​ထွား​ကြိုင်း​လွန်း​နေ​ပြန်​သည်။ ​ဒူး​နှစ်​ဖက်​ကို ​တင်း​တင်း​ဆုပ်​ထား​သော ​ထွန်း​ဇော်​၏ ​လက်​ကြီး​များ​က ​သန်​မာ ​တင်း​ကြပ်​လွန်း​နေ​ပြီး ​ဒူး​ဆစ်​က​လေး​များ ​ဖွေး​ဖွေး​လွ​လှွှ ​သွေး​ဆုတ်​နေ​ရ​လေ​သည်။
​ထွန်း​ဇော်​အ​တွက် ​စန်း​ပွင့်​နေ​သည်​ဟု​ပင် ​ဆို​ရ​လေ​မည်​လား ​စုတ်​ဝင်​ကိန်း​က​ပဲ ​ယ​ခု​လ​ထဲ
​များ​နေ​သည်​လား​မ​သိ . . ​လှ​ပ​သော ​စော်​လေး​များ​နှင့် ​မ​မျှော်​လင့်​ပဲ ​ဖြုတ် . . ​ဖြုတ်​နေ​ရ​သ​ဖြင့် ​ထွန်း​ဇော် ​အ​ကိုင်​အ​တွယ်​တွေ ​ညင်​သာ​ကျွမ်း​ကျင်​လွန်း​နေ​သည်။ ​အ​ပွတ်​အ​သပ် ​အ​နူး​အ​နပ်​တွေ​က​လည်း ​ပြောင်​မြောက်​လွန်း​နေ​ပေ​ရာ ​ထွန်း​ဇော်​နှင့် ​ထိ​လိုက်​သော ​စော်​မှန်​သ​မျှ ​ပင့်​ကူ​အိမ်​၌​ငြိ​မိ​ရ​သော ​ယင်​ကောင်​နှယ် ​ခွာ​မ​ရ ​ရုန်း​မ​ရ​တော့​ချေ၊ ​စော်​လေး​များ​က​လည်း ​ထွန်း​ဇော်​၏ ​ကျန်း​မာ​သန်​စွမ်း​သော ​ကိုယ်​ခန်​ဓာ​ကိုယ်​ကို ​ကြ​ည့်​ရင်း ​မ​သိ​စိတ်​များ​က ​ဆာ​လောင်​နိုး​ထ​နေ​တတ်​ကြ​ပေ​ရာ ​ယ​ခု​ကဲ့​သို့ ​မ​မျှော်​လင့်​ပဲ ​ဖြစ်​လာ​ကြ​သော​အ​ခါ . . . . .
​အ . . ​အား . . ​ကျွတ် . . ​ကျွတ် . . ​တ​အား​ကြပ်​တယ် ​ကို​ဇော်​ရ . .
​အ​ရမ်း​ကြပ်​လား ​စ​တယ်​လာ ​ဟင် ​ပြ​စမ်း
​အ​ထဲ​မှာ ​ထောက် . . ​ထောက်​နေ​သ​လို​ကြီး . . . ​ရှီး . . ​အ
​ခ​ဏ​လေး ​စ​တယ်​လာ . . . ​ခ​ဏ​လေး
​ထွန်း​ဇော် ​ကား​ဒက်(​ရှ်)​ဘုတ်​ထဲ​မှ ​လက်​သန်း​အ​စွယ်​ခန့် ​ဓါတ်​ခဲ​လေး​များ​နှင့် ​အ​သုံး​ပြု​သော ​လက်​နှိပ်​ဓါတ်​မီး ​အ​သေး​စား​လေး​ကို ​ထုတ်​ယူ​ကာ ​စ​တယ်​လာ​၏ ​စောက်​ပတ်​နှင့် ​သူ​၏ ​လီး​ကြီး ​တိုး​လိုး​တစ်​လစ် ​ဖြစ်​နေ​ခြင်း​ကို ​အ​နီး​ကပ် ​ထိုး​ကြည့်​လေ​တော့​၏။ ​စ​တယ်​လာ​က ​ဖင်​ကို ​ဓါတ်​မီး​ဖြင့် ​ထိုး​ကြည့်​ခြင်း​ကို ​ခံ​ရ​သည့်​အ​တွက် ​ရှက်​သွား​ကာ ​လက်​ဖြင့် ​အုပ်​လိုက်​လေ​သည်။ ​စောက်​ဖုတ်​ကြီး​ကို ​အုပ်​မိ​သော်​လည်း ​လက်​ကြား​ထဲ​မှ ​တ​ဆင့် ​စောက်​ခေါင်း​ထဲ​သို့ ​ဝင်​နေ​သော ​လီး​ကြီး​က​မူ ​သွေး​ကြော​ကြီး​များ ​ထောင်​ထ​နေ​သည်​ကို ​တွေ့​ရ​လေ​သည်။
​လက်​ဖယ်​စမ်း​ပါ ​စ​တယ်​လာ​ရဲ့
​အာ . . ​ဟင့် . . ​ဘာ​လုပ်​မ​လို့​လဲ . . ​လို့
​ကြည့်​မ​လို့​လေ​ကွာ
​ဟေ့​အေး ​မ​ကြည့်​နဲ့​ကွာ . . ​ကျွတ် . . ​မီး​ပိတ်​လိုက်​စမ်း​ပါ
​စ​တယ်​လာ​၏ ​ကျန်​လက်​တစ်​ဖက်​က ​ဓါတ်​မီး​လေး​ကို ​လိုက်​လု​နေ​ပြန်​သည်။ ​စ​တိတ်​ရှိုး​စင်​မြင့်​ဆီ​မှ ​ဆူ​ညံ​နေ​သော ​ပ​ရိ​သတ်​အ​သံ​များ​က ​ထိုး​ဖေါက်​လွင့်​ပျံ​နေ​လေ​သည်။ ​ပိ​ကျိ . . ​ပိ​ကျိ ​ဟူ​သော ​ပူ​ဖောင်း​သည် ​အ​သံ​က ​ပွဲ​ခင်း​အ​ပြင်​သို့ ​လွင့်​စင်​ထွက်​လာ​သည်။ ​ပ​ဒု​မ္မာ​ကွင်း​နောက်​ဖက်
​ဗံ​ဒါ​ပင်​လေး​များ​အောက် ​စီ​တန်း​ရပ်​ထား​သော ​ကား​များ​ထဲ​မှ ​ပေါ်​တာ​ကတ် ​အ​နီ​ရောင်​ကား​လေး ​ရှေ့​ခန်း​မှ ​တစ်​ခါ​တစ်​ရံ ​မီး​လင်း​လက်​သွား​သည်​ကို ​တွေ့​နေ​ရ​ပါ​သည်။
​လက်​ဝါး​လေး​ဖြင့် ​အုပ်​ထား​သော ​စ​တယ်​လာ့ ​လက်​ကြား​ထဲ​မှ ​စောက်​ဖုတ်​ကြီး​ထဲ​သို့ ​တ​နင့်​တ​ပိုး ​လိုး​ဝင်​နေ​သော ​လိင်​တန်​ကြီး ​ဒဏ်​ကြောင့် ​တ​ရုပ်​မ​လေး​၏​စောက်​ဖုတ်​မှာ ​သွေး​ရောင်​လွ​မှ်း​ကာ ​စောက်​ဖုတ်​တ​ပြင်​လုံး ​ရဲ​ရဲ​နီ​နေ​ရှာ​၏။ ​နီ​ကျင်​သော ​စောက်​မွှေး​လေး​များ​က ​လိမ်​ကွေး​ကာ ​ဘုတ်​စု​လေး ​အုံ​လိုက်​ပေါက်​နေ​ရာ ​ထွန်း​ဇော်​၏ ​လက်​တစ်​ဖက်​က ​စောက်​မွှေး​လေး​များ​ကို ​ဖွ​ဖွ ​ရွ​ရွ ​ပွတ်​သပ်​ဆွဲ​ယူ​လိုက်​မိ​လေ​ရာ ​စ​တယ်​လာ​၏ ​လက်​က​လေး​များ​မှာ ​တ​ဆတ်​ဆတ်​လေး ​တုန်​ကာ ​စောက်​ဖုတ်​ကြီး​ကို ​အုပ်​ကိုင်​ထား​ရာ​မှ ​မ​သိ​မ​သာ​လေး ​ဘေး​ဖယ်​သွား​ရ​ပြန်​လေ​၏။
​မီး​မ​ထိုး​နဲ့​ဆို . . ​အို့ . .
​ဘယ်​လို​မှန်း​လဲ ​မ​သိ​ဘူး ​ဒါ​က ​လမ်း​ဘေး ​ကား​ခေါင်း​ထဲ​မှာ . . ​စောက်​ပတ်​ကို ​စိတ်​တိုင်း​ကျ ​ဖြဲ​ကြည့်​နေ​ရ​မည့်​နေ​ရာ​မ​ဟုတ် . . ​စိတ်​ဆိုး​မိ​သည်။ ​ရှက်​သည် ​ဒေါ​သ​လည်း ​ဖြစ်​မိ​၏။ ​သည်​အ​ထဲ ​တစ်​တစ်​ဆို့​ဆို့​ကြီး ​ခံ​စား​နေ​ရ​သော ​လီး​ဒါဏ်​က ​တစ်​ကိုယ်​လုံး​ရှိ ​သွေး​ကြော​များ​ထဲ​သို့ ​အ​ဆိပ်​ရည်​များ ​ထိုး​သွင်း​နေ​သ​လား ​ထင်​မှတ်​မှား​ရ​လောက်​အောင် ​တ​ဖျင်း​ဖျင်း ​ခံ​စား​ရ​သည်။ ​နား​ရွက်​တွေ ​ပူ​ထူ​လာ​သည်။ ​နား​ထင်​တွေ ​တင်း​ပြီး ​တ​ဒိတ်​ဒိတ် ​သွေး​တိုး​သံ​ကို​ပင် ​နား​က ​ပြန်​ကြား​နေ​ရ​သည်။
​ဘွတ် . . ​ြွ​ပတ် . . ​စွပ် . . ​ဒုတ်
​ဟာ့ . . ​အ
​စ​တယ်​လာ​၏ ​လက်​က​လေး​ကို ​ရုတ်​တ​ရက် ​ဖယ်​ထုတ်​လိုက်​သည်။ ​သွေး​ရောင်​လွ​မှ်း​နေ​သော
​တ​ရုပ်​မ​လေး​၏ ​အ​စိ​လေး​က ​တင်း​ထောင်​ကာ . . . ​ထိတ်​က​နဲ . . . ​ထိတ်​က​နဲ ​လီး​ကြီး​၏ ​တင်း​ကြပ်​သော
​ဒါဏ်​ကို ​တင်း​ခံ​နေ​သည်။ ​လီး​ထိပ်​မှ ​အ​ရေ​ပြား​အ​ချို့​က ​စောက်​ဖုတ်​နှုတ်​ခမ်း​ပြင်​၌ ​တွန့်​ပြီး ​ကျန်​ရစ်​နေ​သည်။ ​ထို​အ​ရေ​ပြား ​တွန့်​တွန့်​ကြီး​များ​ကြား​မှ ​ဖေါင်း​ကား​နေ​သော ​သွေး​ကြော​ကြီး​မျာ​က ​စောက်​ပတ်​ထဲ​သို့ ​မ​ဝင် . . ​အ​ပြင်​၌ ​တစ်​ဆို့​နေ​ခြင်း​ဖြစ်​သည်။
​ထွန်း​ဇော် ​စောက်​ပတ်​နှုတ်​ခမ်း​နှစ်​ခု​ကို ​အ​ပေါ်​တက်​ခွ​ထိုင်​လိုက်​ပြီး ​လက်​ညိုး​နှင့် ​လက်​မ ​နှစ်​ချောင်း​ခွ​၍ ​ဆွဲ​ဖြဲ​လိုက်​သည်။ ​တ​ခ​ဏ​လေး​အ​ဖြဲ​၌ ​အ​ဆီ​နှင့် ​အ​သား​ဝင်း​ဝင်း ​နီ​ရဲ​အာ​ပြဲ​သွား​သော ​စောက်​ဖုတ်​ထဲ​သို့ ​လီး​ကို ​အ​ရင်း​ကပ်​သည်​အ​ထိ ​ခပ်​ဆတ်​ဆတ်​လေး ​ဆောင့်​သွင်း​ပေး​လိုက်​ရာ ​ဇွတ် ​က​နဲ ​လီး​ရှေ့​ပိုင်း ​ဝင်​သွား​ပြီး​နောက် ​ြွ​ဗတ် ​က​နဲ ​လီး​အ​ရေ​ခွံ ​အ​ပြုံ​လိုက်​ပါ ​ဝင်​သွား​လေ​ရာ ​စွတ် ​ဟူ​သော ​အ​သံ​နှင့်​အ​တူ ​စောက်​ပတ်​ထဲ​မှ ​အ​ရေ​များ ​လျှံ​ထွက်​လာ​လေ​၏။
​အ​ရင်း​သို့ ​ရောက်​သည်​နှင့် ​လီး​ထိပ်​က ​သား​အိမ်​၏ ​မာ​မာ​လုံး​လုံး(​ဘာ​မှန်း​တော့​မ​သိ​ပါ)​နှင့် ​တွေ့​ကာ ​ဒုတ် ​က​နဲ ​ကျင်​တက်​သွား​ရ​လေ​သည်။ ​စ​တယ်​လာ  ​ဟာ. . . ​အ ​ဟာ ​လန့်​အော်​ရင်း ​ထွန်း​ဇော် ​ပု​ခုံး​နှစ်​ဖက်​ကို ​ယောင်​ပြီး​တွန်း​လိုက်​သည်။ ​သို့​သော် . .
​ဘွတ် . . ​ကျိ . . ​ဘွတ် . . ​ကျိ . . ​ကျိ . . ​ဘွတ် . . ​ကျိ . . ​ဘွတ် ​ဘွတ် ​က​နဲ ​တစ်​ချက်​ဆောင့်​လိုက်​တိုင်း ​ကျိ ​က​နဲ ​ကား​လေး​က ​သိမ့်​ခါ​သွား​လေ​ရာ ​ဘွတ် . . ​ကျိ . . ​ဆို​သော ​အ​သံ​သည် ​မ​ရပ်​မ​နား ​ဒ​လ​စပ် ​ပေါ်​လာ​နေ​လေ​တော့​သည်။
​ဘွတ် . . ​ကျိ . . ​ဘွတ် . . ​ကျိ . . ​ကျိ . . ​ဘွတ် . . ​ကျိ . . ​ဘွတ်
​အင် . . ​အင် . . ​အင် . . ​သေ . . ​သေ . . ​သေ​ရော​ပေါ့ . . .
​စ​တယ်​လာ​က ​စ​ကား​ကို ​ပြတ်​တောင်း​ပြတ်​တောင်း ​ပြော​ရင်း ​နှုတ်​ခမ်း​လေး​ကို ​ကိုက်​ထား​ရှာ​သည်။ ​ထွန်း​ဇော် ​လက်​ထဲ​မှ ​လက်​နှိပ်​ဓါတ်​မီး​အ​သေး​စား​လေး​ကို ​စောက်​ဖုတ်​အဝ​သို့ ​အ​သေ​အ​ချာ​ထိုး​ပြီး ​ပြစ်​ပြစ်​နှစ်​နှစ် ​ဆောင့်​လိုး​ပေး​လိုက်​လေ​သည်။ ​လက်​နှိပ်​ဓါတ်​မီး ​အ​လင်း​ရောင်​အောက်​၌ ​စောက်​ပတ်​ကြီး​ထဲ​ကို ​စောက်​ရည် ​အ​ရွှဲ​သား​နှင့် ​လိုး​ဝင်​နေ​သော ​ထွန်း​ဇော်​၏ ​လီး​ကြီး​မှာ
​ပြောင်​လက်​စို​ရွှ​ြနေ​သည်။ ​တစ်​ခါ​တစ်​ရံ ​ကျွတ်​ထွက်​လာ​သော ​လီး​ဒစ်​ကြီး​ကြား​ထဲ​၌ ​ဖြူ​ဖွေး​သော ​အ​မြုပ်​များ ​စီ​နေ​သည်​ကို ​တွေ့​ရ​သည်။ ​တ​ရုပ်​မ​လေး ​စောက်​ဖုတ်​ကြီး​အောက်​ဖက် ​ကြက်​လျှာ​စွန်း​ဒေါင့်​လေး​ထဲ​၌​မူ ​ပြစ်​ချွဲ​သော ​အ​မြုပ်​များ ​စု​ပုံ​စီး​ကျ​နေ​၏။
​ဘွတ် . . ​ဘွတ် . . ​ကျိ . . ​ကျိ . . ​ဖွတ် . . ​ကျိ . . ​ဖွတ် . . ​ဘွတ် . .
​အီး . . ​အ . . ​အ . . ​ဟင်း ​ဟင်း​ဟင်း . . ​တော် . . ​တော်​ပြီ . .
​ဘွတ် . . ​သွပ် . . ​ဘွတ် ​ဖွတ် . . ​ဘွတ်
​တော် . . ​တော် . . ​တော် . . ​ပြီ . . ​ဆို​မှ . . ​အ . . . ​အ​ရမ်း​ပဲ . . ​အ . . .
​စ​တယ်​လာ့​အ​သံ​က ​ငို​သံ​နှင့် ​ရော​၍ ​ဒေါ​သ​နိ​မိတ် ​လက်​ခ​ဏာ​လေး​ပါ​လာ​စဉ် ​ထွန်း​ဇော်​၏ ​လီး​ထိပ်​မှ ​ပူ​နွေး​ပြစ်​ချွဲ​သော ​သုတ်​ရေ​များ​ကို ​တ​ရုပ်​မ​လေး​၏ ​စောက်​ဖုတ်​ကြီး​ထဲ​သို့ ​တ​ဖြင်း​ဖြင်း
​ပန်း​ထည့်​ပစ်​လိုက်​လေ​တော့​သည်။ ​စ​တယ်​လာ့​ကိုယ်​လုံး​လေး​လည်း ​ဆတ်​က​နဲ ​ဆတ်​က​နဲ ​အ​ကြော​ဆွဲ​သ​လို ​တုန်​ခါ​သွား​ပြီး​မှ ​ပြင်း​ပြ​သော ​အ​သက်​ရှု​သံ​နှင့် ​အ​တူ . . . . . .
​ငြိမ်​သက်​သွား​ရှာ​လေ​တော့​သ​တည်း။
​ပြီး​ပါ​ပြီ။"},
{"title":"ချစ်ဖူးခဲ့ပါသော်လည်း","imagelink":"https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMQe1kiFY6BSYrFP-JkbtJh7_WJhrart5u0-798jiuFrQnA0x-3s5T8aBKq24C54yhXEvfr7cNLJ4ZyNowI2uvBe-kmTMjpcmqUqOT8mVJbItJRYhEDKgB4XVqfe912A15a3SdrOcfgwg/w128-h128-p-k-no-nu/fedec18f90f2602cc74eea104b4a35a0.jpg","content":"ငွေ လ မင်း.. ငွေ လ မင်း.. ငွေ လ မင်း..
လက်ခုပ်သံများ၊ အော်ဟစ် အားပေးသံများနှင့် လက်ခေါက်မှုတ်သံ တရွှီရွှီတို့က လရောင် ဆမ်းသော ညချမ်း၏ အေးမြမှု အောက်တွင် ပွက်လော ညံသွားသည်။ မိမိတို့ မေဂျာ၏ မောင်မယ် သစ်လွင် ကြိုဆိုပွဲဟု ပြောရမည့် သည်ပွဲလေး။ အမှန်တော့ မွန်း အပါအဝင် ယခု ရှိနေသူအားလုံးက တတိယနှစ် ကျောင်းသူကျောင်းသား များသာဖြစ်သည်။ သစ်လွင်ကြိုပွဲ ကျင်းပမည် ဆိုတော့ မေဂျာ ဌာနမှုးက တတိယနှစ် အတန်းကို တာဝန်ပေးသည်။ ဤသို့ဖြင့် လွန်ခဲ့သော ရက် အနည်းငယ်ကတည်းက မွန်းတို့အဖွဲ့ သည်ပွဲအတွက် အလုပ်များခဲ့သည်။ မနက်ခင်းက ပထမနှစ် မောင်ငယ် ညီမငယ်များနှင့် ကျောင်းခန်းမတွင် မိတ်ဆုံစားပွဲ ကျင်းပသည်။ တစ်မနက်လုံး စီနီယာ အကိုအမများအဖြစ် လူတတ်ကြီး လုပ်ကာဟန်ရေး ထုတ်ခဲ့ကြပြီး အရှိန်က မသေ။ သည်တော့ တစ်ယောက်တစ်ပေါက် စုပေါင်းကာ အကြံပြုကြရင်း ပွဲစီစဉ်သူ အဖွဲ့၏ နောက်ဆက်တွဲ အဖြစ် ယခုကဲ့သို့ ညခင်း ပါတီလေး လုပ်ဖြစ်ခြင်း ဖြစ်၏။
လူငယ်တို့၏ ပါတီပွဲ ထုံးစံအတိုင်း ပါဆယ်ဂိမ်း ကစားကြသည်။ သီချင်းသံ ဖွင့်ပြီး ပါဆယ်ထုပ်ကို လက်ဆင့်ကမ်းကြ၏။ တေးသံတိတ်သွားချိန် ပါဆယ်ထုပ်ကလေး လက်ဝယ် ရှိသူက မဲနှိုက်ရသည်။ မဲလိပ်အတွင်းမှ ညွှန်ကြားချက် အတိုင်း အများရှေ့တွင် သရုပ်ဆောင် ပြရမည်။ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် မဲကျရာ လုပ်ပြကြရင်း ငါးကြိမ်မြောက် ပါဆယ်ထုပ် ကလေးက မင်းထိုက် လက်ထဲ ရောက်သွား၏။ အလှည့်ကျ သရုပ်ဆောင်ရမည့် မင်းထိုက်၊ ပါဆယ်ထုပ်လေး ဘေးချပြီး မဲလိပ်ထည့်ထားသည့် စင်မြင့် ဘက်ဆီ လျှောက်သွား လိုက်သည်။ မင်းထိုက် နှိုက်လိုက်သည့် မဲလိပ်တွင် ယနေ့ညအဘို့ သင့်အာရုံကို ဖမ်းစား ထားသောသူအား လက်စွပ် ဝတ်ပေးပါ ဟု ရေးထား၏။ ဒိုင်လူကြီး လုပ်သူက ငွေလက်စွပ်လေးနှင့် ဝတ်ပေးရမည့် ပုံစံညွှန်ပြထားသော စာရွက် ကမ်းပေး၏။ စာရွက်ကို ကြည့်ပြီး မင်းထိုက် ရယ်မိသည်။ ဒိုင်လူကြီးထံမှ မိုက်ကရိုဖုန်းကို လှမ်းယူ၏။ ကစားပွဲအတွင်းမှ အဖွဲ့သားများကို မျက်လုံး ဝေ့ကြည့်လိုက်သည်။ ယနေ့ညအဘို့ သင့်အာရုံကို ဖမ်းစား ထားသောသူ တဲ့လား။
ကစားပွဲတွင် ၀ိုင်းထိုင်နေကြသည့်အထဲမှ မိန်းကလေးများ သူ့ကို ကြည့်နေကြသည်။ မိမိအာရုံကို ဖမ်းစားနိုင်မည့်သူ တစ်ယောက်မျှ မရှိ။ အခန်းထောင့်တွင် ကောင်မလေး သုံးယောက် ဝင်မကစားဘဲ ထိုင်နေ၏။ ထိုထဲမှ တစ်ယောက်သောသူက ငွေလမင်း။ ပထမနှစ်မှှသည် ယခု တတိယနှစ် အထိ သုံးနှစ်ဆက်တိုက် Roll one ရသူ စာကြမ်းပိုး ကောင်မလေး။ ပါ၀ါထူ ကိုင်းနက် မျက်မှန်လေးနှင့် သည်ကောင်မလေးကို သူ သတိထားမိတာ ဟိုးတုန်းကတည်းကပင်။ တွဲနေကျ သူငယ်ချင်းမ နှစ်ယောက်အပြင် ဘယ်သူနှင့်မှ သိပ်ရင်းရင်းနှီးနှီး မရှိ။ စကားလည်း နည်းသည်။ အတန်း မမှန်သော သူများ စာအုပ်ငှားလျှင်တော့ မည်သူ့မဆို ပြုံးပြုံးလေးနှင့် ကူညီတတ်၏။ စာရှင်းပြတာလည်း စိတ်ရှည်သည်။ ကိုယ်ပိုင်ကားမောင်းပြီး ကျောင်းတက်သော်လည်း ထမင်းချိုင့်နှင့်၊ ရေဗူးနှင့်၊ အိမ်မှ ယူလာသော စားစရာ မုန့်နှင့်။
သူတို့အဖွဲ့က သူမကို တက္ကသိုလ်ကျောင်းက ငွေလမင်းဟု အမည် ပေးထားသည်။ အခြား ကြောင့်တော့ မဟုတ်။ မူလတန်းကျောင်း တက်ခဲ့သည့် ပုံစံအတိုင်းနှင့် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူ လူဖြစ် ရှုံးနေရသော သူမကို သနားသောအားဖြင့် ပညတ်သွားရာ ဓာတ်သဘော ပါစေလိုခြင်းငှာ ဤသို့ သမုတ် ပေးထားကြခြင်းပင်တည်း။ ခုလည်း ကြည့်၊ အများသူငါ ပျော်ပျော်ပါးပါး ကစား နေကြသည့်အချိန်၊ သူမက ပွဲကြည့်ပရိတ်သတ် လုပ်နေသည်။ သူမကို စ လည်း စ ချင်သည်။ အသည်းယား အမြင်ကတ်လည်း ဖြစ်မိသည်။ သည်တော့ မိမိ အာရုံကို ဖမ်းစားထားသူအဖြစ် သတ်မှတ်ပေးပြီး ပွဲထုတ်လိုက်မည်ဟု တွေးလိုက်၏။
ဘလောက်စ် အကျီ လက်စက လေးနှင့် စကပ်ရှည် ပျော့ပျော့လေးကို ဝတ်ထားသည့် သူမ ပုံစံက ရှင်းရှင်းလေးနှင့် ကြည့်လို့တော့ ကောင်းနေသည်။ ရုတ်တရက် အားဖြင့် ထင်ထင်ပေါ်ပေါ် လှနေခြင်းမျိုး မဟုတ်သော်လည်း တစိမ့်စိမ့်ကြည့်လျှင် ရင်အေးစေသည့် မိန်းကလေး ဆိုတာတော့ သူ ကောက်ချက် ချမိ၏။ အထူးသဖြင့် နက်မှောင် ထူထဲသော ဆံပင်ရှည်များ။ ပေါင်လည် သာသာ လောက်အထိအောင် ရှည်လျားပြီး နက်မှောင် ဖြောင့်စင်းနေသည့် ဆံပင်များက သူမကို အလှတွင် အယဉ် ဆင့်ပေးထားသည်။ လည်ချောင်း တစ်ချက်ရှင်းပြီး သူမ နံမည်ကို ခပ်ကျယ်ကျယ် အော်ခေါ်လိုက်၏။ ဘော်ဒါအများက လက်ခုပ်သြဘာနှင့် ၀ိုင်း ပို့ကြသည်။ သဘောကောင်းပြီး အနေအေးသော ငွေလမင်းကို သူနှင့် ကျိတ်တွဲ စ နေကြတာ ကြာပြီ။ ကောင်မလေး လန်းလန်းတွေ ၀ိုင်းဝိုင်းလည်နေသော သူ့အဘို့က ငွေလမင်းကို ရှိတယ်တောင် မထင်။ မာကျူရီ မီးရောင်များ လင်းထိန်နေသည့် ခေတ်ကြီးတွင် ၁၅ရက်မှ တစ်ခါ သာ နိုင်သော လမင်း၏ အလင်းက ပြောပလောက်အောင် မက်စရာကောင်းသည့် အရာမှ မဟုတ်ပေပဲ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သည်ညအဘို့တော့ သူမကို အိပ်မက်လှလှမက်အောင် ပြုစားပေးလိုက်မည်ဟု တွေးပြီး သူမ နံမည်ကို အော်ခေါ်လိုက်၏။
စင်မြင့်ကလေးဆီမှ မိမိ နံမည်ကို အော်လိုက်သံကြောင့် သူငယ်ချင်းများနှင့် အတူ ထိုင်နေသည့် မွန်း၊ ရုတ်တရက် ကြောင် သွားသည်။ တကယ်တမ်း မွန်း နံမည်က ငွေလမင်း ဖြစ်သော်လည်း ရင်းနှီးသူ အားလုံးက မွန်း လို့ပဲ ခေါ်ကြသည်။ နောက်တစ်ခု မွန်း ကိုယ်တိုင်က အပေါင်းအသင်း နည်းသူမို့ ခုလို တကူးတက ဖိတ်ခေါ်မှုက မွန်း ဘဝတွင် ပထမဆုံး။ အထူးသဖြင့် မေဂျာ ကင်း ဟု အများက အလိုလို သတ်မှတ်ထားသည့် သူ့နှုတ်မှ မွန်း နံမည်ကို ခေါ်လိုက်ခြင်းက သုံးနှစ်တာ ကာလပတ်လုံးအဘို့ ဒါ ပထမဆုံး။ မွန်း မင်သက်မိနေစဉ် လက်ခုပ်သံနှင့် အော်ဟစ် ဆူညံနေသည့် အသံများ ခေတ္တ တိတ်သွား၏။ အတူထိုင်နေသည့် ခင်ငြိမ်းချမ်း နှင့် သက်သက်မာက မွန်းကို လက် တို့သည်။
ဟဲ့ သွားလေ..
အင်..
အင် မနေနဲ့ မွန်း.. သွားလိုက်.. လူတွေ ကြည့်နေတယ်.. ထ မြန်မြန်..
ဟင်.. အင်း အင်း..
ကစားဝိုင်းထဲတွင် မပါသော်လည်း ခေါ်လိုက်သူက မိမိ အမည်မို့ မွန်း အသာပဲ ထ သွားလိုက်သည်။ မွန်းက ခပ်အေးအေး နေတတ်သော်လည်း အများနှင့် လိုက်လျောညီထွေ မရှိသည့် စရိုက်မျိုးတော့ မဟုတ်ပါ။ မင်းထိုက်က စင်ပေါ် တက်လာသည့် မွန်းကို ပြုံး ပြီး ကြည့်နေသည်။ မွန်းလည်း ပြန်ပြုံးပြလိုက်သည်။ အတန်းထဲတွင် စာအတော်ဆုံး ကျောင်းသူနှင့် မိန်းကလေးများ ပါးစပ်ဖျားတွင် ရေပန်းအစားဆုံး ကျောင်းသား။ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး မရင်းနှီးသော်လည်း မသိကြတာမှ မဟုတ်ဘဲလေ။ မင်းထိုက်က လက်ထဲမှ စာရွက်လေး မွန်းကို ကမ်းပေးသည်။ ယူဖတ်ကြည့်ပြီး မွန်း မျက်လုံး ပြူးသွား၏။ မင်းထိုက်ကို ပြန်ကြည့်သည်။ မင်းထိုက်က တိုးတိုး ပြောသည်။
Can you help me, moon?.. ကူညီမယ် မဟုတ်လား..
ဖြစ်ပါ့မလား မသိဘူး.. မွန်း တစ်ခါမှ ဒါမျိုး မကစားဖူးဘူး..
ကိုယ် သိပါတယ်.. ဒါမယ့် မင်းလုပ်နိုင်မှာပါ.. ကူညီစေချင်တယ်..
စာရွက်လေးကို ပြန်ငုံ့ကြည့်လိုက်သည်။ သွားကြားထိုးတံ တစ်ချောင်းစီကို ကို ပါးစပ်တွင်ကိုက်ပါ.. မိန်းကလေး ကိုက်ထားသော သွားကြားထိုးတံတွင် လက်စွပ်ကို ချိတ်ထားပါ.. သင်ကိုက်ထားသော သွားကြားထိုးတံဖြင့် ထိုလက်စွပ်ကို ချိတ်ယူပါ.. နှစ်ယောက်လုံး လက်ပိုက်ထားပါ.. ဟု၍ ရေးထားသည်။ မွန်း သက်ပြင်းဖွဖွလေး ချလိုက်၏။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် စမ်းကြည့်လိုက်မည်။ ၀ိုင်းထိုင်နေကြသည်ကလည်း မိမိနှင့် သူစိမ်းများမှ မဟုတ်ဘဲ။ သုံးနှစ်လုံးလုံး အတူတက်ခဲ့ကြသည့် အတန်းဖော် သူငယ်ချင်းများမို့ မတော်တဆ မှားသွားလည်း မွန်းအတွက် သိပ် ပြဿနာမရှိပါ။ သွားကြားထိုးတံလေးကို ကိုက်ပြီး လက်စွပ်လေးကို ချိတ်လိုက်သည်။ တောက်ကနဲ ပြုတ်ကျသွားတော့၏။ အားလုံး ၀ိုင်းရယ်ကြသည်။ မွန်းလည်း ရယ်မိသည်။ သည်အထိ စိတ်လှုပ်ရှားမှုက သာမာန်ထက် မပိုသေး။ မင်းထိုက်က ကျသွားသည့် လက်စွပ်ကို ကုန်းရှာသည်။ မတွေ့တော့ပါ။ သူငယ်ချင်းများက တစ်ယောက်တစ်ပေါက် ၀ိုင်းအော်ကြ၏။ မွန်း စိတ်ထဲတွင် မိမိအမှားကို အားနာစိတ် ပေါ်လာမိသည်။
ပန်းရောင် သန်းလာသည့် မွန်း မျက်နှာလေးက ညမီးရောင်အောက်တွင် ယုန်လေး တစ်ကောင်လို ချစ်စရာ ကောင်းနေသည်ဟု မင်းထိုက် ခံစားမိသွားသည်။ သူမကြောင့် ကျပျောက် သွားသည့် လက်စွပ်လေးအတွက် အားနာ နေပုံရသည်။ မွန်းတို့ ဘာဆက်လုပ်ကြမလဲဟင်.. မေးပုံလေးက ချစ်စရာထက် သနားစရာလေး။ မွန်းမျက်နှာလေးကိုကြည့်ပြီး မင်းထိုက် ရယ်ချင်သွားသည်။ လက်တွင် စွပ်ထားသည့် လက်စွပ်ကို ချွတ်လိုက်၏။ ဒါနဲ့ ဆက်လုပ်မယ်.. OK?..။ မွန်း ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ သွားကြားထိုးတံက အလယ် ဖောင်းဖောင်းနှင့် အဖျား ချွန်ချွန်ကလေးမို့ ချိတ်ရတာ မလွယ်။ ဒါကို သတိမထားမိသဖြင့် ပထမတစ်ကွင်း ကျပျောက် သွားခြင်းဖြစ်၏။ သည်တစ်ကြိမ်တော့ သေသေချာချာ ဂရုစိုက်ရမည်။ ကစားစရာ မဟုတ်သည့် သူများပစ္စည်း မဟုတ်ပါလား။
သွားကြားထိုးတံလေးကို ပါးစပ်ထဲ တစ်ဝက်လောက်ထိ ဝင်အောင် ကိုက်သည်။ လက်စွပ်လေး ချိတ်ပြီး သွားကြားထိုးတံလေးကို ကော့ကော့လေး ဖြစ်အောင် ထောင်လိုက်၏။ မိမိက ပေးရမည့်သူ ဆိုတော့ ပိုခက်သလိုပင်။ မိမိ ပါးစပ်ထဲရှိတုတ်ချောင်းလေးမှ လက်စွပ်ကို ယောကျင်္ားလေး တစ်ယောက် ပါးစပ်တွင် ကိုက်ထားသည့် တုတ်ချောင်းလေးဆီ လက်ဆင့် ကမ်းရခြင်းက ထင်သလောက် မလွယ်။ မင်းထိုက်နှင့် မွန်း နှုတ်ခမ်းချင်း ထိလုနီးပါး ဖြစ်သွားသည်။ နှစ်ဦးသား ရှုထုတ်လိုက်သည့် ပင့်သက်နွေးများ မျက်နှာ နှစ်ခုပေါ် ဖြတ်တိုက်ကုန်သည်။ တထိတ်ထိတ် တိုးနေသည့် နှလုံးသွေးများ စီးချင်း ထိုးကုန်ကြသည်။ မွန်းအတွက် ယောကျင်္ားတစ်ယောက်၏ နှုတ်ခမ်းမှ ရနံ့သည် မင်းထိုက်က ပထမဆုံး။ တုန်မှန်းခုန်မှန်း မသိသည့် ရင်အစုံနှင့် နောက်ဆုံးတော့ မွန်း ထံမှလက်စွပ်လေး မင်းထိုက်ဆီ အောင်အောင်မြင်မြင်ပဲ ရောက်သွားသည်။ နှဖူးတွင် စို့နေသော ချွေးလေးများကို လက်ခုံဖြင့် သုတ်လိုက်သည်။ သက်ပြင်းလေး အသာချရင်း တော်ပါသေးရဲ့.. နောက်တစ်ကွင်း ထပ်မပျောက်လို့.. ဟု ပြောပြီး မင်းထိုက်ကို ပြုံးပြလိုက်သည်။ မွန်းကို စိုက်ကြည့်နေသည့် သူ့မျက်ဝန်းများကြောင့် တဒင်္ဂ မင်သက်မိသွား၏။ အမည်မသိ စွမ်းအားတစ်မျိုး ပျော်ဝင်နေသည့် သူ့အကြည့်များမှ ခပ်မြန်မြန် ရုန်းထွက်ရန် ကြိုးစားသည့်အနေနှင့် စင်ပေါ်မှ လှည့်အထွက်။
နေဦးလေ မွန်း..
အင်..
ကိုယ့် ကို ပြီးဆုံးအောင် ကူညီဦးလေ..
ရှင်.. ဘယ် ဘယ်လို..
ကိုယ့် ပါဖောမန့်စ်က သည်လက်စွပ် မင်းကို ပြန်ဝတ်ပေးရမှာ.. အိုကေ..?..
ရှင်.. ဟို.. ဒါ ဒါက.. ဟိုလေ ကစားစရာ လက်စွပ်က ပျောက်သွားပြီဆိုတော့..
အင်းပါ.. ဟုတ်ပါတယ်.. ဒါပေမယ့် ကိုယ်တို့ ဒါနဲ့ပဲ ပထမတစ်ဆင့် ပြီးခဲ့ပြီမဟုတ်လား.. အဆုံးထိ ကူညီစေချင်တယ်..
မွန်း ဘာပြန်ပြောရမှန်း မသိ ဖြစ်သွားချိန် စင်အောက် ကစားဝိုင်းဆီမှ သံပြိုင် အော်ဟစ်သံနှင့် လက်ခုပ်သံများ တစ်ချက်ချင်း စည်းချက်ညီညီ ထွက်လာသည်။ လက်.. စွပ်.. ဝတ်.. လက်.. စွပ်.. ဝတ်.. မွန်းလည်း အားနာနာနှင့်ပဲ ကမ်းလင့်နေသည့် သူလက်ရှိရာ မိမိ ဘယ်လက်လေး ပေးလိုက်မိတော့သည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒါ ကစားပွဲ သက်သက်ပဲလေ။ သူ့ပစ္စည်း ဖြစ်နေတော့လည်း ခဏနေ ပြန်ပေးလိုက်ရုံပေါ့။ လက်စွပ်လေးက လက်ငါးချောင်းလုံး တစ်ချောင်းနှင့်မျှ မတော်။ အတော်လေး ချောင်နေသည်မို့ မင်းထိုက် ခပ်တိုးတိုးရယ်သည်။
လက်ကလေးတွေက တကယ့်ပိစိလေးတွေပဲ.. ဟု ပြုံးစစ မျက်နှာနှင့် ပြောသည်။ ပြီးတော့ သူငယ်ချင်းများဘက်လှည့်ပြီး အော်လိုက်၏။
ဘော်ဒါတို့.. ငါ့ရဲ့ ငွေလမင်းက လက်စွပ် ချောင်နေတယ်ကွ.. မင်းတို့ သဘောတူရင် ဒါလေးကို သူ့ဆွဲကြိုးမှာပဲ ချိတ်ပေးလိုက်မယ်ကွာ.. ဘိုလဲ..
၀ိုးးး ဟိုးးးဟိုးး.. တကယ် ရိုမန်တစ်ပါလား.. သဘူ တော တယ်ဟေ့..
သောသော ညံသွားသည့် အသံများကြားတွင် မွန်း နားထဲ ပဲ့တင် ထပ်ခဲ့သည်က ငါ့ရဲ့ ငွေလမင်း ဆိုသော စကားလေး။ ငါ့ရဲ့ ငွေလမင်း တဲ့လား။ လက်ခုပ်သံများကြားတွင် မွန်း ရှက်သွေး ဖြာနေမိသည်။ မင်းထိုက် လက်ချောင်းတို့က မွန်း လည်တိုင်ဆီ ရောက်လာ၏။ ဝတ်ထားသည့် ပလက်တီနမ် ဆွဲကြိုး မျှင်မျှင်လေးမှ ချိတ်ကို ကျွမ်းကျင်စွာ ဖြုတ်သည်။ မွန်း တစ်ယောက် ရင်တွေ ခုန်လိုက်သည့်ဖြစ်ခြင်း။ အချိန်ခဏလေးအတွင်းမှာပဲ မွန်း လည်ပင်းမှ ဆွဲကြိုးလေးတွင် သူ့ လက်စွပ်လေး ချိတ်မိလျှက်သား ဖြစ်သွားသည်။ သူ့မျက်နှာကို မရဲတရဲ မော့ကြည့်မိသည့် အခိုက်၊ မိမိကို စိုက်ကြည့်နေသည့် မျက်ဝန်းစူးစူးများကို ရင်ဆိုင် လိုက်ရပြန်သည်။ လည်တိုင်မှ ဆွဲကြိုးလေးတွင် ချိတ်ထားသည့် လက်စွပ်လေးကို ကိုင်ကြည့်မိ၏။ ထိုနေ့၏ နောက်၊ များမကြာမီ ရက်များတွင် မွန်း တစ်ယောက်၊ မိမိ၏ အသစ်စက်စက် နှလုံးသားလေးကို သူ လိုရာ အသုံးချဘို့ ပေးအပ်ခဲ့မိပါတော့သည်။
နှစ်ယောက်တည်း တွေ့ရအောင် မွန်းရာ.. ချစ်သူဖြစ်တာပဲ တစ်လပြည့်တော့မယ်.. တစ်ခါမှကို အေးအေးဆေးဆေး မတွေ့ရသေးဘူး..
အယ်.. နေ့တိုင်း တွေ့နေရတာကို မောင်ကလည်း..
အာ.. မရဘူး.. ဒီနေ့ အတန်း ဖျက်ကွာ.. တနေရာမှာ အေးဆေး စကားပြောမယ်..
အွန်.. တနေကုန်ကြီးလား..
ဟုတ်တယ်.. ဘာလဲ.. မလုပ်ပါနဲ့ မောင်ရယ် ပြောဦးမလို့လား..
စူပွပွ ဖြစ်သွားသည့် ချစ်သူ့မျက်နှာကို ကြည့်ရင်း မွန်း ပြုံးမိသည်။ ဟုတ်တော့လည်း ဟုတ်ပါတယ်လေ။ ချစ်သူတွေ ဆိုသည့် နောက်တော့လည်း အေးအေးဆေးဆေး တွေ့ချင် ရှာမှာပေါ့။ သည်လိုနှင့်ပဲ သူ ခေါ်ဆောင်ရာနောက်သို့ မွန်း လိုက်ပါလာမိသည်။ ပန်းခြံတစ်ခုသို့ ရောက်ခဲ့ကြ၏။ သုံးထပ် သစ်သားမျှော်စင်ကြီးတစ်ခုပေါ် တက်ခဲ့ကြသည်။ အပေါ်ဆုံး အဆင့် ရောက်တော့ ထောင့်ကလေး တစ်ခုတွင် ထိုင်ဖြစ်ကြသည်။ ချစ်သူတို့ဘာဝ အနမ်း ချိုချိုတို့ ဖလှယ်ဖြစ်သည်။ မင်းထိုက် အနမ်းတို့က ကြမ်းတမ်းလွန်းသည်။ မွန်း နှုတ်ခမ်းလေး ထူပူလာ၏။ အပေါ်အောက် နှုတ်ခမ်းနှစ်မြွှာကို တစ်လှည့်စီ စုပ်နမ်းသည်။ ပါးစပ်အတွင်း ထိုးသွင်းလာသည့် လျှာကို မွန်း မတုန့်ပြန်တတ်။ ကိုယ့်လျှာကို စုပ်ထားပေးဟု မင်းထိုက် ပြောလိုက်သည်။ ချစ်သူ ဆန္ဒရှိရာအတိုင်း အလိုက်သင့် ဖြည့်ဆည်း ပေးလိုက်၏။ မင်းထိုက် လက်တို့က မွန်း ရင်စိုင်ကို ဆုပ်နယ် ချေမွလာသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် အားစိုက် ညှစ်လိုက်သဖြင့် မွန်း ကိုယ်လေး တွန့်သွား၏။ နာလို့ ဖြည်းဖြည်းလုပ်ဘို့ ပြောချင်သော်လည်း မိမိ နှုတ်ခမ်းများက သူ့စိတ်ကြိုက် ၀ါးမြို ခံနေရသဖြင့် မစွမ်းသာ။ ချစ်သူလူဆိုးလေး အချစ်ကြမ်းသမျှ အောင့်အီး သည်းခံရင်း မွန်း စိတ်အိုက် လာမိသည်။
ရင်သားများကို အားပါးတရ ညှစ်နယ်နေသည့်လက်က အကျီအောက် ရောက်လာသည်။ အို… မွန်း သဲ့သဲ့ ညည်းမိ၏။ မျက်စိများ ပြာဝေလာသည်။ သူ.. ဘာလုပ်မလို့.. အတွေး မဆုံးခင် မင်းထိုက် လက်တွေက ဘရာချိတ်ကလေးကို ကျွမ်းကျင်စွာ ဖြုတ်ချလိုက်သည်။ အေးစက်စက် လက်များ မွန်း နို့အုံပေါ် ရောက်လာတော့၏။ ရုတ်တရက်မို့ မွန်း မရုန်းနိုင်ခဲ့။ ငြင်းရန် စိတ်ကူးမိသော်လည်း ဒါ ငါ့ ချစ်သူပဲလေ ဆိုသည့်စိတ်က မွန်းကို အနိုင်ယူသွားသည်။ မင်းထိုက် တစ်ယောက် မွန်း နို့အုံ နှစ်ဘက်ကို အားပါးတရ ညှစ်ချေနေသည်။ လုံးကျစ် တင်းရင်းနေသည့် နို့လေး နှစ်ဘက်မှာ မင်းထိုက်၏ လက်ဝါးကြမ်းကြမ်းကြီး အောက်တွင် အလှည့်ကျ ထူပူ လူးလှိမ့် နေရသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် နို့သီးခေါင်းလေးများကို ညှစ်ချေသည်။ ခပ်ဆဆ ဆွဲပြီး လိမ်ဆွဲသလို ဆော့သည်။ နှုတ်ခမ်းမှ အနမ်းများကလည်း ကြမ်းသည်ထက် ကြမ်းလာ၏။ ခဏကြာတော့ အနမ်းများ ရပ်ပြီး အကျီကို အတင်း ဆွဲမသည်။ အို.. မောင်.. မောင်ရယ်..။ လိပ်တင်လိုက်သည့် အကျီနှင့် အောက်လျှောချထားသည့် ဘရာကြားတွင် ရင်စိုင်မို့မို့နှစ်ခု ပူးကပ်လျှက် ထွက်လာ၏။ မင်းထိုက် အသက်ရှုသံများက ခါတိုင်းနှင့် တခြားစီ။ စိတ်ရိုင်း ဝင်နေသည့် သူတစ်ဦးအလား နို့အုံများကို အတင်း ကုန်း နမ်းတော့၏။
မောင်ရယ်.. ဖြည်း.. ဖြည်းဖြည်း.. မွန်း နာလို့ပါ.. နော်..
အွမ်း.. ငြိမ်ငြိမ်နေ ကွာ..
နွားမူးဆူးတိုး ဆန်လွန်းနေသည့် ချစ်သူ၏ အပြုအမူများကြောင့် မွန်း ငိုချင်လာမိသည်။ အထိအတွေ့များက ကြမ်းတမ်းလွန်းသဖြင့် မိမိဘက်မှာ သာယာမှု မခံစားရသည့်အပြင် စိတ်ညစ်လာသည်။ မင်းထိုက်က မွန်း နို့အုံကို ကိုက်ခဲထားသည်။ နို့သီးခေါင်းများကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း စို့၏။ နို့နှစ်ဘက်လုံး နီရဲ ထူပူလာသည်အထိ စိတ်ကြိုက် စို့သည်။ လက်များကမူ ထမီခါးဆီ ရောက်လို့လာပြီ။ အသံတုန်တုန်လေးဖြင့် ကြိုးစား ပြောမိသည်။
မောင်ရယ်.. ဒါတော့ နေပါဦး.. မွန်း.. မွန်း အဆင်သင့် မဖြစ်သေးလို့ပါ.. နော်..
အာ ကွာ.. နှစ်ယောက်တည်း တွေ့ဘို့လေးတောင် ခုလောက် ရှားပါးနေတာ.. နေဘူး.. မရဘူးကွာ မွန်း.. မောင် တအား ထန်နေပြီ..
အို..
လိုးချင်တယ်.. တအားလိုးချင်တယ် ကွာ..
အိုးးး.. မောင်ကလည်း.. မွန်း.. အိုး.. မောင်ရယ်.. နေပါဦး.. ခဏ..
ဘာလဲ ကွာ.. မွန်း.. လုပ်ပါ.. နော်..
နေ့ခင်းကြီး မောင်ရယ်.. ပြီး ပြီးတော့ ခုနေ တစ်ယောက်ယောက် တက်လာရင် ဘယ်လို လုပ်မလဲလို့..
အာ့မို့ ငြိမ်ငြိမ်နေခိုင်းတာလေ ကွာ.. ခဏလေးပါဆို..
ပြောရင်းဖြင့် လက်များက ထမီကို ဆွဲမယူနေပြီ။ မွန်း အော်ငိုပစ်ချင်စိတ် ပေါက်လာ၏။ မိမိက လိင်ကိစ္စကို ဘာမှ နားမလည်။ ချစ်သူရယ်လို့ ဖြစ်လာလျှင် သည်ကိစ္စက အနှေးနှင့် အမြန် ပါလာမည်ဟု လက်ခံထားပါသော်လည်း မိမိအတွက် ပထမဆုံး အတွေ့အကြုံမှာ ခုလိုနေရာနှင့် ခုလို ပုံစံကြီးတော့ မဖြစ်သင့်ဘူး မဟုတ်ပါလား။ တဇွတ်ထိုး ဆန်လွန်းနေသည့် ချစ်သူကိုလည်း မလွန်ဆန်နိုင်။ ပတ်ဝန်းကျင်ကို အော်ဟစ်အကူညီ တောင်းရအောင်ကလည်း မိမိ ချစ်သူ အရင်းခေါက်ခေါက်ကြီး။ နောက်တစ်ခု မွန်း သူ့ကို ချစ်ခဲ့မိတာ အပျော်သက်သက် မဟုတ်။ တနေ့ လက်ထပ်မည့် ဘဝအဖော်အဖြစ် ရည်ရွယ်ပြီး လက်တွဲခဲ့သူ။ အင်းလေ.. ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် သူက ငါ့ချစ်သူ.. ငါ လက်ထပ်မယ့်သူ.. ငါ့ကို ပိုင်မယ့်သူပဲ..။
မွန်းဘက်က စိတ်လျှော့ပြီး ငြိမ်သက်ပေးလိုက်မိတော့သည်။ မင်းထိုက်က မွန်းကို မျှော်စင်ကြမ်းပြင်ပေါ် ဆွဲလှဲလိုက်၏။ ငြင်းဆန်ရန် စိတ်ကူး ရှိတော့ပုံမရသည့် ချစ်သူလေး။ နို့နှစ်ဘက်က ဟင်းလင်း ပွင့်နေပြီ။ ထမီ ကို ခါးထိရောက်အောင် လိပ်တင်လိုက်၏။ ဖြူဝင်းသွယ်လျသော ပေါင်တံ နှစ်ချောင်းတွင် ကြက်သီးများ အဖုဖု ထ နေသည်။ မျက်စေ့ စုံမှိတ်ပြီး အံကျိတ်ထားသည့် ချစ်သူကို ကြည့်ပြီး ရမ္မက်ဇောများ ထန်သည်ထက် ထန်လာ၏။ မင်းထိုက် စိတ်က ဆန်းသည်။ လူ့မြင်ကွင်း တွင် ကသုတ်ကရက် လိင်ဆက်ဆံရတာကို သဘောကျသည်။ ပင်တီလေးကို မရမက ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး မွန်း ပေါင်နှစ်ဘက်ကြားတွင် နေရာယူလိုက်သည်။ သည်လို သနားစရာ မျက်နှာပေးလေးက မင်းထိုက်စိတ်ကို ထိပ်တက်အောင် တွန်းပို့နေသည်။ ဘောင်းဘီဇစ်ကို ခပ်သွက်သွက် ဖြုတ်လိုက်၏။ သည်နေ့အဘို့ မွန်းထံမှ ကာမပန်းကို အရခူးမည်ဟု ကြံရွယ်ထားသဖြင့် ဂျင်းပန်အောက်တွင် အတွင်းခံ ဝတ်မလာခဲ့။ အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထ နေသည့် လိင်တံကြီး က ဘောင်းဘီ ဇစ်ကြားမှ မာန်အပြည့်ဖြင့် ထွက်လာသည်။
အပီအပြင် နေရာ ယူပြီး ပိပိလေးဆီ လိင်တံကို တေ့လိုက်သည်။ မွန်းဘက်က လုံးဝ အဆင်သင့် ဖြစ်သေးပုံမရ။ ပိပိလေးတွင် တုတ်ခိုင်သော လိင်တံကြီး အဆင်ပြေပြေ ဝင်နိုင်လောက်အောင် ချောဆီ ထွက်မနေ။ လက်နှစ်ချောင်းနှင့် ဖြဲဟလိုက်တော့ အတွင်းသားလေးက နီရဲပြီး လှလွန်းသည်။ တွင်းပေါက်ဝလေးကလည်း ကျဉ်းကျဉ်းလေး။ မနည်းလှသော အတွေ့အကြုံများအရ ဘာမှ မဝင်ဘူးသေးသည့် ရတနာဂူဝလေးမှန်း သိလိုက်သည်။ သည်တိုင်းဆို လွယ်မည်မထင်။ မိမိကလည်း ဆာလောင်မွတ်သိပ်လှပြီမို့ တွင်းကလေး ဆီမှလိုအပ်သော စိုစွတ်မှုရရန် မိမိဘာသာ ကြံစည်ရတော့မည်။ ခေါင်းတစ်ချက်ငုံ့ပြီး တွင်းဝတည့်တည့်ကို ထွီကနဲ တံတွေး တစ်ချက်ထွေးလိုက်၏။ နှုတ်ခမ်းလေး ဖိကိုက်ထားသည့် မွန်း၊ လွန့်ကနဲ ရုန်းသည်။ မိမိ ပစ္စည်းကို တံတွေးနှင့် ထွေးခံလိုက်ရမှန်း သိလိုက်၏။ စိတ်ထဲတွင် ဝမ်းနည်း သွားသလိုလို ခံစားလိုက်မိသည်။ ထွေးလိုက်သည့် တံတွေးများက တွင်းကလေး အောက်ဘက်သို့ စီးကျပြီး စအိုဝ ရှုံ့ရှုံ့လေးဆီ ရောက်လာသည်။ မင်းထိုက် အချိန် သိပ်မဆွဲ။ စီးကျနေသည့် တံတွေးပေါက်ကို လီးထိပ်ဖြင့် ဆီး ခံလိုက်၏။ စအိုဝ တည့်တည့် ထောက်မိ သွားသည်။ လီးတံကြီးကို အရင်းမှကိုင်ပြီး အက်ကွဲကြောင်းလေး အတိုင်း ဆွဲတင်လိုက်သည်။ လိုသော နေရာ တည့်တည့်အရောက် တစ်ချက် ဖိသွင်းလိုက်၏။ နာသွားသော မွန်း ရုန်းသည်။ မျှော်စင်နံရံနှင့် ကပ်နေသည်မို့ ထပ်ရုန်း၍ မရ။
မင်းထိုက် အလျှော့မပေးပဲ ဆက်သွင်းသည်။ မွန်း၏ နာနာကျင်ကျင် ညည်းညူသံက သူ့စိတ်ကို ပိုမို အားဖြည့်နေ၏။ မွန်း အရမ်း နာသည်။ သို့သော် အသံကျယ်ကျယ်လည်း မအော်ရဲ။ တစ်ယောက်ယောက် ကြားသွားပါလျှင် သူလည်း ဒုက္ခရောက်၊ ကိုယ်လည်း အရှက်ကွဲ မဟုတ်ပါလား။ အတင်း ဖိကပ်ထားသည့် ကိုယ်အောက်ပိုင်းကို လွတ်လို လွတ်ငြား ဖနောင့်လေး အားပြုပြီး ရုန်းကြည့်သည်။ ထိုသို့ လှုပ်ရှားလိုက်ကာမှပင် မိမိဘက်မှ သူ့အတွက် အဖုတ်လေး ကော့ပေးလိုက်သလို ဖြစ်သွားတော့သည်။ အားထည့်ပြီး ဆောင့်ချလိုက်သည့် တစ်ချက် အဖုတ်လေးထဲ လီးတံကြီး နင့်ကနဲ တဆုံး ဝင်သွားသည်။ မွန်း လည်း အသည်းခိုက်မတတ် နာကျင်သွားသည်။
အားး.. အ.. ဟင့်.. ။ ငိုသံပါလာသည့် မွန်း အသံလေးက အရမ်း ဆွဲဆောင်မှုရှိသည်။ မင်းထိုက်ကို ရမ္မက် ဒီရေ တိုးသည်ထက် တိုးလားအောင် လှုံ့ဆော် နေသည့်အလား။ လူ့သူလေးပါး မလွတ်ရာနေရာမို့ သူလည်း ထင်သလောက် မကြမ်းရဲ။ မွန်းလည်း အသံ ရဲရဲ မထွက်နိုင်။ ဒါကပဲ သူ့အတွက် စိတ်လှုပ်ရှားစရာ။ နောက်တစ်ကြိမ်တော့ ဟိုတယ် ခေါ်သွားပြီး အပီအပြင် ကျုံးပစ်မည်ဟု တွေးလိုက်၏။ မျက်စိ စုံမှိတ်ရင်း ညည်းညူ နေရှာသည့် ပန်းဆီရောင် မျက်နှာလေးကို ကြည့်ပြီး ခပ်သွက်သွက် ဆောင့်သွင်းသည်။ အောက်မှ ကြမ်းခင်း၏ မညီညာမှုနှင့် အပေါ်မှ ဆောင့်ချက်များက မွန်းအတွက် ခံရခက်လွန်းသည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် နံရံနှင့်ခေါင်း ဆောင့်မိသေး၏။ အလောသုံးဆယ် ဖြစ်နေသော ချစ်သူ၏ အလို မြန်မြန် ပြည့်သွားပါစေတော့ဟူ၍ ဆုတောင်းရင်း မျက်ရည်ကျမိသည်။
ဆယ်ချက်လောက် မရပ်မနား ဆက်တိုက် ဆောင့်သွင်းပြီးနောက် ပို၍ အားပါလာသည့် ဆောင့်ချက် သုံးလေးချက်နှင့်အတူ မင်းထိုက် ငြိမ်ကျသွားသည်။ ပျော့သွားသော သူ့လီးတံကြီးကို ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ နီရဲ ရောင်ကိုင်းသွားဟန်ရှိသော အဖုတ်လေးခမျာ ပူလောင် စပ်ဖျဉ်းပြီး အထိ မခံနိုင်လောက်အောင် နာကျင် ကျန်ခဲ့၏။ သို့သော် မွန်း ခမျာ နာကျင်မှုကို အချိန်ကြာကြာ မဖြေသိမ့်နိုင်အား။ အနီးဝန်းကျင်မှ ကြားလာရသော လူသံများကြောင့် ဖရိုဖရဲ ဖြစ်နေသည့် အဝတ်စားများကို ခပ်မြန်မြန် ပြင်ဝတ်လိုက်ရသည်။ မျှော်စင်ကြီး တသိမ့်သိမ့်လှုပ်လာပြီး တက်လာသည့် ခြေသံများလည်း ကြားရသည်။ တော်ပါသေးရဲ့.. လွန်ခဲ့တဲ့ ဆယ်မိနစ်လောက်ကသာ ခုလို လူတွေ တက်လာကြလျှင် မွန်း တော့ အရှက်ကွဲပြီ။ ခုလည်း ကလေးတစ်သိုက်က မွန်းတို့ ရှိရာ အထပ်သို့ ရောက်လာပြီးမှ ပြန်ပြေးဆင်းသွားသည်။ အပေါ်မှာ အတွဲ ရှိတယ်ဆိုသည့် တစ်ယောက်တစ်ပေါက် အသံများ ကြားလိုက်ရ၏။ မွန်း ရှက်လိုက်သည့် ဖြစ်ခြင်း။ ဖြစ်နိုင်လျှင် အငွေ့အဖြစ် ပျံတက် သွားချင် ပါသော်လည်း ကျေမွ နေသည့် အဝတ်အစားများ၊ နီရဲထူပူနေသည့် မျက်နှာနှင့်ပင် ကလေးတစ်သိုက် ရှေ့မှ ဖြတ်ဆင်း ခဲ့ရသည်။
ငါတို့ နည်းနည်း နောက်ကျသွားတာ ကွ.. ဒီအကိုကြီး အမကြီးကို လိုးနေတာနေမယ်.. အမကြီး အကျီတွေ ပေနေတယ် တွေ့လား.. အဲ့ဒါ ကြမ်းပေါ် ပက်လက်လှန်ပြီး အလိုးခံထားလို့..
နောက်မှ ကျန်ခဲ့သည့် စကားသံက မွန်းနားထဲ သံရည်ပူ လောင်းသလို ဝင်လာသည်။ မွန်း ကားပေါ်တက်ပြီးတော့ မင်းထိုက်က အနားရှိ ကွမ်းယာဆိုင်လေးတွင် တစ်စုံတစ်ခု ဝင် ဝယ်သည်။ ကွမ်းယာသည်က လေးထောင့်ပုံးပုံစံ ဆိုင်ကလေးအတွင်းမှ ထွက်လာပြီး ကားပေါ် ထိုင်နေသည့် မွန်းကို ယောင်လည်လည်နှင့် လာကြည့်သည်။ မင်းထိုက် ကားပေါ် တက်သည်။ သူဝယ်လာသည့် ပစ္စည်းကို မွန်းလက်ထဲ ထည့်ပေး၏။ သောက်လိုက် မွန်း.. ဟု ပြောသည်။ ဆေးနှစ်လုံး ပါသည့် ကဒ်ကလေး။ ရိုးသားအေးဆေးသည့် စာကြမ်းပိုးမလေး မွန်း၊ သည်ဆေးက ဘာအတွက် ဆိုတာလောက်တော့ နားလည်ပါသည်။ ဘာမှ မေးမနေတော့ဘဲ ကား cool box ထဲမှ ရေအေးတစ်ဗူး ထုတ်ယူပြီး နှစ်လုံးလုံး သောက်ချလိုက်သည်။ ကွမ်းယာဆိုင်ကလူ၊ စပ်စပ်စုစု ကြည့်နေဆဲ။ မွန်း တစ်ယောက် မိမိ အဖြစ်က လမ်းဘေး ဆန်လွန်းလှပါလား ဆိုတာထက်ပိုပြီး ဘာမျှ မစဉ်းစားနိုင်ခဲ့ပါချေ။
ထိုနေ့၏ နောက် တစ်ပတ်အကြာ။ ချစ်ရသူက နှစ်ယောက်တည်း တွေ့ဘို့ တောင်းဆိုပြန်သည်။ ဖြစ်ချင်တော့ ထိုရက်က မွန်း ရာသီ လာနေသည်။ ထိုကဲ့သို့ ရာသီစက်ဝန်း နေ့များတွင် မွန်း စိတ်တွေ မကြည်တတ်။ ရံဖန်ရံခါ ဝမ်းနည်းသည်။ တစ်ခါတစ်လေလည်း ဘာကိုမှန်းမသိ ဒေါသထွက်ချင် ထွက်နေတတ်သည်။ ပင်ကိုယ် စိတ်အားငယ်တတ်သူမို့ အများအားဖြင့်တော့ ဝမ်းနည်းပြီး အလိုလိုနေရင်း ငိုချင်နေတတ်တာက များသည်။ သွေးဆင်းများသော ရက်များတွင် ပိပိလေးမှလည်း နာကျင်မှု အနည်းငယ် ရှိနေတတ်၏။ မင်းထိုက် တောင်းဆိုလာတော့ မွန်း ပြောပြလိုက်သည်။ မိမိ အဖုတ်လေးကို မညှာမတာ လိုးခဲ့သော ချစ်သူမောင်က ရာသီသွေးကိုတော့ ရွံတတ်ပုံပင်။ သို့သော် သူ့ဘက်က စိတ်တော့ မလျှော့။
ကျောင်းအဆင်း ညနေခင်း ကျူရှင် တစ်ချိန် ဖျက်ပြီး အဝေးပြေးလမ်းမ တစ်နေရာသို့ မွန်းကို ခေါ်သွားပြန်သည်။ ဖြစ်နိုင်လျှင် မွန်းလည်း ခုလိုအချိန်မျိုး ချစ်သူ့ရင်ခွင်တွင် ခေါင်းလေးမှီကာ နေချင်မိသည်။ ထိုမျှော်လင့်ချက်ကလေးနှင့် သူခေါ်ရာနောက် ပါသွားမိပြန်၏။ လမ်းဘေးတစ်နေရာတွင် ကားရပ်သည်။ မွန်းဘက်က တံခါးကို လာဖွင့်ပေးပြီး ဆင်းစေ၏။ အချိန်က ညနေစောင်း။ ဆည်းဆာအလှကို အတူခံစားရင်း အနမ်းမိုး ခြွေမိကြပြန်၏။ သူ့ရင်ခွင်တွင် မွန်းကို နွဲ့မှီစေသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်း နမ်းစုပ်နေရင်း မင်းထိုက် လက်တစ်ဘက်က မွန်း အကျီ ရှေ့ကျယ်သီးများကို ဖြုတ်တော့သည်။ မွန်းလည်း ငြင်းမနေတော့။ နို့များကို ခပ်တင်းတင်း ညှစ်သည်။ ခဏနေတော့ အနမ်းများ ရပ်တန့်ကာ နှုတ်ခမ်းများက နို့အုံဆီသို့။ မိမိနို့များကို ပယ်ပယ်နှယ်နှယ် စို့နေသည့် သူ့ခေါင်းကို မွန်း ထိန်းကိုင် ထားပေးလိုက်သည်။ လုပ်ပါစေတော့။ သည်နေ့အဘို့ သည့်ထက်ပိုပြီး လုပ်လို့မှ မရဘဲလေ။
မွန်းဘက်ကတော့ ဘာခံစားမှုမှ ဖြစ်မလာ။ ရာသီစက်ဝန်းကြောင့် ဆီးစပ်နှင့် ဗိုက်နားမှ နာကျင် ကိုက်ခဲမှု အနည်းငယ် ရှိနေသည့်အပြင် ဒါလည်း လမ်းဘေးပါပဲလား ဆိုသည့်စိတ်က မွန်း အာရုံတို့ကို စုစည်း မရအောင် နှောင့်ယှက် နေသောကြောင့်ပင်။ ဖြတ်မောင်းသွားသည့် ကားတစ်ချို့ မလိုအပ်ဘဲ ဟွန်း တီးသွားကြသည်။ တချို့လည်း ဝေးလားဝါးလား အော်ဟစ် သွားကြသည်။ ရှိပါစေတော့ ဆိုတာထက် ပိုပြီး မွန်းတစ်ယောက် ဘာမှ မတွေးတတ်နိုင်မီ မင်းထိုက် စကား စ လာသည်။
မွန်း..
ဟင်..
လိုး ချင်လာပြီ..
အိုးးး..
တကယ် မွန်းရဲ့.. မယုံရင် ကိုင်ကြည့်ပါလား.. မောင့်လီးကြီး မာတောင်နေတယ်.. အွန့်.. ကိုင်ကြည့်..
မွန်းလက်ကို ဆွဲပြီး သူ့အတံကြီးကို ပုဆိုးပေါ်မှ အုပ် ကိုင်စေ၏။ အတွင်းခံ ဝတ်မထားပြန်သည့် မင်းထိုက် အောက်ပိုင်းတွင် ပူနွေးမာတောင်နေသည့် ဒုတ်တံကြီးက မိုးမျှော်လုလု ထောင် တက်နေသည်။ မွန်း အတော်ပဲ စိတ်အိုက်သွားမိသည်။ ဟိုတစ်ပါတ်က အကြမ်း ခံထားရတာ မျက်စိထဲ ပြန်မြင်လာမိ၏။ ထိုနေ့က သောက်ခဲ့သည့် ဆေးကြောင့်ပဲလား၊ သည်တစ်လ ရာသီသွေးက ခါတိုင်းထက် အဆင်းများနေသည်။ နာကျင်မှုလည်း အရင်ထက်ပို၏။ အားကုန်နေသလိုလည်း ခံစားနေရသည်။ ခုနေများ အဲ့တုန်းကလို အကြမ်းပတမ်း အလုပ်ခံရလျှင် မွန်း သေ သွားနိုင်ဟု ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ် စိုးရိမ်မိသည်။
ရမှ မရတာ မောင်ရယ်.. မွန်း တကယ် ဆင်မပြေဘူးလေ ကွာ.. နော်..
ရအောင် လုပ်မှာပေါ့.. မွန်းကလည်း..
အင်.. ဘယ်လို လုပ်မှာလဲ ဟင်..
အဖုတ်ကို မလိုးဘူးလေ..
ဘယ်လို ဘယ်လို..
အဖုတ်ကို မလိုးဘူးလို့.. ဆံပင်ကို လိုးမယ်..
ဟင်..
ကြံကြံ ဖန်ဖန် စကားကြောင့် မွန်း အံ့သြမိသည်။ မွန်း ဆံပင်က တင်ပါး ကျော်ကျော် ပေါင်လည်လောက် ရှိသည်။ ဆံလုံးထွားပြီး ဖြောင့်စင်း နက်မှောင်နေ၏။ ခေါင်းလျှော်ပြီးစ ဖားလျား ချထားလျှင် ကိုယ်လုံးကလေး ပျောက်လုလု ဖြစ်သွားသည်အထိ ထူထဲသည်။ ပြောရလျှင် မွန်း တကိုယ်လုံးတွင် တန်ဘိုးအထားဆုံး အလှမှာ ဆံပင်ဖြစ်၏။ ခုတော့ ကြံကြံဖန်ဖန် ဆံပင်ကို လိုးမည် ဆိုသဖြင့် တကယ်ပဲ မျက်လုံးပြူးမိသည်။ မွန်းတစ်ယောက် အ့ံသြမဆုံးမီ မင်းထိုက် က ကျစ်ဆံမြီးကို ဖြည်ချနေပြီ။
ကားပေါ်ရှိ အိတ်ထဲမှ ဘီးလေး သွားယူပြီး ခေါင်းဖြီး ပေးသည်။ ပြီးတော့ မွန်း ဆံပင်များကို စု ကိုင်ပြီး နောက်တည့်တည့်တွင် မတ်တပ်ရပ်လိုက်၏။ ထိုင်နေသည့် မွန်း၏ နားထင်ရင်းနှင့် သူ့လီးကို တည့်လောက်အောင် ချိန်၍ ပေါင်နှစ်ဘက်ကို ခပ်ကွကွ ကားပြီး ရပ်သည်။ ဆံပင်များကို လိမ်ကျစ်ပြီး သူ့ လီးတံ ငေါက်တောက်ကြီးတွင် ပတ်သည်။ ထို့နောက် ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ်၊ စိတ်ကြိုက် လုပ်တော့၏။ လက်များလည်း မရပ်နားသလို ခါးကို ကော့ကော့ပြီးလည်း ဆောင့်သေးသည်။ မာတောင့်တောင့် လီးတံ စိုစိုကြီးက မွန်း နားထင်စပ်ကို တစ်ချက်တစ်ချက် လာ ထိသည်။
တအူးအူး တအီးအီးနှင့် စိတ်လွတ်လက်လွတ် အော်ဟစ်ပြီး ဆောင့်လိုက်တိုင်း သူ့ လီးတံကြီးက မွန်း ဆံအုံအကြား တွန်းထိုး ဝင်လာနေသည်။ လီးတွင် ပတ်ထားသည့် ဆံပင်များကို ဆုပ်ကိုင်ပြီး ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် လုပ်နေခြင်းမို့ တစ်ချက် ဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း ဆံရင်းကို ဆောင့်ဆွဲသလို ဖြစ်နေသည်။ ရာသီစက်ဝန်း၏ ဝေဒနာအပြင် ချစ်သူ၏ ထူးထူးဆန်းဆန်း အာသီသနောက်ကို မလိုက်နိုင်သည်မို့ သူ့လှုပ်ရှားမှုများက မွန်းကို စိတ်ကျဉ်းကျပ်စေပြန်၏။ မင်းထိုက် တစ်ယောက် ချစ်သူ၏ ဆံပင်ကို စိတ်ရှိလက်ရှိ လိုးရတာ အရသာ တွေ့နေ၏။ သည် အတွေ့ကြုံကို မိမိ လိုချင်နေတာ ကြာပြီ။ စားဖူးသမျှ မိန်းကလေးတိုင်းက ဆံတိုမလေးများသာမို့ အခွင့်မသာခဲ့။
ဘယ်နှစ်ချက်မှန်းမသိ ဆောင့်ချင်တိုင်း ဆောင့်ပြီး ခံစားချက်က ထိပ် တက်လာသည်။ ဆံပင်နှင့် ပတ်ထားသည့် လီးကြီးကို ခပ်တင်းတင်း အုပ်ကိုင်ပြီး အားကုန် ဆောင့်ပစ်သည်။ မွန်းထံမှ တအင့်အင့် အသံလေးများ ထွက်လာပြီ။ ဆံပင်ကို နောက်မှနေ၍ အတင်း ဆောင့်ဆွဲနေသလို ဖြစ်နေသောကြောင့် ဖြစ်မည်။ မင်းထိုက် ပို အကြိုက်တွေ့သွားသည်။ အော်ပါ ကွ.. အော်လိုက်စမ်းပါ.. မင်း အာ့လို အော်ပေးမှ ငါ့တွက် အားပိုရှိတာ..။
ဆံစုထဲမှ ထိုးထွက်လာသည့် လီးထိပ်က နားထင်ရင်းကို သွားသွားထိသည်။ အရသာ ရှိလိုက်သည့် ဖြစ်ချင်း။ နောက်များဆိုလျှင်တော့ တနေကုန် အချိန်ပေးပြီး ဆံပင်တစ်ချီ၊ အဖုတ်တစ်ချီ စိတ်ကြိုက်လိုးပစ်မည်။ ဆံစမှသည့် ခြေဖျားထိ အဘိုးတန်သည့် ချစ်သူလေး။ ပူနွေး ချွဲကျိနေသည့် သုတ်ရည် များ မွန်း နထင်မှ လည်တိုင် တလျှောက် စီးကျ ကုန်သည်။ လူလည်း အတော် အားကုန်သွားပြီမို့ မွန်းကို နောက်မှ ဖက်ပြီး ထိုင်ချလိုက်၏။ လည်ကုတ်ပေါ် စီးကျနေသည့် သုတ်ရည်များကို သူမ ဆံပင်နှင့်ပဲ ပြန်သုတ်ပေးလိုက်သည်။
မွန်း၏ ဆံပင်အရင်းနှင့် လည်တိုင်ကြားတွင် သုတ်ရည်များက အထွေးလိုက် ပျစ်ခဲနေသည်။ ရှန်ပူရနံ့ မွှေးမွှေးနှင့် ရောနေသည့် မိမိသုတ်ရည်၏ အနံ့များက မင်းထိုက်အတွက် ယစ်မူးစွဲလန်းစရာ ကောင်းလွန်းနေသည်။ ဒူးနှစ်ဘက်ပေါ် လက်လေး ပိုက်တင်လျက် ထိုင်ရင်း ဟိုးအဝေးမှ မိုးကုပ်စက်ဝိုင်းဆီ ငေးကြည့်နေမိသည့် မွန်း မျက်ဝန်းများကတော့ ၀ိုင်းစက် ကြောင်စီကာ အရောင် မဲ့နေခဲ့ပါသည်။ ပုစွန်ဆီရောင် နေဝန်းကြီးလည်း ဆုံးဆုံးမြုပ် ပျောက်ကွယ်လုပြီမို့ ပြန်ခဲ့ကြသည်။
ထိုညနေအဘို့ အပြန်လမ်းတလျှောက်မှသည် နှစ်ဦးသား လမ်းခွဲချိန်အထိ မွန်း သူ့ကို ဘာစကားမှ မဆိုဖြစ်တော့။ အိမ်ရောက်တော့ ရေတစ်ခွက်ပင် မသောက်နိုင်အား။ ရေချိုးခန်းသို့ အပြေးအလွှား ဝင်ကာ ရှန်ပူတစ်ဗူးလုံး ကုန်လုနီးပါး ဖြစ်သွားသည်အထိ ခေါင်းကို အထပ်ထပ် လျှော်မိသည်။ တကယ်တမ်း မွန်း ဆံပင်က ဆိုင်တွင် လျှော်မှ အဆင်ပြေသည်။ သည်ဆံအုံကြီး ခြောက်ဘို့အရေး အနည်းဆုံးတော့ လူနှစ်ဦး ကူညီပေးမှ။ ဖြစ်ချင်တော့ ထိုညက မိခင် ဖြစ်သူလည်း တရားစခန်း ဝင်နေသဖြင့် အိမ်တွင် မရှိ။ အချိန်မတော် ခေါင်းလျှော်ပြီးမှ မိမိ ဆံပင် ခြောက်ဘို့အရေး ဖခင်ကိုလည်း အကူညီ မတောင်းဖြစ်။ ကိုယ့်ဒုက္ခနှင့် ကိုယ်မို့ မွန်းခမျာ ညစာ ထမင်းပင် မစားနိုင်ပါတော့ချေ။
နောက်ဆုံး အစိုဓာတ် မကုန်သေးသည့် ဆံပင်နှင့်ပဲ အိပ်ရာ ဝင်လိုက်ရသည်။ နောက်နေ့မနက် မိုးမလင်းမီပင် လူက ကိုယ်တွေ ခြစ်ခြစ်တောက်အောင် ပူနေပြီး အဖျားဝင်တော့သည်။ အနှစ်ချုပ်လိုက်တော့ ချစ်သူ၏ ထူးဆန်းသည့် ၀ါသနာကို ပါရမီ ဖြည့်ခဲ့ရသည့် မွန်း မှာ သုံးရက်ဆက်တိုက် ကျောင်းပျက်ရပါလေတော့သည်။
နေကောင်းပြီး ကျောင်းပြန်တက်နိုင်ချိန်တွင် မွန်း စိတ်က ချစ်သူနှင့်တွေ့ရမှာ လန့်သလိုပင် ဖြစ်နေမိသည်။ သို့သော် ကံအားလျှော်စွာပဲ မင်းထိုက် ထံမှ ခါတိုင်းနှင့် မတူသည့် အကြင်နာများ ရခဲ့၏။ မွန်း စိတ်အနှောင့်ယှက်ဖြစ်မည့် အပြုမူများ၊ တောင်းဆိုမှုများ ဘာဆိုဘာမျှ မလုပ်။ အတန်းဖျက်ပြီး သူနှင့် ချိန်းတွေ့ဘို့လည်း မပူဆာ။ သည်လိုကျပြန်တော့လည်း မွန်းဘက်က တစ်ခုခုလိုနေသယောင် ခံစားမိပြန်သည်။ လိင်ကိစ္စအတွက် စိတ်သက်သာရာ ရသည်က တစ်ပိုင်း၊ ချစ်သူ၏ အဆိုးအနွဲ့များ ဘယ်ရောက်နေပါလိမ့်ဟု တွေးမိသည်က တစ်ပိုင်း။ သည်ကြားထဲ မွန်း မသိစိတ်က တွေးထင့်နေသည့် ကိစ္စတစ်ခုက သတင်းသဲ့သဲ့အဖြစ် မွန်း နားထဲ ရောက်လာရသည်။
မင်းထိုက် ကောင်မလေးတစ်ယောက်နှင့် တွဲနေသည် ဟူသည့်သတင်း။ တကယ်တမ်း မိမိနှင့် ချစ်သူမဖြစ်မီကတည်းက မင်းထိုက် ဆိုသည်မှာ ပျိုတိုင်းကြိုက်သည့် နှင်းဆီခိုင်။ မိမိနှင့် မပတ်သက်ခင်က ကိစ္စများကို လစ်လျူရှုနိုင်သော်လည်း ခုလို အခြေနေမှာတော့ မိမိကို သစ္စာရှိစေချင်သည်။ နှစ်ဦးသား၏ ပတ်သက်မှုကလည်း သာမန် သမီးရည်းစားအဆင့် မကတော့ဘူး မဟုတ်ပါလား။
ကြားမိသည့် သတင်းအကြောင်း မေးတော့ မင်းထိုက် ရယ်သည်။ မဟုတ်ဘူးလို့လည်း မငြင်း။ မွန်း စိတ်ထဲ ကလိလိ ဖြစ်လာသည်။ မိမိ သိချင်သည့် အကြောင်းအရာကို ရေရေရာရာ မရှင်းပြဘဲ ဝေ့လည် လုပ်နေ၏။ သည်တစ်ကြိမ်တော့ မွန်း ကပဲ စ ပြီး အတန်းဖျက်၊ နှစ်ဦးတည်း စကားပြောဘိို့ တောင်းဆိုလိုက်မိသည်။ မင်းထိုက် ဦးဆောင်ရာ ကျောင်းနှင့် မနီးမဝေး အေးဆေး တိတ်ဆိတ်သည့် ဆိုင်လေးတစ်ခုသို့ ရောက်ဖြစ်သည်။ အမှန်တော့ သည်ဆိုင်လေးက ကျောင်းသူကျောင်းသား ချစ်သူစုံတွဲတို့ စံပျော်ရာဆို ပိုမှန်လိမ့်မည်။ အစားအသောက်ထက် နေရာထိုင်ခင်းကို ဦးစားပေး ဖွင့်ထားသော ဆိုင်။
ခြံဝန်းကျယ်ထဲတွင် သီးသန့် စားပွဲလေးများနှင့်။ စားပွဲတစ်လုံးစီကို ၀ါးထရံ ပုပုလေးများနှင့် ခြံခတ်သလို ကာရံပေးထားသည်။ သက်ကယ် ထီးအမိုးကြီးလည်း ပါ၏။ လုံးဝ အလုံခြုံကြီး မဟုတ်သော်လည်း အပြင်မှ ကြည့်လျှင် အထဲကလူ ဘာလုပ်နေမှန်း ရုတ်တရက် မသိနိိုင်သည့် အနေထား။ အစားအသောက် မှာယူပုံကလည်း မှာပြီးလျှင် ငွေတန်းရှင်း၊ မိမိ ထိုင်မည့်ဝိုင်းသို့ တစ်ခါတည်း ယူသွားရသည်။ ပြန်ထွက်လျှင်တော့ မိမိ ထိုင်သည့် အချိန်ပေါ် မူတည်ပြီး စားပွဲ ၀ိုင်းကြေး ကျသလောက် ရှင်းရ၏။
ကျောင်းတက်လာသည့် သုံးနှစ်သက်တမ်းတွင် သည်ဆိုင်သို့ မွန်း ခုမှ ရောက်ဖူးသည်။ ဆိုင်ထဲ ဝင်လာသည်နှင့် သည်အတွဲ ဘာလုပ်တော့မည်ကို သိနေသည့်အလား ပြုံးစိစိ ကြည့်ကြ၏။ တကယ်လည်း သည်ဆိုင်တွင် လာထိုင်သည့်အတွဲတိုင်း ရည်ရွယ်ချက် တခုခုတော့ ပါတတ်သည်လေ။ ခုလည်း မွန်းတို့ အတွဲ ကော်ဖီ တစ်ခွက်စီ မှာပြီး တဲနန်းတစ်ခုတွင် နေရာယူကြ၏။ ခွေးခြေပုလေးနှစ်ခုကို ပူးကပ်ပြီး လူနှစ်ယောက်လည်း ပူးကပ်ပြီး ထိုင်သည်။ မင်းထိုက် လက်တစ်ဘက်က မွန်း ပုခုံးကို ဖက်ထားသည်။ ကျန်လက်တစ်ဘက်ကလည်း ရင်ဘတ်ရှေ့မှ သိုင်းဖက်ထားသည်။
မွန်းလည်း ခေါင်းကလေးကို သူ့လည်တိုင်တွင် တိမ်းမှီ ထားလိုက်သည်။ ပါးပြင်ထက်ဆီ ကျလာသည့် ချစ်သူ၏ နွေးထွေးသော အနမ်းတို့ကြောင့် မွန်း ကြည်နူးမိသည်။ မင်းထိုက် လက်ဖျားလေးက မွန်း မေးစေ့ကို အသာဆွဲမသည်။ မျက်လုံးကလေး မှေးစင်းပေးလိုက်တော့ နှုတ်ခမ်းများဆီသို့ စိုစွတ်သော အနမ်းများ တဖွဲဖွဲ ကျရောက်လာသည်။ ဆေးလိပ်နှင့် ပါးစပ် ပြတ်သည်မရှိသော မင်းထိုက် နှုတ်ခမ်းများက ခြောက်ကပ်ကပ်နှင့် ဆေးချိုးန့ံ စွဲနေသည်။ ရံဖန်ရံခါ ကွမ်းပါ စားတတ်သေးသဖြင့် သူ့ခံတွင်းတွင် ကွမ်းယာနံ့ လည်းမကင်း။ အမှန်တော့ ထိုအနံ့ကို မွန်း စိတ်ပျက်သည်။ သို့သော်လည်း မိမိ ချစ်သူမို့ သည်လောက်လေး ကိုတော့ဖြင့် စာမဖွဲ့လိုတော့ပါ။
နှုတ်ခမ်းနှစ်စုံတို့ အနမ်းမိုး သည်းနေချိန် မင်းထိုက် လက်တစ်ဘက်က မွန်း အကျီအောက် လျှိုဝင်လာသည်။ ဘရာပျော့ပျော့လေး အောက်မှ ရွှေရင်မြွှာတို့ ကြက်သီးဖုလေးများနှင့် ကြမ်းရှရှ ဖြစ်နေ၏။ မင်းထိုက် လက်က ကျွမ်းကျင်လွန်းစွာပဲ ဘရာစီရာထဲမှ နို့အုံကို နှိုက်ထုတ်သည်။ ဘရာနှင့် ပင့်တင်ပေးထားသလို ဖြစ်နေသည်မို့ တင်းထွက်နေသည့် နို့အုံတွင် နို့သီးခေါင်းလေးက မော့မော့လေး ထောင်နေ၏။ နို့သီးလေးကို ညှစ်ချေသည်။ နို့အုံတစ်ခုလုံးကို အားရပါးရ ညှစ်သည်။ ကျန်နေသည့် တစ်ဘက်ကိုပါ နှိုက်ထုတ်လိုက်၏။
နို့နှစ်ဘက်လုံး ဘရာ အပြင်ကို ရောက်သွားပြီ။ အပေါ် အကျီမှ ကြယ်သီးများကို ခပ်သွက်သွက် ဖြုတ်၏။ ချစ်သူ အလို ကျပါစေတော့ရယ်လို့ မွန်း လိုလိုချင်ချင်ပဲ လိုက်လျောပေးလိုက်သည်။ မိမိ ကိုယ်တိုင်လည်း နူးညံ့သည့် အထိတွေ့ကြောင့် မကြုံဖူးသေးသော သွေးသား အားသီသတစ်ခု ပေါ်လာသည်။ ချစ်သူကို အလိုလိုက်ချင်စိတ်လား၊ မိမိ ကိုယ်တိုင်က တစ်ခုခုကို အလိုရှိလာတာလား မွန်း တကယ်ပဲ နားမလည်ပါ။
ဟင်းလင်း ပွင့်သွားသော အကျီ ရင်ဘတ်တွင် ဘရာဖြင့် ပင့်တင်ပေးထားသည့် နို့အုံနှစ်ခုက ပူးကပ်ပြီး ညှစ်ထုတ် ပေးထားသလို တင်းရစ် ဖောင်းကားနေသည်။ ပန်းနုရောင် နို့သီးခေါင်းလေးက လုံးဝန်းကျစ်လစ်ပြီး သေးသေး ပိစိလေး။ တဒင်္ဂ အတွင်းမှာပဲ မင်းထိုက်၏ လျှာနွေးနွေးကြီးက မွန်း နို့နှစ်ဘက်ပေါ် ကျလာသည်။ နို့အုံတစ်ခုလုံးကို ငုံခဲပြီး စိို့လိုက်၊ နို့သီးခေါင်းလေးကို အားရပါးရ စို့လိုက်နှင့် အစာငတ်နေသော ကလေးငယ်လို အငမ်းမရ စို့တော့၏။
မွန်း တစ်ကိုယ်လုံး ရှိန်းမြ နွေးထွေးလာသည်။ ပေါင်လေးနှစ်ဘက်ကို စိ နေအောင် လိမ်ကျစ်ပြီး ထိုင်နေမိ၏။ နို့တစ်ချက် စို့ခံရတိုင်း အင်္ဂါလေး အတွင်းမှ တဆတ်ဆတ် လှုပ်နေသလို ခံစားမိနေသည်။ ထိုနေရာလေးကို ကိုင်တွယ် ထိတွေ့လိုစိတ် ပေါ်လာသည်။ ရင်ထဲမှ မောသလိုလိုလည်း ဖြစ်လာသည်။ ခါးလေး ဆန့်ဆန့် ထိုင်ပြီး အဖုတ်လေး၏ အတွင်းပိုင်း ကြွက်သားများကို ဆွဲညှစ်လိုက် ပြန်လျှော့လိုက်နှင့် ယားသက်သက် ဝေဒနာ သက်သာလို သက်သာငြား မိမိဘာသာ အားထုတ်ကြည့်သည်။ လူတစ်ကိုယ်လုံးလည်း ကြက်သီးမွေးညင်းများ တဖျဉ်းဖျဉ်း ထ ကာ သတိလက်လွတ် ဖြစ်လာလိုက်သည်မှာ နှုတ်ဖျားမှ ညည်းသံ သဲ့သဲ့လေး ထုတ်လွှတ်မိသည် အထိပင်။
မောင့် ငွေလမင်းလေး..
….
နားနား ကပ်၍ လေသံလေးဖြင့် ခေါ်သည်။ ရင်တွေ လှိုက်ဖိုနေသည့် မွန်း၊ အသံထွက်၍ မထူးမိ။ သူ့ကို ချစ်ရည် လဲ့နေသော မျက်လုံးရွဲလေးများဖြင့် မော့ကြည့်မိသည်။ နှုတ်ဖျားမှ ဘာပြောရမှန်း မသိသော်လည်း မျက်ဝန်းမှတဆင့် တစ်စုံတစ်ရာကို တောင်းဆိုမိသည်။ မင်းထိုက်က မော့ကြည့်နေသည့် မွန်း ပါးပြင်လေးကို ဘက်ဝါးနှင့် အုပ် ကိုင်သည်။ လက်မလေးဖြင့် မွန်း နှုတ်ခမ်းနှစ်မြွာကို ဝေ့ကာဝိုက်ကာဖြင့် ခပ်ဖွဖွ ဖိ ပွတ်ပြီး ဆော့ကစား၏။ တိုးသက် ညင်သာသော အသံဖြင့် ပြောသည်။
ချစ်တယ် မွန်းရယ်..
မွန်းလည်း ချစ်တယ် မောင်..
မောင့် ပါရမီ ဖြည့်ဘက်လေး..
…..
မွန်း ကြည်လင်စွာ ပြုံးမိသည်။ ဟုတ်ပါတယ် မောင်.. မွန်းက မောင့် ပါရမီ ဖြည့်ဘက်ပါ ဟု ရင်ထဲမှ ထပ်တလဲလဲ ရေရွတ်လျက်။ သည်တိုင်း ဆိုလျှင် မွန်း ကြားထားသည့် သတင်းက ဟုတ်ချင်မှ ဟုတ်ပါလိမ့်မည်။ ခုကိုပဲ ချစ်ရသူက မိမိကို ပါရမီ ဖြည့်ဘက်ဟု တင်စားသည် မဟုတ်ပါလား။ ထိုစကားစုလေးကို မွန်း အင်မတန်မှ မြတ်နိုးပါသည်။ မိမိကို ချစ်သော၊ တန်ဘိုးထားသော၊ မိမိကို ဦးဆောင် လမ်းပြနိုင်သော၊ မိမိဘက်မှလည်း တန်ဘိုးထား မြတ်နိုးစိတ်ဖြင့် ချစ်ရသောသူတစ်ဦး၏ ပါရမီဖြည့်ဘက်ကောင်း ဖြစ်လိုလှပါသည်။
မင်းထိုက် အနမ်းလေး တစ်ချက် မွန်း နှုတ်ခမ်းပေါ် ရောက်လာပြန်သည်။ ပြီးတော့ နှုတ်ခမ်းလေးကို လက်မနှင့် ပွတ်သပ် ဆော့ကစားပြန်သည်။ ခါတိုင်းနှင့်မတူသည့် နူးညံ့သော အထိအတွေ့များက မွန်းကို ကြည်နူးပီတိ ဖြစ်စေရုံသာမက သွေးသားထဲမှလည်း မောင့်အလိုကျ လိုက်လျော လိုသည်အထိ အဆင်သင့် ဖြစ်လာ တော့သည်။
မင်းထိုက် လက်တစ်ဘက်က ဝတ်ထားသည့် ပုဆိုးကို ဖြေချသည်။ ထုံးစံအတိုင်း အတွင်းခံမပါ။ မွန်း လက်တစ်ဘက်ကို ဖြည်းဖြည်း ဆွဲယူလိုက်ပြီး ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်နေသည့် လီးကြီးကို ကိုင်စေသည်။ အနည်းငယ် တုန်ရီနေသည့် မွန်း လက်ကလေးထဲ မာတောင်တောင် နွေးတေးတေး အချောင်းကြီး ရောက်လာ၏။ ဘာကြောင့်မှန်းတော့ မသိ၊ အချောင်းကြီးက တုတ်တုတ် ရှည်ရှည်ကြီးအပြင် စေးကပ်ကပ်နှင့် စိုစိစိ ဖြစ်နေသည်။ ဒါ ဟိုတစ်ရက်က ငါ့အဖုတ်လေးကို မညှာမတာ လိုးခဲ့တဲ့ လီးကြီးပါလား.. ခုကော.. ဒါ ဒါကြီးနဲ့ ငါ့ ကို.. အို…။ သည်နေ့အဘို့ မွန်း စိတ်တွေ ခါတိုင်းထက် ရဲတင်း နေသယောင်ပင်။ ချစ်သူ၏ နူးညံ့သည့် အချော့မြှူများကြောင့် ဖြစ်မည်ထင်သည်။ လက်ထဲမှ အတံကြီးကို ငုံ့တော့ မကြည့်ဖြစ်သေး။ မျက်နှာလေးကို သူ့လည်တိုင်ကြားတွင့် ထည့်မှီပြီး ပုန်းခိုနေမိသည်။
မောင်.. မရတော့ဘူး မွန်းရယ်.. လိုးချင် ပြီ ကွာ.. နားပေါက်ဝကို ကပ်ပြီးပြောသည့်စကားတွင် ညည်းသံ သဲ့သဲ့ ပါနေသည်။ မောင်ရယ်.. မွန်း လည်း.. မွန်း လည်းလေ.. စိတ်က တွေးမိပေမယ့် ဘာ ပြောရမှန်း မွန်း တကယ် မသိ။ မင်းထိုက် မွန်းမျက်နှာလေးကို ဆွဲမော့သည်။ ပြီးတော့ ဆာလောင် လှိုင်းထ နေသော အသံတိုးတိုးဖြင့် ပြောသည်။
မောင့်ကို လီး စုပ်ပေးပါလား မွန်းရယ်.. ဟင်..
အင်..
ဒီ ပါးစပ်လေးနဲ့လေ.. မွန်းရဲ့ ဒီ နှုတ်ခမ်းလေးတွေနဲ့ မောင့် လီးကို စုပ်ပေးပါလား လို့.. နော်..
ရှင်..ချစ်ဖူးခဲ့ပါသော်လည်း ( ၂ )
ဒီ ပါးစပ်လေးနဲ့လေ.. မွန်းရဲ့ ဒီ နှုတ်ခမ်းလေးတွေနဲ့ မောင့် လီးကို စုပ်ပေးပါလား လို့.. နော်..
ရှင်..
ဒီ လို လေ ကွာ.. လာ.. ခေါင်း ငုံ့လိုက်..
……..
ငုံလိုက်လေ မွန်း.. ပါးစပ်ဟ.. မောင် ထည့်ပေးမယ်.. အွန့်.. အဲ့လို..
………..
အင်းးး.. အဲ့လိုကြီး ငုံထားရုံ ဟုတ်ဘူးလေ.. စုပ်လေ မွန်း.. လုပ်ပါ.. စုပ်ပေးပါကွာ..
……….
အင်းးးး… ဟုတ်တယ်.. စုပ်.. စုပ်ထား..
……….
လျှာဖျားလေး ထိုးထည့်ပေးကွာ.. ထိပ်က အကွဲလေးထဲကို..
……….
အူးးး… ကောင်းလိုက်တာ.. စုပ် မွန်းရယ်.. ခပ်ပြင်းပြင်း စုပ် စမ်းပါ..
……….
အာာာ… လုပ်ပါ မွန်းရာ.. မောင် ပြီးချင်နေပြီ.. စုပ် ကွာ.. ပြင်းပြင်းလေး..
……….
တကယ်တမ်း အရွယ်ရောက်မိန်းကလေးတစ်ဦး ဖြစ်လင့်ကစား၊ လိင်ကိစ္စနှင့် ပါတ်သက်၍ မိန်းမ အဖုတ်ထဲ ယောကျင်္ား လီးထည့်ခြင်းကို လိုးသည် ဟူသလောက်သာ မွန်း သိထားပါသည်။ ပုံ ဆိုလိုလည်း ဖင်ပေါ် ခေါင်းပေါ် အင်္ဂလိပ် မော်ဒယ်များ၏ ပုံလောက်သာ ကြည့်ဖူးသည်။ မူဗွီ ဆိုလို့လည်း အချို့သော အင်္ဂလိပ် ရုပ်ရှင်များတွင် မင်းသားနှင့် မင်းသမီး ကိုယ်လုံးတီးနှင့် နမ်းကြ ပွတ်ကြသလောက်သာ ကြည့်ဖူးသည်။ လိင်ဆက်ဆံသည့် အခန်းများ ကြည့်မိဖူးသော်လည်း အောက်ပိုင်း လှုပ်ရှားမှုကို မျက်နှာ အမူအရာဖြင့်သာ အသားပေးဖော်ပြသည့် ဇာတ်ကားများမို့ မွန်း အနေနှင့် ယောကျင်္ားနှင့် မိန်းမ ပီပီပြင်ပြင် လိင်ဆက်ဆံမှုများကို မြင်လည်း မမြင်ဖူး၊ ယခု မင်းထိုက် ၀ါသနာလို ဆံပင်လိုးခြင်း လီးစုပ်ခြင်း ဆိုတာတွေ မွန်း တကယ် မသိ။ ခုတော့ ချစ်ရသူက မွန်း ဘက်လှည့်ပြီး ခွထိုင်ကာ သူ့ပေါင်ခွကြားတွင် မိမိခေါင်းကို ထိုးနှိမ့်၍ လီး စုပ်ခိုင်းနေသည်။
ပေါင်နှစ်ဘက်နှင့် ပုဆိုးကြားတွင် မှောင်မိုက် ပြာဝေနေသည့် မျက်လုံးများကို စုံမှိတ် ထားရသည်။ နှာခေါင်းထဲသို့ ညှီစို့စို့ အီလည်လည် အနံ့ဆိုးကြီးက အလိပ်လိုက် ဝင်လာနေသည်။ မိမိ ခေါင်းကို လက်နှင့် ဖိထားသည်မို့ ရုန်းလို့လည်း မရ။ ပါးစပ်နှင့် အပြည့် နေရာယူထားသည့် လီးတုတ်တုတ်ကြီးကို ငုံထားရသည်။ လျှာနှင့် မထိအောင် ကြိုးစားမိသဖြင့် လျှာရင်းများ နာလာသည်။ မင်းထိုက်က မွန်း ခေါင်းကို ဖိထားပြီး ပါးစပ်ကို သူ့လီးနှင့် ကော့ကော့ထိုးသည်။ စောစောက နူးညံ့ ညင်သာမှုများ ကြက်ပျောက် ငှက်ပျောက် ပျောက်လေပြီ။
တစ်ချက်တစ်ချက် အာခေါင်ထဲထိ တိုးဝင်လာသည့် လီးတံကြီးက လျှာခင်ကိုပင် သွားထိသည်ဟု မွန်း ခံစားမိသည်။ မင်းထိုက် လှုပ်ရှားမှုများ ကြမ်းလာသလို မွန်းလည်း ပျို့ချင် အန်ချင်စိတ်များ ဖြစ်လာသည်။ ပါးစပ်ထဲတွင် ပြည့်အိုင်လာသည့် တံတွေးများကို ထွေးထုတ်ပစ်ချင်သော်လည်း မရ။ လျှာရင်းများ အလွန် ညောင်းလာသည်မို့ ပါးစပ်ထဲမှ တံတွေးအိုင်ကြီးကို တတ်နိုင်သလောက် ထွေးထုတ်ရင်း မရသည့်အဆုံး၊ စိတ်မသက်သာစွာပဲ မြိုချလိုက်ရသည်။ ဖိတ်တဝက် စင်တဝက်နှင့် မိမိ ဝမ်းထဲ ဝင်သွားသည်က တံတွေးတွေလား သူ့လီးမှ အရည်တွေလား မွန်း မသိ။
ခဏ ကြာတော့ မင်းထိုက် ဆန္ဒ ပြည့်သွားသည်။ မာတောင်နေသည့် အတံကြီးလည်း သူမဟုတ်သလို ပျော့ကျသွားသည်။ မွန်း အတွက်တော့ လျှာတွင် ကျန်ရစ်နေသည့် အရသာကြီးမှာ ညှီစို့စို့ နှင့် နာကျင် ခါးသက်လှပါသည်။ မွန်းကြပ် မှောင်မိုက်နေသည့် ပေါင်ခွကြားမှ ခေါင်း ပြန်ထူလိုက်သည်။ ပတ်ဝန်းကျင် အလင်းကြောင့် မျက်စိများပင် ပြာသွားရ၏။ တစ်စက်မျှ မသောက်ရသေးသည့် ကော်ဖီလည်း ခွက်ထဲတွင် အရာမယွင်း၊ အေးစက်နေပြီ။ မွန်း ရင်ထဲတွင် မျှော်လင့်တကြီး ရစ်ခွေနေသည့် ချစ်သူထံမှ ချစ်ခြင်း၏ ခံစားချက်အချို့လည်း အေးစက် ထုံထိုင်း သွားခဲ့ပြီ။
ပေရေ ပွထ နေသည့် ပါးစပ်ကို ပလုတ် အထပ်ထပ်ကျင်း၊ တစ်ရှူးစကို ရေစွတ်ပြီး နှုတ်ခမ်းများကို အကြိမ်ကြိမ် ဖိ ပွတ်ပါသော်လည်း ရင်ထဲမှ မသတီမှုက လျှော့မသွား။ နောက်ဆုံး ဆိုင်အပြင် ရောက်ပြီး ခဏ၊ ကားပေါ် ပြန်မတက်မီ ထိုးအန် ပါတော့သည်။
ဒါ ဘာသဘောလဲ မောင်.. ဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့ မွန်းကို ဒီနေရာ ခေါ်လာတာလဲ.. အရေးကြီးသည့် ကိစ္စ ဆွေးနွေးရန် ဟူသော အကြောင်းပြချက်ဖြင့် မြို့ထဲဘက်ရှိ တိုက်ခန်း တစ်ခုသို့ မွန်းကို မင်းထိုက် ခေါ်လာခြင်းဖြစ်သည်။ ဒါက လီးစုပ်သည့် ကိစ္စ အပြီး နောက် သုံးလေးရက်။ သည်ကြားထဲတွင် နှစ်ဦးသား ဆက်ဆံရေး အတန်ငယ် အေးစက်ခဲ့သည်။ ချစ်သူချင်း ဖြစ်ပါလျှက် သူ့လီးစုပ်ပြီး အန်ထွက် ရကောင်းလားဟု မင်းထိုက်က စိတ်ခုသည်။ မွန်း ဘက်မှလည်း လိင်မှုရေးရာတွင် တစ်ဘက်သတ် အလိုကြီးသူဟု မင်းထိုက်ကို စိတ်ပျက် လာသည်။ ရေရှည် ဆက်ဆံရေးနှင့် ရှေ့ရေးအတွက်တော့ အသေအချာ ဆွေးနွေး သင့်ပြီဟု နှစ်ယောက်လုံး တွေးမိသည်။ ဤနေရာတွင် အတွေး တူသော်လည်း ပြဿနာကို အဖြေ ရှာပုံချင်းတော့ မတူ။ သည်လိုနှင့်ပဲ မတူညီသော သဘောထား နှစ်ခု လုံးဝ ကွဲလွဲရန် အကြောင်း ဖန်လာ လေတော့သည်။
သူ့သူငယ်ချင်းများ စု ပေါင်း ငှားနေသည်ဟု မွန်း သိထားသော တိုက်ခန်းသို့ သူနှင့်အတူ လိုက်ပါလာခဲ့သည်။ ငါ့ကို ဘယ်လို ဘယ်ပုံ အထူးအဆန်း နည်းလမ်းများနှင့် လိင်ဆက်ဆံ လေဦးမလဲဟု မွန်း တွေးမိပါသည်။ သို့သော် မိမိဘက်မှလည်း မည်သို့မည်ပုံ ဆန္ဒ သဘောထား ရှိသည်ကို အကြေအလည် ဆွေးနွေးပြီးမှ သူ့အလိုကို လိုက်နိုင်မလိုက်နိုင် ဆုံးဖြတ်မည်။ တိုက်ခန်း ဆိုတော့ လွတ်လပ်သည်။ မိမိဘက်မှ ပေးနိုင်သလောက် လုံလောက်သော အချိန်လည်း ရှိမည်။ အရင်အခါများလို လူ့မြင်ကွင်း မကင်းရာမို့ သူ့အလို ပြည့်ပြီးရော အစောတလျှင် လိုက်လျော နေစရာ မလို ဟု မွန်း တွေးသည်။ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ညှိနှိုင်းပါမှလည်း မိမိတို့ ရှေ့ခရီး သာယာမည်ဟု မွန်း ခံယူမိသည်။
သို့သော် ယုံကြည်ချက် ဖြည့်တင်းထားသော မွန်း၏ ခြေလှမ်းများ တိုက်ခန်းအတွင်းမှ မြင်ကွင်းကြောင့် တမဟုတ်ချင်း ရပ်တန့် သွားခဲ့ရသည်။ မွန်း မြင်လိုက်ရသူက မိမိနှင့် မရင်းနှီး သော်လည်း မစိမ်းလှသူ အတန်းတူ၊ အခန်းတူ မိန်းကလေး တစ်ဦး။ လက်ထဲတွင် သောက်လက်စ ဘီယာဗူးကိုင်လျက်နှင့် မွေးပွ တဘက်ကြီး ပတ်ထားပြီး ဘာအဝတ်စားမှ မပါ။
၀ိုးးးး… စောင့်နေတာ ကြာပြီ ကွာ.. မင်း အခန်းက အိုက်တယ် ဟယ်.. အဲကွန်းလည်း မရှိဘာမရှိနဲ့.. ကိုယ်တော့ ခုလိုပဲ နေလိုက်တော့တယ်..
ဟဟ.. ကောင်းတာပေါ့.. ရယ်ဒီ ပိုဇစ်ရှင်..
ဟိုင်း.. မွန်း.. ကိုယ့်ကို သိတယ်မဟုတ်လား.. ကိုယ်ကတော့ ယူ့ကို ကောင်းကောင်း သိတယ်..
မွန်းလည်း ယူ့ကို သိပါတယ်.. ဇင်မီ.. ဟုတ်တယ် နော်.. ယူ့နံမည် ဇင်မီ မှတ်လား..
Yes, nice to see you, Moon.. ယူနဲ့ ကိုယ် မကြာခင် သူငယ်ချင်း ဖြစ်တော့မှာပဲ..
မွန်းလည်း ဝမ်းသာပါတယ် ဇင်မီ.. သူငယ်ချင်းက ဖြစ်ပြီးသားပါ.. သုံးနှစ်လုံး တစ်ခန်းတည်း တက်လာတာ.. သူငယ်ချင်းပဲပေါ့..
ခစ်ခစ်.. ကိုယ် ဆိုလိုတဲ့ သူငယ်ချင်း ဆိုတာ ဘာကိုမှန်း မွန်း သိပုံမရသေးဘူး.. မရှင်းပြခဲ့ဘူးလား မင်း.. ယူ့လေဒီကို ယူ ဘာမှ ကြိုပြောမထားဘူးထင်တယ်..
အလိုလိုကမှ သည်နေရာ သည်ပုံစံနှင့် သည်လူနှစ်ဦးအပေါ် ဇဝေဇဝါ ဖြစ်သွားရသည့် မွန်း စိတ်တွေ ဇင်မီပြောလိုက်သည့် စကားကြောင့် ပိုမို စိတ်အိုက်သွားသည်။ ပိုဆိုးတာက ဇင်မီ့ အပြုအမူ။ ဧည့်ခန်း တွင် နှစ်ယောက်ထိုင် ဆိုဖာ ခုံရှည်ကြီး ချထားသည်။ ထိုခုံရှည်နှင့် မျက်နှာချင်းဆိုင်တွင် တစ်ယောက်ထိုင် ပလတ်စတစ် နောက်မှီခုံနှစ်လုံး ချထား၏။ မွန်းက ထိုခုံ နှစ်လုံးအနက် တစ်လုံးတွင် ဝင်ထိုင်သည်။ မင်းထိုက်က ဆိုဖာ ခုံရှည်ကြီးတွင် ထိုင်လို်က်သည်။
ဇင်မီက မင်းထိုက် ဘေးတွင် သွားထိုင်လိုက်သည်။ မင်းထိုက် ပေါင်ကို လှမ်းကိုင် လိုက်ပြီး ကိုယ်တို့ စ ကြတော့မလား မင်း.. ကိုယ် သိပ် လိုချင်နေပြီ.. .ယူ့ လမင်းလေးကရော အဆင်သင့်ပဲလား.. ဟု မေးလိုက်၏။ သူမ ဘာကို ဆိုလိုမှန်း အမူအရာတို့က သက်သေ ပြနေသည်။ မွန်း ရင်ထဲတွင် ဆို့ကြပ် သွားခဲ့သည်။ မျက်လုံးများ ပြာဝေပြီး ဇင်မီ့စကားသံ ညုချွဲချွဲက နားထဲ ထော်လော်ကန့်လန့် ဝင်လာတော့သည်။
ဘာတွေလဲ မောင်.. မွန်း ဘာမှ နားမလည်တော့ဘူး..
ကဲ.. ဟန်နီ.. ကိုယ့် ငွေလမင်းကို မင်းပဲ ရှင်းပြပေးတော့ကွာ.. ကိုယ်က စကားတွေနဲ့ အားကုန်ခံလို့ မဖြစ်သေးဘူးလေ.. နော.. ကိုင်းးး ကိုယ်လည်း အိုက်တယ်.. ချွတ်မယ်..
ခစ်ခစ်.. မင်းကတော့လေ.. လုပ်တော့မယ်.. ခုလိုချိန်မှာတော့ ကိုယ့်ကို ဇင်မီလို့ပဲ ခေါ်စမ်းပါကွာ.. မွန်းကို အားနာစရာ..
……..
ဒီလို မွန်းရဲ့.. ယူ့ဒါလင်က ကိုယ့်ကို ရင်ဖွင့်တယ်.. Sex နဲ့ ပါတ်သက်ပြီး ယူ့ဆီကနေ သူ့စိတ်ကြိုက် သာယာမှု မရဘူးတဲ့.. ဒီတော့ ကိုယ်လည်း ယူ့ဒါလင်ကို ကိုယ်ချင်းစာလို့ ကူညီနိုင်သလောက် ကူညီပေးခဲ့တယ်လေ.. ကိုယ့် အပြုစုတွေကို သူက စွဲနေပြီ.. ဒီတော့ ယူ့ကိုလည်း ဒါတွေ သိစေချင်တယ်.. ကိုယ့်ဆီကနေ သင်ယူစေချင်တယ်.. သင်ယူရင်း သုံးယောက် အတူ ခံစားကြမယ်ပေါ့ကွာ.. ကိုယ် ပြောတာ ယူ သဘောပေါက်မလား မသိဘူး..
တို့က ဘာကို သဘောပေါက်ရမှာလဲ ဇင်မီ.. အခု ရှင်တို့နှစ်ယောက် ဘာတွေ ကြံစည်ပြီး.. ကျွတ်..
You see? မင်း ယုံပြီမဟုတ်လား ဟန်နီ.. ကိုယ့်ရဲ့ ငွေလမင်းက အဲ့လို ဖြစ်နေတယ် ကွာ..
သူ စိတ်ပါလာအောင် ကိုယ်တို့ အရင် စ ကြမယ် ကွာ.. ခစ်ခစ်.. ယူ့ မွန်းက အဝေးကြီး လိုသေးတယ်.. ကိုယ်က တအား လိုချင်နေပြီ မင်းရဲ့.. ကိုယ်တို့ စ နှင့်မယ်.. သူလည်း ဘယ်လို ဝင်နွှဲရမလဲ ဆိုတာ ကြည့်ရင်း သိလာမှာပေါ့.. လာစမ်းပါ.. ကိုယ့် တဘက်ကို ချွတ်စမ်းပါ မင်းရယ်..
ပြောရင်း မင်းထိုက် ပေါင်ပေါ် တက်လုနီးပါး တိုးကပ်ကာ ရင်ဘတ်ကော့ပေးလိုက်သည်။ ဇင်မီ့ ဒူးတစ်ဘက်က ဆိုဖာပေါ်မှာ။ ခြေတစ်ဘက်က အောက်ချလျက်။ မွန်း ရင်ထဲမှာ ငိုချင်သလိုလို ဒေါသ ဖြစ်သလိုလို။ အံ့သြလွန်းလို့ ဘာပြောရမှန်းပင် မသိတော့။ မျက်လုံး အပြူးသားနှင့် စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ ဇင်မီက မွန်းဘက်လှည့်ပြီး မျက်စိတစ်ဘက် မှိတ်ပြသည်။ မင်းထိုက်က ဇင်မီ့ဘက် လှည့်ထိုင်နေသည်။ ဇင်မီ့ ကိုယ်ပေါ်မှ တဘက်ကို တကယ်ပဲ ဖျည်ချလိုက်သည်။ ချက်ချင်း ဆိုသလို ထွက်ပေါ်လာသည့် နို့အုံထွားထွားနှစ်လုံးကို ဆွဲကိုင် စို့တော့၏။
အိုးးး.. ယူ သိပ် အလိုက်သိတယ် မင်း ရယ်.. စို့စမ်း.. နာနာလေး ကိုက်ပြီး စို့ ပေးစမ်းပါ.. ကိုယ် သိပ် ထန်နေပြီ.. ဇင်မီ့ အပြောနှင့် နှစ်ဦးသား၏ အပြုမူများကြောင့် မွန်း မျက်လုံးထဲမှ မီး ပွင့်သွားသည်။ တဘက်ကြီးက အောက်ထိ ကျမသွားသေးဘဲ ဇင်မီ့ ခါးတွင် ချိတ်နေသည်။ မင်းထိုက် လက်တွေ ဇင်မီ့ပေါင်ကြား ရောက်သွားသည်။ တဘက်ကြီးကိုလည်း စိတ်မရှည်သလို ဆောင့်ဆွဲ ဖယ်လိုက်၏။ ဇင်မီ ကိုယ်လုံးတီး ဖြစ်သွားပြီ။ သူမ က မွန်းထက် ကိုယ်လုံး ပိုထွားသည်။ ပုရိသတို့ကို ရမ္မက် ထန်စေသည့် ကိုယ်လုံးမျိုး။
မင်းထိုက်က ဇင်မီ့ နို့များကို ဘယ်ညာ တလှည့်စီ အငမ်းမရ စို့ သည်။ လက်ကလည်း အဖုတ် ဖောင်းဖောင်းကြီးကို တလှည့်၊ ဖင်ဖြူဖြူ ဖွေးဖွေးကြီးများကို တလှည့် ပွတ်နေသည်။ ဇင်မီ အသံ တိုးတိုး ညည်းရင်း မွန်းကို လှည့်ကြည့်နေသည်။ မိမိချစ်သူနှင့် မိန်းကလေးတစ်ဦး မိမိရှေ့တွင် ဖြစ်ချင်တိုင်း ဖြစ်နေသည့် မြင်ကွင်းက မွန်း ရင်ကို သာယာမှု ပေးဘို့ ဝေးစွ နာကျည်း မျက်ရည်ပင် လည်လာမိသည်။ တကယ်တမ်း လိင်မှုရေးရာတွင် မွန်း ဘက်က မလိုက်နိုင် ဟူသည့် သူ့ စွဲချက်က တရားမျှတ ပါရဲ့လား။ မွန်း ရဲ့ ပထမဆုံး အပျိုစင်ပန်းကို သူ ဘယ်လို ဘယ်ပုံ ခြွေခူးခဲ့သလဲ။ နောက်ထပ် နောက်ထပ်ရော သူ ခံစား ရယူခဲ့သည်က ချစ်သူနှစ်ဦး သာတူညီမျှ ဖြစ်စေသည့် သာယာမှု ဟုတ်ပါရဲ့လား။
မွန်း၏ အပျိုစင်ပန်းကလေးမှာ လမ်းဘေး လူမြင်ကွင်းတွင် ကြုံသလို ကြွေခဲ့ရသည်။ သူ တိုက်သည့် သောက်ဆေးကို မွန်း သောက်ခဲ့ပြီး ခါတိုင်းထက် ဝေဒနာ ပိုဆိုးသည့် ရာသီစက်ဝန်းကို မွန်း တစ်ယောက်တည်း ရင်ဆိုင်ခဲ့ရသည်။ သူ့ထံမှ မည်သည့်နှစ်သိမ့်မှုမျှ မရသည့်အပြင် သူ့ အာသီသထူးကြောင့် မွန်း ဖျားရပြန်သည်။ တကယ်ပဲ မွန်းဘက်က သူ့အလို ပြည့်အောင် မလိုက်နိုင်ဘူး ဆိုရအောင် သူကိုယ်တိုင်ကရော လိင်ကိစ္စနှင့် ပါတ်သက်ပြီး မွန်းအတွက် သက်တောင့် သက်သာ ဖြစ်အောင် ချော့မြှူ နှုးနှပ်မှုမျိုး ရှိပေးခဲ့လို့လား။ နောက်ဆုံး မွန်း ကိုယ်တိုင်က ချစ်ရမ္မက်ကို အလိုရှိ တောင့်တမိချိန် သူ မွန်း အတွက် ဘာများ ပေးခဲ့ ပါသနည်း။ တွေးရင်း ရင်နာရသည်က မွန်း ပင် ဖြစ်လင့်ကစား သူက တခြား မိန်းကလေး တစ်ယောက်ထံတွင် မွန်း၏ အားနည်းချက်များကို ရင်ဖွင့်သတဲ့လား..။ ခုလည်း တခြားမိန်းကလေး ခေါ်လာပြီး မွန်း ရှေ့မှာ..။ မောင်ရယ်.. လုပ်ရက် လိုက်တာ..။
နှိုက် စမ်းပါ ကွာ.. မင်းကလည်း မထိ တထိ ပွတ်နေတယ်.. ကိုယ် တအား ယားနေပြီ လို့..
မနှိုက်ပေးဘူးကွာ.. ဟန်နီ ခံချင်ရင် ကိုယ့်ကို လီးစုပ်ပေး.. စုပ်ပေးရင် ဟန်နီ့စိတ်ကြိုက် နာနာလေး ဆောင့်လိုးပေးမယ်.. ဘယ်လိုလဲ..
ယူ တကယ် အနိုင်ကျင့်တယ်.. လာ ထ..
ဟဟ.. ကိုယ် မင်းကို အာ့ဒါတွေ သဘောကျတာ.. ရှီးးး စုပ်.. စုပ်.. အွန်းး.. ကောင်းလိုက်တာကွာ..
မင်းထိုက်က ဘောင်းဘီကိုပါ ချွတ်ပစ်လိုက်ပြီး လီးစုပ် ခံနေသည်။ လက်များက ဇင်မီ့ နို့နှစ်ဘက်ကို ဆောင့်ဆွဲ ထားလိုက်သည်မှာ နို့ကြီးနှစ်ဘက် ရှည်မြောမြော ထွက်လာပြီး ရဲတွတ်လာသည် အထိပင်။ ဇင်မီက မင်းထိုက်လီးကို စုပ်ပေးနေရင်း ကိုယ့်အဖုတ် ကိုယ်ပွတ်နေ၏။ မိမိရှေ့မှ မြင်ကွင်းကို ကြည့်ရင်း မွန်း အသားတွေ ဆတ်ဆတ် တုန်လာသည်။ သွေးကြောများ ဆူပွက်ကာ ပေါက်ထွက်မတတ် ခံစားရသည်။ ကိုယ်တိုင် တခုခု လိုချင် လာတာလား၊ ရင်နာ လွန်းတာလား မွန်း မခွဲခြားတတ်ပါ။
သေချာတာတော့ အသက်ရှုရ ခက်လောက်အောင် မော ဆို့ လာခဲ့သည်။ ခေါင်းတွေ ပွင့်ထွက်မတတ် ထူပူ ကိုက်ခဲ လာသည်။ နားထဲမှ လေ တရွှီရွှီ ထွက်နေသလို လည်ချောင်း တလျှောက် မီးတောက် မြိုထားရသလို လောင်မြိုက် လာတော့သည်။ စိတ်ရှိတိုင်းသာဆိုပါလျှင် အာခေါင်ခြစ်ပြီး အော်ဟစ် ပစ်လိုက် ချင်သော်လည်း လက်သီးကို ကျစ်နေအောင် ဆုပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းများကို တင်းတင်းစေ့၊ အံကျိတ် ထားခဲ့ပါသည်။
မင်း.. ယူ့ မွန်းကို ဝင်ပါ ခိုင်းရအောင်လေ..
အာ.. ဆက် စုပ် ကွာ ဟန်နီ.. ကိုယ့်ကို ဖီးလ် ပျက်အောင်လုပ်ရင် မင်း ဘာမှ မရ ဖြစ်သွားမှာနော်..
အယ်.. မင်းကလည်း.. ဟိုမှာ မွန်း တစ်ယောက်တည်း.. လာ မွန်း.. ကိုယ်တို့တူတူ ပျော်ရအောင်လေ.. မင်းကို တစ်ယောက်တစ်လှည့် ပြုစုမယ်.. လာ..
သူလား ကိုယ့်ကို ပြုစုချင်မှာ.. ထားစမ်းပါ ဟန်နီရာ.. သောက်စကား များမနေနဲ့ စုပ် စမ်း..
အဲ့လို တကိုယ်ကောင်း မလုပ်နဲ့လေ မင်းရယ်.. ဒီနေ့က ယူတို့နှစ်ယောက် ရှေ့လျှောက် အပေးယူ မျှဘို့ ညှိကြမှာ မဟုတ်လား.. ဒီလိုလုပ် ကွာ.. ယူ့စိတ်ကြိုက် ကိုယ့်ကို နောက်ကနေ ဆောင့်.. ကိုယ်က ယူ့မွန်းကို ပြုစုပေးလိုက်မယ်.. လာ မွန်း လာ..
အာ.. ငါ လီးလိုပဲ.. လှည့် ကွာ.. ကုန်း.. ပြီးမှ စောက်ပတ်ကွဲပါပြီ မအော်နဲ့.. ထိုးခွဲ ပစ်မယ်..
သည် စကားလုံး တစ်တစ်ခွခွ များက မွန်း နားထဲ အတုံးလိုက် အတစ်လိုက် ဝင်လာ နေသော်လည်း သူတို့ နှစ်ဦးနှုတ်ဖျား အသီးသီးမှ လျှောလျှောလျူလျူပဲ ထွက်လာနေကြသည်။ စိတ်မရှည်တော့သည့် မင်းထိုက်က ဇင်မီ့ကိုယ်လုံးကို ဆွဲ လှည့်ကာ ဖင်လုံးထွားထွားကြီးကို ဆွဲထောင်လိုက်သည်။ ဇင်မီက ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို ဆိုဖာပေါ် ပြားနေအောင် ဝပ်ပြီး ဖင်လေး နောက်ကော့ ပေးထားသည်။ ပေါင်နှစ်ဘက်ကိုလည်း အလိုက်သင့် ကားပေးထား၏။ မင်းထိုက် လက်တစ်ဘက်က ဇင်မီ့ပေါင်ကို ဆွဲထားသည်။ ခွက်နေသည့် ခါးလေးကို လက်တစ်ဘက်နှင့် ထပ် ဖိလိုက်သည်။ ပြီးတော့မှ ပေါင်ရင်း နှစ်ဘက်ကို ဆွဲ ဖြဲလိုက်၏။
ဇင်မီ့ကို စိတ်ကြိုက် နေရာချနေသည့် မင်းထိုက်၊ မွန်းကို ယောင်၍ပင် လှည့်မကြည့်။ နီရဲ ပြဲကားနေသည့် ဇင်မီ့ အဖုတ်ကြီးက ဆာလောင်မှုအပြည့်နှင့် ရှုံ့ချည်ပွချည် ဖြစ်နေသည်။ မင်းထိုက် အချိန်မဆွဲ၊ အတွင်းနှုတ်ခမ်း နှစ်ဘက်ကို လက်နှစ်ချောင်းနှင့် ဆွဲကားလိုက်သည်။ ပြီးနောက် အကြောပြိုင်းပြိုင်း ထ နေသည့် လီးကြီးနှင့် တစ်ချက်တည်း တဆုံးဆောင့် ထိုးထည့်လိုက်သည်။ ဇင်မီ့ အော်သံ စူးစူးနင့်နင့် ထွက်လာ၏။
လိုးစမ်း ဒါလင်.. မင်း စိတ်ကြိုက် လိုး ပစ်စမ်း.. အင်းးး.. အ အ..
အီးး.. အင်းး.. လိုးမှာ.. ဒီလောက် လီးဆာနေတဲ့ စောက်ပတ်.. ကွဲ ထွက်အောင်ကို လိုးပစ်မှာ..
အိုး.. ကြိုက်တယ်.. ကောင်းတယ် ဒါလင်ရယ်.. အရမ်းပဲ.. မွန်းရယ် သိလား.. ယူ့ဒါလင် အလိုး ကောင်းလွန်းတယ် ကွယ်.. ရှီးးး အင်း..
အင့်.. ရော့..
အားး.. ဟားးး… သေပြီ.. သေပြီ ဒါလင်.. ကြိုက်တယ် ကွာ.. ဆောင့်စမ်း..
အင့်.. အင့်ကွာ.. အင့်.. သေစမ်း..
အိုးးး ရှီးး.. တကယ် ထိတယ်ကွာ.. မွန်း လာလေ.. ကိုယ် ယူ့ကို စောက်ပတ် ယက်ပေးမယ်.. လာ မွန်းလေး လာခဲ့..
ငြိမ်ငြိမ်နေစမ်း ဟန်နီ.. ကိုယ် ပြီးချင်နေပြီ..
အိုးး.. ဒါလင်.. မွန်းကို ခေါ်ရအောင်လေ ကွယ်.. အားး.. အ.. မွန်းးး.. လာ.. လာ လေ.. ရှီးးး..
အာ.. ကဲ.. အင့် ကွာ..
အိုးးးး… အီးး.. ရှီးးး..
ကျောက်ရုပ်ကြီး တစ်ခုလို ငုတ်တုတ် ထိုင်ကြည့်နေမိသည့် မွန်း၊ နှလုံးသားထဲမှ ဆုံးရှုံးမှုနှင့် သွေးသား သဘာဝ၏ လှုံ့ဆော်မှုနှစ်ခုလုံးကို အံကျိတ် ရင်ဆိုင် နေရသည်။ ဇင်မီကတော့ သူမကိုယ်တိုင် ဇိမ်ယူရင်း မွန်းကို လှည့်ကြည့်ကြည့်နှင့် အပါခေါ်နေရှာသေးသည်။ ချစ်သူ ဟူသည့် မင်းထိုက် ကတော့ မွန်းကို ရှိတယ်ပင်ထင်ရဲ့လား မသိ။ ဇင်မီ့ ခါးကို ဆွဲမြှောက် ကိုင်ပြီး ကြမ်းတမ်းစွာ ဆောင့်လိုးနေသည်။ ကြမ်းပေါ် ထောက်ထားသည့် ဇင်မီ့ ခြေထောက်တို့ပင် မြောက်တက် သွားသည်။ မင်းထိုက်က သူ ဆောင့်သွင်းလိုက်တိုင်း တုန် တက်သွားသည့် ဇင်မီ့ ဖင်လုံးကြီးများကို တဖျန်းဖျန်း ရိုက်သေးသည်။ ဇင်မီကလည်း ဒါကို သဘောကျပုံရသည်။ စိတ်လွတ်ကိုယ်လွတ် အော်ညည်းရင်း.. မချိမဆန့်မျက်နှာနှင့် ကျေနပ် အားရနေသည့် အပြုံးဖြင့် ကောင်းကောင်း အလိုး ခံပေးနေသည်။
အခန်းတစ်ခုလုံး နှစ်ဦးသား၏ အော်သံ ညည်းသံများ၊ တဖတ်ဖတ် ဆောင့်သွင်းနေသံများ ဆူညံနေ၏။ မွန်း ကိုယ်ထဲတွင် နေရာ နှစ်ခုမှ ပြင်းပြစွာ ပူလောင်နေသည်။ နှလုံးသား တည်ရှိရာ လက်ဝဲဘက်ရင်အုံ အတွင်းပိုင်းနှင့် သွေးသားတို့ လောင်မြိုက်ရာ ကိုယ်အောက်ပိုင်း တစ်နေရာ။ သို့သော် သူတို့နှစ်ဦး ငြိမ်သက် သွားသည်အထိ မွန်း မလှုပ်မယှက် ထိုင်နေခဲ့ပါသည်။ ဦးဏှောက်၏ ဆုံးဖြတ်ချက် တစ်ခုကို လိုက်နာရင်း တည်ငြိမ်စွာပဲ ထိုင်နေခဲ့ပါသည်။
တကယ်တမ်း ကိုယ့် ရည်ရွယ်ချက်က တစ်မျိုးပါ မွန်းရယ်..
……
ယူ့ကို နားလည် စေချင်တယ်.. ကိုယ့်ကို ရှင်းပြခွင့် ပေးပါလား..
မွန်း နားလည်ပါတယ် ဇင်မီ.. အဲ့နေ့ကတည်းက ဇင်မီ မွန်းတွက် ကြိုးစားပေးမှန်း မွန်း နားလည်နိုင်ပါတယ်..
ဒါဆိုရင်လည်း မွန်းရယ်..
မွန်း ဘက်က ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်တော့လို့ပါ..
……..
သူနဲ့ ရှေ့ဆက်နိုင်ဘို့ မွန်းကိုယ်မွန်း မယုံကြည်လို့ပါ..
ကိုယ် အမှန်တိုင်း ပြောပါ့မယ်..
………
မင်းထိုက်ကို ကိုယ်တကယ် စိတ်ဝင်စားမိနေတာ ယူတို့ ချစ်သူ မဖြစ်ခင်ကတည်းကပါ မွန်း..
………
ကိုယ်နဲ့သူ ခုလိုမျိုး အကြိမ်ကြိမ် တွေ့ဖြစ်ကြဖူးတယ်..
………
သူ့အာသီသတွေ ကိုယ် အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ဖြည့်ဆီးပေးခဲ့တာ ယူနဲ့ သူ.. ချစ်သူတွေ မဖြစ်ခင်ကတည်းကပါ..
အော်..
အံ့သြသွားလား မွန်း..
မွန်း နားလည်နိုင်ပါတယ်..
ကိုယ် လိုချင်တာ သူ့ဘဝ တစ်ခုလုံး ဆိုပေမယ့်.. ကိုယ့်ဆီက သူ လိုချင်တာကျတော့ တစ်ခုတည်း ဖြစ်နေခဲ့တယ်လေ..
……….
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်.. သူ လိုအပ်လာတိုင်း ကိုယ် အကောင်းဆုံး လိုက်လျောခဲ့တယ် မွန်းရယ်.. သူ့ကို သိပ်ချစ်လို့ပါ..
ပြောရင်း ဇင်မီ့ အသံလေး တိမ်ဝင်သွားသည်။ ဇင်မီ့ လက်လေးနှစ်ဘက်ကို မွန်း ဆုပ် ကိုင်လိုက်၏။ အင်းယားကန်စပ် တစ်နေရာ၏ ညနေခင်းဆည်းဆာက အရောင်အသွေး စုံလင်စွာ လှပနေသည်။ မင်းထိုက်ကို လမ်းခွဲစကား ပြောပြီး နောက်တစ်နေ့၊ ဇင်မီ တွေ့ခွင့်တောင်းသဖြင့် မွန်း သည်နေရာသို့ လာခဲ့ခြင်းပင်။ ဇင်မီက မင်းထိုက်နှင့် မွန်း အတွက် စေ့စပ်ညှိနှိုင်း စကားဆိုသည်။ မွန်း ဘက်မှ မည်သို့မျှ မဖြစ်နိုင်ကြောင်း သေချာတော့မှ သူမ ရင်တွင်းမှ စကားများ သည်သို့ ထွက်ကျ လာခြင်းပင်။
ဆုပ်ကိုင်ထားသည့် မွန်း လက်ကလေးပေါ် မျက်ရည် တစ်ပေါက် ကျလာ၏။ ငုံ့နေသည့် ဇင်မီ့ ခေါင်းလေးကို မွန်း အသာ မော့စေလိုက်သည်။ မွန်း မျက်ဝန်းများလည်း မျက်ရည် လည်နေမိသည်။ ဇင်မီ့ နှဖူးလေးကို မွန်း ဖွဖွ နမ်းလိုက်၏။ အရာရာ နားလည် ပေးနိုင်သော အမ တစ်ဦးက ညီမငယ်လေးကို နှစ်သိမ့်သည့် အနမ်း။ ဇင်မီ့ ကိုယ်လေး သိမ့်သိမ့် တုန်အောင် ငိုချလိုက်သည်။ မွန်း အသာပဲ ထွေးပွေ့ထားလိုက်၏။ ဇင်မီ အငို တိတ်အောင် မွန်း စောင့်ပေးပြီးမှ..
ခုလည်း ဇင်မီ မွန်းကို လာတွေ့တာ သူ မသိဘူး ဟုတ်..
ဟင့် အင်း..
တကယ်က မွန်းတို့ကြားမှာ ပြန်ပြီး ပြေလည်ဘို့ဆိုတာ နှစ်ယောက်လုံးဘက်က ဘယ်လိုမှ မဖြစ်နိုင်တော့တာပါ သူငယ်ချင်းရယ်..
……….
မွန်း သူ့ကို ဘဝ လက်တွဲဖော်ဖြစ် သဘောထားမိတယ်.. သူ့လိုအင်ကို မွန်း မဖြည့်ဆည်းနိုင်မှန်း ဇင်မီ ကိုယ်တွေ့ပဲ မဟုတ်လား..
……….
ဒါပေမယ့် ဇင်မီရယ်.. မွန်း နားလည် လက်ခံထားတဲ့ ဘဝ သာယာမှု ဆိုတာ လိင်ကိစ္စ လိုအင်ပြည့်ဘို့ တစ်ခုတည်းမှ မဟုတ်တာ..
……….
သူ့ဘက်က ဒါကို ဦးစား ပေးလွန်း နေတဲ့အချိန်မှာ မွန်းကလည်း သူ့သာယာမှု လစ်မစ် ပြည့်မီအောင် မဖြည့်ဆည်းနိုင်ဘူးလေ..
……….
အရှင်းဆုံး ပြောရရင် ဇင်မီ့လိုလည်း မွန်း ကြိုးစားပေးနိုင်မယ် မထင်ဘူး..
……….
မွန်းနဲ့ သူ အရှည်သဖြင့် လက်တွဲကြမယ် ဆိုရင် သူ့အတွက် sex ပါတနာ တစ်ယောက်က သပ်သပ် လိုကောင်း လိုနေဦးမှာ…
……….
ဒီတော့ မွန်းတို့ ရှေ့ရေး သာယာမှု တည်မြဲဘို့ဆိုတာ မွန်းဘက်က သူ့ကို ဘယ်လောက် သည်းခံ ပေးနိုင်မလဲ ဆိုတာပေါ် လုံးဝ မူတည်သွားပြီ မဟုတ်လား…
……….
ကိုယ်တိုင် မသေချာတဲ့ လမ်းတစ်ခုကို လျှောက်ဘို့ မွန်းမှာ စိတ်ကူး လုံးဝ မရှိဘူး ဇင်မီ.. မွန်းအတွက် စိတ်မကောင်း မဖြစ်နဲ့.. ဘာမှလည်း စဉ်းစား ပေးမနေနဲ့တော့.. နော်..
ကျေးဇူး တင်ပါတယ် မွန်း..
……….
ဇင်မီ့ ပါးပြင်ပေါ်မှ မျက်ရည်များကို မွန်း လက်ကလေးနဲ့ သုတ်ပေးလိုက်သည်။ မွန်း မျက်ဝန်းတွင် ရစ်သိုင်းနေသည့် မျက်ရည်များကတော့ ပါးပြင်ထက်ဆီ ကျမလာခဲ့ပါ။ ယောကျင်္ား တစ်ယောက်ကို ချစ်မိကြသည့် မိန်းမသား နှစ်ဦးအနက် မိမိက ကိုယ်ပိုင် ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို ပြတ်ပြတ်သားသား ချနိုင်ခဲ့ပြီ မဟုတ်ပါလား။ ဇင်မီလည်း အငို တိတ်သွားခဲ့ပြီ။ နွမ်းလျသော အပြုံးလေးနှင့် မွန်းကို ကြည့်၏။ တကယ်တမ်း တွေးလျှင် မင်းထိုက်အပေါ် တကယ် သည်းခံ ဖြည့်ဆည်း ပေးမည့် ပါရမီ ဖြည့်ဘက် အစစ်က မွန်း မဟုတ်။ အားလုံး နေသားတကျ ဖြစ်သွားသည့် အခြေနေ တစ်ခုအတွက် မွန်း မျက်ရည် မကျလိုပါ။
နှစ်ဦးသား လက်ချင်းတွဲပြီး ကားရပ်ထားရာ နေရာသို့ လျှောက်လာကြသည်။ ဇင်မီ့ကို အိမ်ရှေ့အထိ လိုက်ပို့ပေးလိုက်ပြီး လက်ပြနှုတ်ဆက်လျှက် မောင်းထွက်ခဲ့လိုက်၏။ ကားနောက်ကြည့်မှန်တွင် လက်ပြကျန်ရစ်ခဲ့သည့် ဇင်မီ့ ပုံရိပ်လေး။ ပါးပြင်မှ မျက်ရည်များ ခမ်းခြောက်ကာ နှုတ်ခမ်းလေး ပြုံးနေပါသည်။ မွန်းလည်း ပြုံးနေပါသည်။ မိမိ ချခဲ့သည့် ဆုံးဖြတ်ချက် အတွက်၊ သူငယ်ချင်းမလေး ဇင်မီ့အတွက်၊ ချစ်ဖူးခဲ့ရသူ မောင့် အတွက်၊ သူတို့ နှစ်ဦး၏ ရှေ့ဆက်မည့် ချစ်ခရီးအတွက် မွန်း ပြုံးနေပါသည်။ မျက်လုံးများရော နှုတ်ခမ်းများပါ၊ နောက်ဆုံး နှလုံးသားကပါ လှိုက်လှဲ ကြည်လင်စွာ ပြုံးနေခဲ့ပါသည်။
<<<<<ပြီးပါပြီ>>>>>"}]}

Comments

Popular posts from this blog

ApyarBooks

ApyarBooks

ApyarBooks